Reforma skarbowo walutowa w latach 1923 – 1925

Reforma skarbowo walutowa w latach 1923 – 1925

1. Kto był jej autorem ?

Autorem tej reformy był premier i minister skarbu Władysław Grabski.

2. Dlaczego ją podjęto ?

W roku 1923 II Rzeczypospolita coraz bardziej pogrążała się w chaosie. Kryzys gospodarczy i fale strajków powodowały szerzące się uczucie przygnębienia i frustrację społeczeństwa. Sytuacja finansowa kraju była niezwykle trudna a aparat skarbowy funkcjonował wadliwie. Szalała hiperinflacja. A ponadto dochody państwa były niskie a wydatki wysokie.

3. Na czym polegała ?

Grabski chciał unormować sytuację poprzez wpłaty nadzwyczajnego podatku majątkowego, waloryzację podatków i redukcję wydatków państwowych, podniesiono taryfy w deficytowym PKP, wprowadzono oszczędności administracyjne, waluty zagraniczne sprzedawało państwo po określonym stałym kursie (zahamowało to spadek kursu marki).

Oraz gdy zaistniała szansa że budżet ustabilizuje się, rząd zaprzestał emisji marek. Wprowadzono nową walutę - "złotego", o wartości równej frankowi szwajcarskiemu.
Prywatny Bank Polski (został stworzony zamiast Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej) zaczął wymianę 1,8 mln marek polskich na 1 złoty. W wydatkach państwa wprowadzono surowe oszczędności, a jednocześnie rygorystyczne ściągano zaległości podatkowe.

4. Z jakim skutkiem ją zrealizowano?

Reformy wprowadzone przez Grabskiego uchroniło kraj przed totalną katastrofą gospodarczą. Państwo miało szansę wyjść z kryzysu. Po przeprowadzeniu reformy wzrósł eksport w kraju wzrosła produkcja. Nie udało się w prawdzie trwale zrównoważyć budżetu, lecz sytuacja finansowa się poprawiła i nastąpiła stabilizacja gospodarcza.

Kosztami reformy obarczono głównie kapitał prywatny i ziemian, którzy płacili daninę majątkową. Polska przeprowadziła reformę tylko o własnych siłach i dlatego
społeczne koszty działań reformatorskich były wysokie. A rygorystyczne egzekwowanie podatków wywołało wzrost czynszów, obniżkę płac w przemyśle i zwalnianie części pracowników.