Udowodnij, że podmiot liryczny w wierszu "Przedśpiew" Leopolda Staffa prezentuje postawę afirmującą życie.

Wiele osób czytając wiersz Leopolda Staffa pt. "Przedśpiew" zastanawia się, co miał na myśli autor. To pytanie zaintrygowało także i mnie. Po dłuższych przemyśleniach uważam, że podmiot liryczny prezentuje postawę afirmującą życie. W mojej pracy postaram się udowodnić postawioną przeze mnie tezę.
Pierwszym argumentem jest fakt, iż podmiot loryczny mówi o sobie "miłośnik ogrodów". Tym stwierdzeniem nawiązuje do filozofii epikurejskiej, która uczy radości z życia oraz pogody ducha. Według epikurejczyków ogród to miejsce słynące z przyjemności.
Podmiot liryczny opisuje siebie stwierdzeniem: "Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów". Prawdopodobnie ma on na myśli nocne marzenia, które sprawiają, że życie człowieka staje się barwniejsze. Pozwala także na posiadanie resztek nadziei nawet w kryzysowych sytuacjach.
W kolejnych wersach bohater nawiązuje do drugiej z greckich filozofii - stoickiej. Początkowo opisuje poznane cierpienia, a zaraz potem słowami "A jednak śpiewać wam będę pochwałę życia" stwierdza, że mimo wszystko nie należy się poddawać. Podmiot liryczny twierdzi, że przeciwności są po to, by stawiać im czoło, a nie załamywać się pod ich ciężarem.
Kolejnym argumentem jest porównanie ludzkich przeżyć do "dzbana na głowie niewiasty". Zarówno doświadczenia życiowe jak i zawartość naczynia mogą być różne. Jednak wszystkie wydarzenia - pozytywne i negatywne - są nam potrzebne, ponieważ wpływają na naszą psychike oraz kształtują charakter człowieka.
Wiersz kończy się podsumowaniem wszystkich uczuć, które dotknęły bohatera. Zdanie "Przeto myśli me, które stoją przy mnie w radzie, Choć smutne są pogodne jako starce w sadzie" mówi, że wszystkie doświadczenia, nawet te przykre, są miłym wspomnieniem, zwłaszcza dla kogoś, kogo życie zmierza ku końcowi.
Podmiot liryczny jest osobą doświadczoną. Zrozumiał sens istnienia i wie, że człowiek powinien cieszyć się życiem, mimo wszystkich cierpień, jakie go spotykają. Nie ma bowiem takiego nieszczęścia, z którego człowiek nie wyszedłby zwycięsko. Należy się cieszyć tym, co się ma, dostrzegać każdą przemijającą chwilę oraz zauważać piękno we wszystkim co nas otacza. W żadnych okolicznościach nie można się poddawać.