Charakterystyka Marcysia z lektury pt.

Marcyś to bohater noweli pt. „Dym” był chłopcem bez wykształcenia, pół sierotą, który pracował w fabryce. Uchodził za wysokiego, szczupłego, zwinnego i giętkiego młodego mężczyznę. Ubierał się w granatową płócienną bluzę, która była spięta skórzanym pasem, chodził w lekkiej furażerce z szeroko odwiniętym u szyi kołnierzem, miał on także „runiejące” wąsiki

Marcyś był bardzo wesołym, skorym do żartów chłopcem, świadczy o tym fragment: „A razem z tą młodą, silną postacią wstępowało w progi izdebki wesele, śmiech i swoboda. Rozsadzała go energia, tryskał siłą i zdrowiem.

Pracował w fabryce jako kotłowy, czyli dorzucał węgla do pieca. Był bardzo dumny ze swojej pracy, stanowiła ona przedmiot jego dumy. Chyba lubił swoje zajęcie, o czym mogą świadczyć cytaty: „Z podwójnym tedy zapałem dorzucał na palenisko świeżą szuflę węgla i podczas kiedy palacz po głowie się drapał, on stojąc jedną nogą na podmurowaniu, zwinny i giętki, za dwóch nastarczał robocie” oraz „Z gorliwością nowicjusza sypał na palenisko węgiel, kosz za koszem, za siebie i za palacza pracując, dumny ze swojej świeżej godności kotłowego”.

Tak to było przez cały tydzień boży nie wyłączając niedzieli. Na śniadanie jadał polewkę, a na obiad najczęściej zjadał zupę (grochową, krupnik, zacierek lub barszcz) oraz chleb, który był główną podstawą posiłku. Jego jedyną rozrywką było śpiewanie różnych piosenek z kosem.

Uważam, że Marcyś to bardzo uczynny i pracowity chłopiec, zawsze skory do pracy i pomocny. Silny, bystry oraz dobry.