Rola miłości w życiu człowieka

Miłość istnieje tak długo jak istnieją ludzie. To uczucie towarzyszy nam przez całe życie od dzieciństwa, aż do śmierci. „Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość-te trzy; z nich zaś największa jest miłość” (1 kor. 13,13). Miłość daje szczęście i jest najpiękniejszym, ale tez najsilniejszym, a zarazem najtrudniejszym uczuciem ze wszystkich. Miłość można okazywać na różne sposoby i z różnych pobudek, np. miłość do Boga, do ojczyzny, do całego społeczeństwa lub też do jednej danej osoby. Kochanie jest szaleństwem i rozsądkiem, bałaganem i porządkiem, to uczucie jest bardzo trudne do opisania bo ma w sobie po trochu z wszystkiego. Jest celem w życiu, gdyż stanowi najwyższą wartość. Człowiek nie chce i nie potrafi być samotny i dlatego często obdarza uczuciem drugą osobę. Nie zawsze uczucie to jest odwzajemnione i często sprowadza cierpienie, lecz emocje i uczucia z tym związane są zawsze pozytywne, a przy najmniej budzą emocje.
„Romeo i Julia”- to tragedia Williama Szekspira, o młodzieńczej miłości, porywczej i idealistycznej. Młodzi kochankowie darzą się wzajemną miłością; piękną i dobrą. Uczucie głównych bohaterów stwarza konflikt między ich rodzinami. Zwaśnione rody Montekich i Kapuletich nie akceptują miłości swoich dzieci. Jednak to nie jest przeszkodą dla młodych kochanków, gdyż potajemnie spotykają się i nawet biorą ślub. Romeo gotów jest wyrzec się swego nazwiska, rodu, tożsamości, byleby pokonać wszystkie przeszkody na drodze do zdobycia ukochanej. Skutkiem fatalnej pomyłki Romeo i Julia popełniają samobójstwo. To wielkie uczucie, a zarazem ogromna tragedia doprowadziły do zgody między rodzinami; „Montekio, bracie mój, podaj mi rękę: niech to oprawą będzie dla mej córki: więcej nie mogę żądać”.
Dramat Szekspira opowiada o miłości zdolnej pokonać każdą przeszkodę, stawić czoło każdej przeciwności losu. Romeo i Julia mięli tylko siebie. Nie potrafili czuć nienawiści, a ich miłość okazała się być mocniejsza niż zło. Można uznać więc miłość za priorytetową sprawę dla ludzkości. To ona sprawiła, ze oba rody opamiętały się i pogodziły, lecz stało się to zbyt późno i kosztem zbyt dużych ofiar. Miłość, chociaż odwzajemniona, stała się powodem nieszczęścia, była też surową nauczycielką życia.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza miłość łączy Andrzeja Kmicica i Oleńkę Billewiczównę. Zaczyna się od pierwszego ich spotkania , gdyż awanturnik i zabijaka wraca z wojen i pragnie poznać „zapisaną” mu w testamencie przyszłą żonę. Szlachcic za liczne rozróby i awantury nie przypada do gustu dumnej Oleńki. Uczucie Kmicica jest jednak tak silne, waży się więc na porwanie panny i uprowadzenie. Ona również mimo wszystko, kocha go, widać to po pojedynku z Wołodyjowskim i wizją śmierci Andrzeja. Być może wybaczyłaby mu i związała się z nim, gdyby nie tragiczna wojna i zdrada Radziwiłła. Billewiczówna widzi w Kmicicu zdrajcę ojczyzny, gdyż związany rycerską przysięgą nie może odstąpić hetmana. Ale w bohaterze dokonuje się przemiana i pod nowym nazwiskiem wsławia się licznymi czynami patriotycznymi. Jego bohaterstwo rehabilituje go w oczach społeczeństwa i w sercu Oleńki. Powieść kończy się szczęśliwie-powrotem Kmicica z wojny i małżeństwem z Olą.
Rola miłości w „Potopie” jest ogromna. Mowa tu o miłości do Oleńki i do ukochanej ojczyzny. Kmicic chce udowodnić swoją szlachetność, dlatego też walczy ze Szwedami z narażeniem życia. Miłość sprawia, że bohater powoli odchodzi od sarmackich przywilji i prywaty. Uczucie uszlachetnia go i sprawia, iż staje się dobrym i pokornym człowiekiem.
Miłość opisywana jest również w Biblii. „Hymn o miłości” stanowi poetycki fragment „Pierwszego listu do Koryntian”, napisanego przez św.Pawła w I wieku po Chrystusie. Obok „Pieśni nad pieśniami” to jeden z najpiękniejszych fragmentów Biblii.
