Na podstawie fragmentu tekstu i w odwołaniu do powieści napisz plan wypracowania. Wpływ wychowania na osobowość i losy Izabeli Łęckiej

Główną bohaterką i przedstawicielką arystokracji w powieści Bolesława Prusa pt. „Lalka” jest Izabela Łęcka. Jest ona kobietą wyjątkowo piękną, córką hrabiego Tomasza Łęckiego. Kobieta wielkiego świata, wychowywana była w duchu konwenansu i pozoru, który wywarł ogromny wpływ na rozwój jej osobowości.

Izabela była bardzo piękną kobietą, była nader doskonała i oryginalna
„Wzrost więcej niż średni, bardzo kształtna figura, bujne włosy blond z odcieniem popielatym, nosek prosty, usta trochę odchylone, zęby perłowe, ręce i stopy modelowe.”

szczególne wrażenie robiły jej oczy
„…niekiedy ciemne i rozmarzone, niekiedy pełne iskier wesołości, czasem jasnoniebieskie i zimne jak lód…”

ogromny wpływ na słuchaczu wywierała gra jej fizjognomii
„Kiedy mówiła, mówiły jej usta, brwi, nozdrza, ręce, cała postawa, a nade wszystko oczy, którymi zdawało się, że chce przelać swoją duszę w słuchacza…”

Obracała się wyłącznie w wysokich sferach.
przez pewien czas mieszkanie, które zajmowała było miejscem spotkań arystokracji
„...mieszkanie stało się ogniskiem eleganckiego świata i było nim aż do czasu rozejścia się pogłosek, że pan Tomasz postradał nie tylko swój majątek, ale nawet posag panny Izabeli…”
dookoła panienki zbierał się tłum wielbicieli
„…dookoła panny Łęckiej począł zbierać się tłum wielbicieli, a na stoliku w jej salonie stosy biletów wizytowych…”
niepewna sytuacja materialna państwa Łęckich wywołała niechęć wśród kandydatów do małżeństwa
„Kandydaci do małżeństwa i ich rodziny znaleźli się w nadzwyczaj dręczącej niepewności. Ażeby więc nic nie ryzykować nadzwyczaj nic nie stracić, składali hołdy pannie Izabeli nie angażując się zbytecznie…”
jej przeogromna duma i zapatrzenie w arystokrację nie pozwala oddać swej ręki Wokulskiemu

Posiada wszystkie wady swojej klasy.
a) była rozpieszczoną egoistką, która nie potrafiła niczego sobie odmówić, ani z niczego zrezygnować
„…od kolebki[…]sypiała w puchach, odziewała się w jedwabie i hafty, siadała na rzeźbionych, wyściełanych hebanach lub palisandrach, piła z kryształów, jadała ze sreber z porcelany kosztownej jak złoto…”

b) żyła swobodnie
„… nieraz przez całe miesiące kładła się spać o ósmej rano, a jadła obiad o drugiej po północy…”

c) wszystko i wszystkich traktuje instrumentalnie jako narzędzia do zaspokajania własnych zachcianek
„Dla niej nie istniała nawet siła ciężkości, gdyż krzesła jej podsuwano, talerze podawano, ją samą na ulicy wieziono, na schody wprowadzano, na góry wnoszono”
była dumna, zimna i wyniosła
podobnie jak ówczesne arystokratki była próżna, zarozumiała, rozpieszczona oraz pozbawiona zasad moralnych i odpowiedzialności

Ogromny wpływ wywarł na nią świat rzeczywisty.
Według niej: „…świat jest zaczarowanym ogrodem, napełnionym czarodziejskimi zamkami, a ona – boginią czy nimfą uwięzioną w formy cielesne…”
mieszkańcami jej świata byli hrabiowie i arystokraci
uważa porządek panujący na świecie za naturalny, a siebie i swoją sferę za wybrańców Boga, którzy nie mogą zajmować się sprawami tak przyziemnymi jak np. praca
wiedziała, że poza światem czarodziejskim istnieje jeszcze świat zwyczajny
„…lubiła mu się przypatrywać z okna karety, wagonu albo z własnego mieszkania[…]widywała rolników powoli orzących ziemię[…]roznosicieli owoców i jarzyn[…]posłańców idących gdzieś pośpiechem […] i mówiła sobie, że tamten świat, choć niższy, jest ładny; jest nawet ładniejszy od obrazów rodzajowych, gdyż porusza się i zmienia co chwilę…”

Była nadzwyczaj dobroduszna dla ubogich.
dla ludzi z niższego świata miała serce życzliwe
„…każdemu ubogiemu, o ile spotkał ją, kazała dawać po kilka złotych; raz spotkawszy mizerną matkę z bladym jak wosk dzieckiem przy piersi oddała jej bransoletkę, a brudne, żebrzące dzieci obdarzała cukierkami i całowała z pobożnym uczuciem…”

6) Charakteryzowała ją ogromna duma, chłód i obojętność wobec mężczyzn
a) jest bardzo kapryśna i niestała
„…wszystkich konkurentów do ręki odrzuca, bo żaden jej nie odpowiadał…”
odrzuca wszystkich pretendentów do małżeństwa bez konkretnych powodów
„W Paryżu oświadczył się jej pewien bogaty hrabia francuski, odpowiedziała mu, że jest Polką i za cudzoziemca nie wyjdzie[…] a oświadczyny jakiegoś amerykańskiego milionera zbyła wybuchem śmiechu…”
Rzecki uważał ją za piękną jednak twierdził, iż Izabela nie warta jest Wokulskiego:
„Panna Łęcka piękna, bo piękna, ale przecie jest tylko kobietą i dla niej Stach nie popełniłby tylu szaleństw.”
d) według Szumana to kobieta piękna, ale próżna
„jak setki tysiące innych! Piękna, rozpieszczona, ale bez duszy. Dla niej Wokulski tyle wart, o ile ma pieniądze i znaczenie: jest dobry na męża naturalnie z braku lepszego. Ale na kochanków to już ona wybierze sobie takich, którzy do niej więcej pasują.”
e) traktuje miłość jako grę, zabawę, możliwość zapewnienia sobie przyszłości materialnej
jest nieczuła jak lalka, niezdolna do głębokiego uczucia
marzy o księciu z bajki i idealnej miłości
„Była już zdecydowana wyjść za mąż, pod tym wszakże warunkiem, aby przyszły towarzysz podobał się jej, miał piękne nazwisko i odpowiedni majątek…”
jej ideałem był marmurowy posąg Apollona
odkrywa, że jej amanci liczą głównie na fortunę jej ojca a arystokracja to ludzie „płytcy” i wyrachowani

Postępowanie Izabeli staje się przyczyną tragedii Stanisława Wokulskiego, śmierci jej ojca, a także jej własnej porażki (po zerwaniu oświadczyn pozostaje już jej tylko klasztor). Jej wyimaginowany wizerunek świata nie wytrzymuje konfrontacji z prozą życia, a system wartości jest przestarzały do czasów, w których żyje.