Belgia

Belgia
Terytorium kraju można podzielić na trzy wyróżniające się pod względem morfologicznym regiony. Na Belgię Niską, w części północnej , składają się niziny , w większości płaskie i zabagnione , zbudowane z utworów piaszczystych i słabogliniastych. Belgia Średnia stanowi falistą równinę płaskowyżową , osiągającą wysokość do 200 m.n.p.m. ( Wysoczyzna Brabancji) , zbudowaną z glin i piasków miejscami pokrytych lessem ( strefą przejściową jest jest pagórkowata kraina morenowa - Kempen.). W skład Belgii Wysokiej wchodzi silnie zerodowany masyw paleozoiczny Ardenów , mający na ogół charakter porozcinanej dolinami rzecznymi wyżyny. W części północnej rolę podgórza spełniają Subardeny , dochodzące do 300 m.n.p.m. Największe wyskości wystepują paśmie Hautes Fagnes ( Botrange - 649 m.n.p.m.) w Ardenach Wysokich. Linia brzegowa Morza Północnego jest słabo rozwinieta - wybrzeże ma charakter płaski i piaszczysty. Szeroki pasm wydm ciągnący się wzdłuż plaż zabezpiecza przed zalewem morskim obszary położone w depresji - tzw. poldery belgijskie.
Klimat , rzeki , roślinność
Klimat Belgii kształtuje się pod wpływem bliskości Morza Północnego i obecności ciepłego Prądu Zatokowego. Sprawia to , że powietrze napływające nad obszar kraju jest wilgotne i ciepłe. Opady występują w ciągu całego roku , zimy są ciepłe i zwykle bezśnieżne (2-4 C) , lata niezbyt upalne i deszczowe ( 17-18 C). Jedynie w Ardenach klimat jest lokalnie uwarunkowany rzeźbą terenu i wysokością - opady są tu wyższe ( zimą pokrywa śnieżna może utrzymywać się nawet przez kilkanaście tygodni w roku ) , a temperatury niższe. Rzeki Belgii należą do zlewiska Morza Północnego , odznaczają się wyrównanym przepływem i niewielkimi wahaniami stanów w ciągu całego roku. Najważniejsze z nich to Moza i Skalda , uchodzące do morza na obszarze Holandii , oraz ich lewobrzeżne dopływy - Sambra i Leie. Łączy je gęsta sieć kanałów , których budowę umożliwiło istnienie niskich , nizinnych i łatwych do przkopania działów wodnych. Najważniejszymi są Kanał Alberta pomiędzy Mozą i Skaldą , łączący przemysłowe centra Belgii i Francjii z portem w Antwerpii , a także Kanał Gandawski i Brukselski. Połowę obszaru zajmują pastwiska i tereny rolniczne. Lasy stanowią jedynie około 21% powierzchni i większości są sztuczne nasadzenia. Ta świadoma i celowa działalność zmierza do odtworzenia pierwotnych siedlisk roślinnych ( z udziałem dębu , buku , grabu , jesionu i brzozy ). W półocnej części kraju spotyka się również wrzosowiska. Bagna i torfowiska w obrębie Ardenów zostały objęte ochroną w celu zachowania m.in. ostoi dzikich zwierząt ( dzików , jeleni i żbików ).
Ludność Belgii
Północne prowincje Belgii ( Flandrię , Antwerpię , Limburgię ) zamieszkują Flamandowie ( 60% populacjii) , posługujący się językiem zbliżonym do holenderskiego , a część południową ( Hainaut , Namur , Luksemburg ) - Walonowie ( 39% ogółu ludności ), mówiący dialektem francuskim. Oba języki mają status urzędowy. Mimo znacznej unifikacji warunków życia istnieją duże różnice kulturowe między obiema populacjami , czego symbolicznym wyrazem jest przeprowadzona w 1936 r. "granica językowa". Struktura zatrudnienia ludności Belgii i zmiany zachodzące w niej ciągu ostatnich 20 lat wykazują cechy charakterystyczne państw wysoko rozwiniętych - stopniowy spadek zatrudnienia w poszczególnych gałęziach przemysłu ( głownie ciężkiego ) oraz znaczny wzrost handlu , bankowości i ubezpieczeniach , przy jednoczesnym stale niskim udziale w rolnicwie. Ponad 97% ludności mieszka w osiedlach o charakterze miejskim , w tym ponad 50% w aglomeracjach i konurbacjach , takich jak Antwerpia - Bruksela- Charleroi.