Thomas Alva Edison

Urodził się 11 lutego 1847 roku w Milan – małym miasteczku w amerykańskim stanie Ohio.
Jego rodzice byli Kanadyjczykami.
Tata – Sam miał firmę, która handlowała drewnem budowlanym.
Jego mama – Nancy – urodziła przed nim sześcioro dzieci, z których troje wcześnie zmarło.
Dlatego rodzice bardzo bali się o swoją najmłodszą pociechę, zdrobniale nazywaną przez nich Al.
Chłopiec zaczął chodzić do szkoły w wieku 8 lat, gdyż wcześniej poważnie chorował na szkarlatynę.
Lubił się uczyć sam i niechętnie przyswajał wiadomości, które próbował mu wpajać nauczyciel.
Nie pomagały groźby i prośby. Al, zrażony niepochlebną opinia belfra na swój temat, uciekał ze szkoły i nie chciał do niej wrócić.
Potem chodził jeszcze niezbyt regularnie do kilku innych szkół, ale najczęściej uczył się sam w domu, czytając różne książki.
Al urządził pierwsze laboratorium w swoim pokoju w domu
Gdy miał 9 lat przeczytał opisy kilku prostych eksperymentów. Był nimi tak zafascynowany, że zrobił wszystkie doświadczenia, o których przeczytał.

Później urządził w swoim pokoju małe laboratorium i robił własne próby, wykorzystując dostępne składniki.
Nie będziemy ich opisywać, gdyż Wasi rodzice mogliby nie być zbyt zadowoleni z takich eksperymentów.
Tak jak i nie byli zadowoleni mama i tata Alego.

Pewnego razu, przy okazji kolejnego doświadczenia, Al zniszczył meble. Jego mama bardzo się rozgniewała i kazała synowi przenieść laboratorium do piwnicy.
Tam chłopiec nadal eksperymentował, powodując eksplozje i grzmoty, które wstrząsały domem, wywołując złość taty. Ale mama Ala uspokajała męża, wierząc, że syn wie, co robi
W wieku 10 lat Edison stał się miejscowym ekspertem od telegrafu, samodzielnie uruchamiając urządzenie na kolejowej stacji w swoim miasteczku.
W tym czasie po raz kolejny wyrzucono go ze szkoły, gdyż zdaniem nauczyciela, zadawał zbyt dużo pytań i nie odrabiał zadawanych lekcji.
Od tej chwili edukacją syna zajął się tata, który zabierał go w trasy objazdowe, związane ze swoją pracą.
12 letni Thomas szybko musiał zacząć zarabiać potrzebował bowiem pieniędzy na swoje kosztowne hobby – eksperymenty.
Sprzedawał gazety oraz napoje i słodycze w pociągu relacji Port Huron – Detroit.
Każdą wolną chwilę chłopiec spędzał w bibliotece w Ditroit. Tam też wypożyczał ksiązki, które „pożerał” i w pociągu i w domu.

Gdy Edison miał 15 lat, brał udział w groźnym wypadku kolejowym, na skutek którego częściowo utracił słuch. Przestał pracować na kolei i... zabrał się do budowy swojego laboratorium.
Rozpoczął w nim eksperymenty z telegrafem. Pracował też nad innymi sposobami przesyłania informacji za pomocą prądu.

W wieku 16 lat Thomas był już jednym z najlepszych ekspertów od telegrafu w Stanach Zjednoczonych. Stało się tak dzięki jego wynalazkowi, który umożliwił podłączenie 6. urządzeń telegraficznych do jednego przewodu przesyłowego.

Gdy Edison miał 21 lat, opuścił rodzinny dom. Przeniósł się do Bostonu, gdzie zaczął pracować w Towarzystwie Telegraficznym.
W tym mieście pracowali wtedy najlepsi amerykańscy inżynierowie.
Nie brakowało sklepów, w których można było kupić wszystko, co jest potrzebne młodemu wynalazcy.
W jednym z nich Al kupił dzieła Michaela Faraday'a. To była lektura...!

W Bostonie wynalazcy, tacy jak Edison, założyli klub. W nim Thomas poznał Charlesa Williamsa i przeniósł laboratorium do jego fabryki.

