"Przysłowia"

W języku polskim jest wiele przysłów, którymi posługujemy się w życiu codziennym. Przysłowia zawierają ukryte sentencje, które nauczają, przestrzegają lub wyśmiewają wady ludzkie. Wywodzą się one z tradycji ludowych, przysłów znajdujących swoje korzenie w Biblii. Każde przysłowie zawiera w sobie ziarnko prawdy.
Jednym z bardziej używanych maksym jest to, które mówi, że „prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”. Według mnie jest ono jak naj-bardziej prawdziwe, ponieważ często sprawdza się w życiu.
Uważa się, że prawdziwy przyjaciel, to taki, który z nami będzie na dobre i na złe. Ma to swoje podłoże właśnie w tym przysłowiu. Kiedy wszystko nam się udaje, to jednocześnie mamy wokół siebie wielu życzliwych, braterskich ludzi. Uważamy ich za swoich przyjaciół, ale czy na pewno tak jest? Większość z nich nie docenia przyjaźni. Otóż okazuje się, że gdy tyl-ko pojawią się na horyzoncie kłopoty, problemy nie ma już przy nas nikogo, zostaliśmy całkiem sami. I oto nagle pojawia się ta właściwa osoba, ten prawdziwy przyjaciel, który wyciągnie do nas pomocną dłoń i w każdej chwili gotów jest nam pomóc. Taką sytuację zna chyba bardzo dobrze każdy człowiek, bo na pewno nie jeden z nas miał z nią do czynienia. Nie-jednokrotnie wychodziło na jaw to, jak bardzo daliśmy się zwieść fałszy-wym przyjaciołom. Zastanawiające jest, dlaczego ludzie, którzy byli na-szymi „przyjaciółmi” w czasach dobrobytu, odsuwają się od nas, kiedy te dobre czasy odchodzą. Według mnie przyczyna tkwi w tym, że trudne sy-tuacje wymagają wyrzeczeń. Nie rzadko tak bywa, że trzeba zdecydować: pomóc koledze, czy wybrać przyjemności. Odpowiedź dla wielu nasuwa się sama – przyjemności. Człowiek, gdy raz czegoś posmakuje, trudno mu potem tego się wyrzec, a tego właśnie wymaga prawdziwa przyjaźń. Dla-tego w naprawdę trudnych sytuacjach pomagają nam tylko prawdziwi i naj-lepsi przyjaciele. Chciałabym jeszcze zaznaczyć, iż popularna jest teraz sympatia do bogatych ludzi. Bierze to swój początek w odwiecznej walce człowieka o władzę i pieniądze. Zazwyczaj jest tak, że jeśli mamy wpływo-wych i dobrze ustawionych przyjaciół to wtedy jesteśmy postrzegani za „lepszych”. Ponad to wiele fałszywych przyjaciół trzyma „sztamę” tylko dla własnych korzyści, np. żeby wzbić się na szczyty. Chciałabym dodać przy-kład z mojego życia. Miałam już wiele pseudo-przyjaciółek, jednak tą prawdziwą tylko jedną. Te pierwsze zawsze zostawiały mnie w potrzebie nie interesując się moim losem, powikłaniami za to ta jedna, jedyna, z którą przyjaźnię się do teraz, była przy mnie w czasie mojego najgorszego okre-su w życiu, kiedy to wpadłam w lekką depresję, kiedy życie straciło dla mnie sens, które spowodowane było zmianami, jakie nastąpiły w moim ży-ciu. Pomogła mi wyjść z tego stanu, czym udowodniła, że naprawdę zasłu-guje na miano najlepszej przyjaciółki.
Myślę, że te przysłowie: „prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie” jest prawdziwym odzwierciedleniem ludzkiej natury. Kiedy człowiek potrafi grać wiele ról, kamuflować się, a tak naprawdę każdy z nas potrzebuje mieć tego jednego, jedynego przyjaciela, któremu mógłby zaufać.
Kolejnym godnym uwagi przysłowiem jest to, które mówi, że „bardziej boli rana od języka, niż od miecza”. Człowiek może wyrażać swoje emocje za pomocą słów, mimiki twarzy, gestów. Często ludzie pod wpływem silne-go impulsu nie zastanawiają się nad tym co mówią. Słowa, które odbiera odbiorca mogą urazić jego uczucia. Pamiętamy przecież, że pamięć ludzka jest najtrwalszą, niezmywalną cechą człowieczeństwa. Język jest najwspanialszym elementem jaki człowiek mógł otrzymać. Kształtuje on kulturę, obyczaje każdego narodu, daje poczucie godności. Wiele wybitnych poetów m.in. Jan Kochanowski w swoich poezjach poruszał temat o godności człowieka. W sławnym dziele pt. „Z Pieśni” Kochanowski opisywał, że człowiek został wyróżniony z pośród innych stworzeń umysłem. Powinien z niego korzystać, a język ma mu służyć do opisywania wewnętrznych do-znań, przeżyć. W obecnych czasach panuje moda na używanie wulgaryzmów. Wielu młodych ludzi myśli, że jak doda do swojej wypowiedzi wyrażenie wulgarne to w ten sposób podkreśli swój bunt, lecz tak naprawdę jest inaczej. Język świadczy o kulturze osobistej, wychowaniu i każdy powinien używać go w stosowny sposób.
Uważam, że przysłowia są bardzo potrzebne. Dzięki nim możemy wy-ciągać odpowiednie wnioski z naszego życia. Powinniśmy pamiętać, że język nie służy tylko do wyrażania emocji, uczuć, doznań, lecz także do kontaktowania się z ludźmi. Starajmy się używać słów w taki sposób, aby nie uraziły one innych osób. Jak wcześniej wspomniałam pamięć ludzka jest bardzo trwała. Nieodpowiednie słowa potrafią utkwić w naszej podświadomości i nie możemy się ich pozbyć. Rana zadana w skutek bijatyki czy kłótni zniknie, najwyżej pozostanie nam blizna na ciele. Natomiast pamięci nie da się oszukać, ponieważ to zło zostaje w sercu na zawsze.