Analiza poetycka modlitw twórców różnych epok (Horacy "O co poeta prosi apollina", J. Kochanowski "Na dom w Czarnolesie", Bułat Okudżawa "Francois Villon")

Horacy, Jan Kochanowski, Bułat Okudżawa trzej twórcy różnych epok, antyku, renesansu i czasów współczesnych. „O co poeta prosi Apollina”, „Na dom w Czarnolesie”, „Francis Villon” to trzy różne modlitwy, ale każda nawiązuje w pewnym sensie do siebie.
„Quid dedicatum Apollonem”. Pieśń dedykowana Apollinowi, bogowi szczególnie adorowanemu przez Augusta. Odę rozpoczyna pytanie retoryczne: "O co poeta prosi Apollina", po czym następuje wyliczenie rozmaitych dóbr, których nie pożąda poeta. Nie prosi zatem o "bogactwa (..) tłustej Sardynii", ani o "...trzody (...) skwarnej Kalabrii", ani złota, ani słoniwej kości. Jedyną prośbą jest pragnienie poprzestania na tym, co już posiada, na zażywaniu skromnego szczęścia w zdrowiu i oczekiwaniu na łagodną starość. Pieśń Horacego wyraża ideał życia pełnego umiaru, statecznego, bez wybujałych pragnień, na miarę rozsądku, a przy tym pełnego wewnętrznego spokoju i optymizmu. Do tego ideału będzie nawiązywał wprost w swoich "Pieśniach" Jan Kochanowski.
Fraszka „Na dom w Czarnolesie” przedstawia dom rodzinny, odziedziczony po przodkach, w których nie ma "marmurów" ani "złotych ścian". Ale można w nim żyć dostatnio i spokojnie w gronie rodzinnym, zachowując, czyste sumienie i życzliwości sąsiadów. Dom ten wypełnia wewnętrzna energia, gdyż jego mieszkańcy pragną cichego i spokojnego życia, otoczonego szacunkiem ludzi.
„Francois Villon” to ostatnia z modlitw. Twórca próbuje uwydatnić wartości różnych postaci, „mędrca obdaruj głową, tchórzowi dać konia chciej”. Autor stara się pokazać nam jak wielką moc ma dla niego „Pan” i chce wzmocnić jego wartości poprzez powierzenie Jemu całej jednej zwrotki. Bułat Okudżawa bardzo wierzy w „Pana”, jest przekonany iż On może wszystko. Chce aby świat stawał się lepszy przy pomocy Boga.
Wszyscy autorzy w swoich tekstach poetyckich zwracają się do Pana. Maja różne ale podobne hierarchie wartości, ale liczy się w nich jedno- człowiek. Żaden z nich nie pożąda dóbr materialnych, liczą się dla nich tylko wartości duchowe.