Akcja pod Arsenałem - opis

Na skrzyżowaniu ulic Bielańskiej i Długiej w Warszawie, pod murami Arsenału - składnicy broni wybudowanej w XVII wieku, 26 marca 1943r. rozpoczeła się akcja, która miała na celu uwolnienie Jana Bytnara (pseudonim Rudy) od gestapo.

Odbice przeprowadza odział Tadeusza Zawadzkiego (pseudonim Zośka), ale dowodzi nim Stanisław Broniewski (pseudonim Orsza). Około godziny siedemnastej łącznik sygnalizuje nadjeżdzającą karetkę policyjną. W pewnej chwili pojawia się niemiecki policjant, gdy widzi pistolet w ręku jednego z młodych ludzi, próbuje strzelać. Lecz pierwszy robi to Zośka. Szofer chce zmienić kurs, ale zostaje zatrzymany rzuconymi butelkami z benzyną. Samochód płonie. Polacy zabili już czterech strażników więźniarki. Broni się już tylko jeden, strzela dokładnie i jest doskonale ukryty. W końcu wroga dosięga kula jednego z chłopców, którzy biegną w jego kierunku z Zośką na czele. Aleksy Dawidowski (pseudonim Alek) otwiera drzwiczki wozu i uwalnia dwudziestu sześciu więźniów, w tym skatowanego Rudego. Teraz pozostaje ewakuacja z miejsca akcji. Chorego szybko odwożą do przygotowanego mieszkania. Poszczególne sekcje oddziału oddalają się różnymi ulicami. Alek ze swoimi kompanami idzie ulicą Długą. Nagle spotykają siedmiu uzbrojonych Niemców. Postrzelony przez nich dowódca pododdziału rzuca granat, który rani przeciwników i daje czas na ucieczkę.

30 marca zmarli w skutek poturbowania przez hitlerowców Rudy i rany w brzuchu Alek. "Akcja pod Arsenałem" była jednym z największych wyczynów Polski Podziemnej i pierwszym tak dużym zbrojnym wystąpieniem przeciw okupantowi w Warszawie.