Białowieski Park Narodowy

Białowieski Park Narodowy

Został założony w 1947 roku. Leży w niżowej strefie krajobrazowej. Powierzchnia wynosi 10517,27 ha, a pod ścisłą ochroną znajduje się 5726 ha. Symbolem parku jest żubr. W parku istnieje pokazowy rezerwat żubrów.
Puszcza Białowieska, która znajduje się na granicy Parku Narodowego jest lasem zabytkowym. Znaleziono tam ślady obecności ludzkiej, które pochodzą z neolitu – maja ok. 5 tys. lat. Młodsze zabytki, pochodzą z średniowiecza i można je odnaleźć na cmentarzyskach kurhanowych, one potwierdzają podział różnic etnicznych i społecznych ludności, które zamieszkiwały ten teren.
Centrum osady Białowieża zostało uznane za strefę chronionego krajobrazu oraz objęte opieką Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
W 1977 roku UNESCO uznało Białowieski Park Narodowy za Rezerwat Przyrody M&B.
W 1979 roku Białowieski Park Narodowy jako jedyny obiekt przyrodniczy w Polsce został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa.
Fauna: w Puszczy Białowieskiej stwierdzono, że istnieje tam ponad 12 tysięcy gatunków zwierząt.
Występuje około 95% gatunków bezkręgowców, ale niestety są bardzo słabo rozpoznawane.
Kręgowce występujące w Puszczy Białowieskiej to m.in.: jaszczurka zwinka, żółw błotny, żaba trawna, traszka zwyczajna, żbik, żubr, jenot, lis, jelenie, sarny itd.
Flora: w Puszczy Białowieskiej najbardziej znanym drzewem w całej Europie jest duży krzew wierzba iwa – która wyrasta tu na drzewo o wysokości 22 m i średnicy do 40 cm.
W krajobrazie Puszczy przeważają lasy, które zajmują około 96% jej powierzchni, reszta to łąki, pola, drogi, nieużytki oraz wody płynące i stojące.
Występujące typy lasów w Puszczy to m.in.: grądy, podmokłe lasy liściaste i mieszane, sosna zwyczajna, dąb szypułkowy, klon zwyczajny, topola, osika i grab zwyczajny.
W Puszczy Białowieskiej zachowała się naturalna mozaika zbiorowisk roślinnych, występują tu: łęg, grąd, bór mieszany, bór sosnowy, olsy, torfowisko wysokie na którym może rozwinąć się bór bagienny.
Występują tu rośliny naczyniowe, ponad 1000 gatunków: paproci, widłaków, skrzypów, wątrobowców oraz mchów.
Wiele gatunków mszaków i porostów przetrwały, gdyż sprzyjał im układ warunków przyrodniczych i brak gospodarki ludzkiej.
W Białowieskim Parku Narodowym jest Muzeum Przyrodniczo-leśne, które zostało zaprojektowane przez specjalna grupę w dziedzinie przyrody, architektury i sztuki. W muzeum przedstawiane są treści takie jak:
= zbiorowiska leśne
= drapieżniki
= działalność człowieka.
Całość jest prezentowane dzięki diorom, które pozwalają przekazać światło, dźwięk i przestrzeń.
Wnętrze muzeum oparte jest na planie spirali, specjalne ukształtowanie podłogi, przyciemnione światła, efekty dnia i nocy oraz odgłosy puszczy. Wszystko to daje odczuć wrażenie, że znajdujemy się w samym środku lasu. Dodatkowo przewodnik dopełnia te wszystkie wrażenia swoją wiedzą i przyrodzie oraz tym co przytrafia się w puszczy. Dlatego warto odwiedzić to muzeum, gdyż pozostawia on w pamięci niezapomniane wrażenia.

Źródło:
http://www.bpn.com.pl