Wkrótce potem zaproponował miejscowej giełdzie i gazetom z Bostonu oraz z Nowego Jorku skonstruowanie w oparciu o telegraf urządzenia, które samo będzie drukowało aktualne kursy akcji.
To urządzenie odniosło ogromny sukces, a Edison sprzedał swój wynalazek innym giełdom i gazetom, zarabiając na tym dużo pieniędzy.
Pozwoliły one Edisonowi na otwarcie nowego laboratorium w Menlo Park w stanie New Jersey. Była to pierwsza na świecie „fabryka wynalazków”, pierwszy na świecie Instytut Badań Naukowo – Technicznych.
Dziś to laboratorium nosi imię Thomasa Edisona.

Thomas realizował w nim nie tylko własne pomysły, ale także przyjmował zlecenia wynalazków na zamówienie tzn. rozwiązywał konkretne problemy, z którymi inni nie mogli sobie dać rady.
Firma rozwijała się doskonale. Po dwóch latach od powstania w laboratorium pracowało już 60 osób.

Do osiągnięć Edisona i jego laboratorium należy około 5000 patentów, z czego poand 1000 jest wystawionych na jego nazwisko.

Thomas Edison m.in. udoskonalił telefon Bella, dzięki wykorzystaniu cewki indukcyjnej i mikrofonu węglowego.
W 1877 roku wynalazł fonograf, a w 1879 – najlepszy a zarazem najcenniejszy wynalazek- --żarówkę elektryczną.

Żarówka elektryczna
(lampa żarowa) to lampa elektryczna, w której elementem świecącym jest przewód rozżarzony (żarnik) do wysokiej temperatury na skutek przepływu prądu, światło wytwarzane jest w wyniku promieniowania cieplnego. Aby nie nastąpiło utlenienie żarnika, jest on umieszczany w bańce szklanej, wewnątrz której panuje próżnia lub jest ona wypełniana mieszaniną gazów obojętnych. Światło uzyskiwane z żarówek jest światłem zbliżonym do słonecznego i dobrze oddaje barwy oglądanych w tym świetle przedmiotów, świeci cały czas jednakowo, nie powodując efektów stroboskopowych. Widmo światła emitowanego przez żarówkę jest ciągłe, o niższej temperaturze barwnej (bardziej żółte) niż słoneczne. Wadą żarówek jest ich mała skuteczność, wynosząca zazwyczaj około 12 (od 8 do 18) lumenów/wat. Żarówka wykorzystuje ok. 5% energii na światło widzialne, a reszta energii jest wykorzystywana w emisji ciepła. Temperatura barowa światła emitowanego przez żarówkę wynosi ok. 2700 K.
W początkowym okresie rozwoju żarówek żarnik był wykonywany z grafitu, a obecnie wolframu.

Do roku 1900 produkcja żarówek osiągnęła ponad 35 milionów. Ciemności zostały pokonane. Wieczory – i odrabianie lekcji – już nigdy odtąd nie były takie, jak przedtem

Drugim bardziej znanym wynalazkiem T.A. Edisona jest fonograf .

Fonograf
(gr. zapis dźwięku) to jedno z pierwszych urządzeń służących do zapisu i odtwarzania dźwięku, poprzednik gramofonu.
Dosłownie wyraz fonograf oznaczać może dowolne urządzenie służące do zapisu dźwięku, jednak zazwyczaj używa się go na określenie konstrukcji Thomasa Edisona. Edison zademonstrował swój wynalazek 29 listopada 1877 roku, a opatentował go 19 lutego 1878.
W fonografie dźwięk zapisywany był pionowo na wałku i odtwarzany za pomocą igły. Późniejsze gramofony używały dysków z poziomymi rowkami; podejście to nie jest technicznie lepsze ani gorsze - rozwinęło się, ponieważ nie było chronione patentem Edisona i ponieważ dyski (płyty) były łatwiejsze i tańsze w produkcji (można było do tego celu używać prasy).

Thomas Alva Edison zmarł 18 października 1931 roku po walce z chorobą . Do ostatnich chwil życia wynajdował , tworzył coraz to nowsze i lepsze wynalazki. Pod koniec życia pracował nad znalezieniem innego sposobu pozyskiwania kauczuku .
Thomasa Alva Edisona ,można cenić nie tylko za to co wynalazł ale za to że do ostatniej chwili życia chciał poprawić standard życia ludzkości i za to że kochał to co robił , że nie robił tego bo musiał lecz dlatego że chciał. To było jego pracą i pasją . Dziś mało jest takich ludzi.