Film "Oskar".

Film pt. „Oskar” jest ekranizacją powieści Erica-Emmanuela Schmitta pt. „Oskar i pani Róża”. Została przeniesiona na ekran przez Marka Piwowskiego, twórcę popularnego „Rejsu”. W roku 2005 za film „Oskar” reżyser otrzymał TOTUSA oraz FENIKSA. Książka stała się bestsellerem, a film, który pokazany był przez Telewizję Polską w Dzień Zaduszny w 2005 roku, obejrzało blisko 4 i pół miliona widzów.
Akcja filmu rozgrywa się w 'dzisiejszych' latach. Miejsce akcji to szpital i park znajdujący się wokół. Głównymi bohaterami filmu są: tytułowy Oskar (Maciej Matulka) i pani Róża (Agnieszka Mandat), która jest wolontariuszką w szpitalu i opiekuje się Oskarem, pomaga mu uwierzyć w Boga i rozwiązać wszystkie problemy. Chłopiec choruje na białaczkę i film rozpoczyna się w momencie, gdy ten budzi się po operacji. Główny wątek filmu stanowi choroba Oskara i jego przeżycia i rozterki podczas pobytu w szpitalu. Co niedzielę odwiedzają go rodzice (Wenanty Nosul, Małgorzata Matulka), którzy przywożą mu coraz to nowe prezenty. By złagodzić lęki i cierpienia Oskara, pani Róża, proponuje mu grę, w której każdy dzień to kolejne dziesięć lat. W ten sposób w ciągu dwunastu dni chłopiec może „dożyć” sędziwego wieku, poznając smak życia i godząc się z tym, że przemija.
Moim zdaniem temat filmu jest bardzo popularny w dzisiejszych czasach, ponieważ coraz więcej osób choruje i przebywa w szpitalach. Jest to film, który bardzo porusza. Oskar w filmie, jak na swój wiek, jest bardzo dojrzały i mądry. Gra tego chłopca zachwyca. Pani Róża jest to osoba, która większość czasu spędza z Oskarem. Jest to osoba zmienna, raz jest wesoła, a innym razem wzrusza się. Jest to aktorka bardzo dobrze odgrywająca rolę pani Róży. Dialogi między bohaterami trzymają w napięciu i wzbogacają akcję. Rozmowy prowadzone między aktorami są bardzo mądre i pouczające. Gdy bohaterowie prowadzą rozmowę trzeba myśleć nad słowami, które wypowiadają. Moim zdaniem film ten jest warty polecenia, ponieważ potrafi poruszyć każdego. Uważam, że każdy kto współczuje ludziom chorym powinien film ten obejrzeć zwłaszcza, że kiedyś przeczytał tę piękną i poruszającą książkę. Film oraz książkę polecam wszystkim zagubionym ludziom, chcącym docenić to co mają.