„I choćbym wszystkie majętności moje rozdał na żywność ubogich, i choćbym wydarł ciało moje, tak iżbym był spalon - a miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże”.
Hymn określa miłość jako uczucie ponadczasowe, które nadaje sens ludzkiemu życiu. Wychwala jego wartości, znaczenie i postawę. Apostoł wymienia główne cechy tego najważniejszego z uczuć. Są to; cierpliwość, dobroć, bezinteresowność, brak zazdrości i gniewu, ufność, zdolność do przebaczenia. Miłość ziemska, do której zdolni są ludzie, to tylko słabe odbicie miłości boskiej, jednak pozwala ono zbliżyć się człowiekowi do stwórcy. Miłość wypełnia pustkę w człowieku. Staje się lekarstwem na samotność. Dodaje nam pewności i pozwala dokonać rzeczy niemożliwych. Możemy posiadać ogromne majątki lub wszechstronne uzdolnienia, ale jeśli nie znamy miłości i nie mamy ukochanej osoby, to nasze życie nie ma żadnego celu. Umieramy samotni, a te przedmioty doczesne, które przedkładaliśmy nad miłość-stają się bezwartościowe.
Inne ujęcie prezentowanego zagadnienia możemy znaleźć w wierszu Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Biała magia”. W wierszach poety z pokolenia Kolumbów, którego światopoglądem stał się katastrofizm, miłość stała się ucieczką przed śmiercią. Wybrany przeze mnie wiersz jest erotykiem poświęconym żonie poety, Barbarze. Powstał 4 stycznia 1942 roku, w nocy. Erotyk kreuje obraz Barbary, przygotowującej się na przyjęcie snu. Bogactwo metaforyki określa sytuację. Opis utrzymany jest w szczególnej, jednorodnej, magicznej tonacji bieli, srebra i blasku: „srebrne kropelki głosu, szkląca, białe skry, srebrne ciało…”.
„Więc ma Barbara srebrne
ciało. W nim pręży się miękko
biała łasica milczenia
pod niewidzialną ręką”
Jest to pełen namiętności erotyk, w którym podmiot liryczny zachwyca się pięknem Barbary. Wiersz ten jest ucieczką od tragicznej rzeczywistości w miłości. To właśnie noc stała się chwilowym schronieniem przed okrucieństwem wojny. Dzięki miłości dobro zwycięża, choćby tymczasowo. Każdy dzień tego piekła jest łagodzony przez uczucie bliskiej osoby. Ona dodaje otuchy i sprawia, że człowiek ma po co wstać, walczyć a nawet umierać, bo zawsze lepiej umiera się kochanym niż samotnym i nieszczęśliwym. Biała magia jest przeciwieństwem czarnej magii, tak, jak dobro jest przeciwieństwem zła.
Różne są rodzaje miłości i jej role w życiu ludzi. Nie nam sądzić o tym, które są ważniejsza. Żyjemy przecież tak krótko i naprawdę nie powinniśmy zaniedbywać kontaktów międzyludzkich. Później może być już tylko za późno. Miłość jest tak pięknym uczuciem i czystym, pełnym niewinności. Czy to miłość kochanków, czy nawet rodzicielska, zawsze powinna być prawdziwa i szczera. Miłość jest chwilowym oderwaniem od szarej rzeczywistości, od spraw codziennych. To ona pobudza do działania, kształtuje postawę człowieka, skłania do wyrzeczeń i poświęceń. Dlatego ważne jest aby od najmłodszych lat uczyć dziecko jak prawdziwie kochać, gdyż to właśnie od niego zależy co będzie w przyszłości. Podane prze zemnie dzieła literackie są tylko nielicznymi przykładami na miłość i jej rolę w życiu bohaterów. Warto też wspomnieć iż w każdej książce pojawia się motyw miłości i w ogromnym stopniu wpływa to na fabułę i losy postaci literackim. To tak jak w życiu, bo przecież z miłością ma do czynienia każdy z nas. W pewny momencie pojawia się i nie ma sposobu aby się jej wyrzec. Warto jest kochać i codziennie budzić się z myślą, że ma się dla kogo żyć, pracować, czy nawet zamartwiać. To całkiem naturalne, bo właśnie to przekazywane jest z pokolenia na pokolenie od zarania dziejów- miłość, czyli największe i najmocniejsze uczucie. Moim zdaniem człowiek żyje po to, aby kochać i być kochanym.