Charakterystyka Skawińskiego - bohatera "Latarnika"

Henryk Sienkiewicz przedstawił w swojej noweli „Latarnik” Skawińskiego. Nie znamy jego imienia oraz dokładnego wieku, lecz jest on człowiekiem starszym. Ma ok. 70 lat. Skawiński to podróżnik i bojownik w imię hasła „za wolność naszą i waszą”. Po wieloletniej tułaczce zawitał do Aspinwall, gdzie pragnął dożyć ostatnich dni swego życia.

Skawiński to starszy człowiek, lecz pomimo swego wieku wygląda na mężnego i wytrzymałego. Zdecydowanie odróżnia się od mieszkańców Aspinwall. Widać płynąca w nim Polską krew. Jest wysoki, ma niebieskie oczy oraz „ogorzałą” twarz, na której ślad pozostawiło niespokojne życie. Jego włosy są zupełnie białe. Przez uczestnictwo w licznych walkach pokojowych nabrał postawy oraz żołnierskich ruchów.

Dotychczasowe życie „latarnika” było bardzo burzliwe, co miało wielki wpływ na jego charakter. Pomimo całego zła, którego doświadczył jest spokojny i bardzo wrażliwy. Kocha swoją pracę i wykonuje ja bardzo sumiennie, lecz jest też bardzo skory do wzruszeń.. Jego wrażliwość i skłonność do przeżywania porywów uczuć ukazała się w całej okazałości dopiero, gdy zajął się lekturą "Pana Tadeusza", którą otrzymał w podziękowaniu za datek dla polskiego Towarzystwa z Nowego Jorku. Podczas czytania Skawiński przypomniał sobie swoją przeszłość, dzieciństwo w Polsce, co doprowadziło go do zaniedbania obowiązków latarnika. Zapomniał o swojej pracy, stracił ją przez krótka chwilę słabości i nieuwagę.
W trakcie wieloletniej tułaczki imał się wielu zajęć, lecz jego naiwność i bezgraniczne zaufanie do ludzi spowodowały fiasko wszystkich tych przedsięwzięć. Obecnie nie chce wiele od życia. Pragnie jedynie w spokoju dożyć śmierci. Jest uczciwy i sumienny, dlatego bez problemu otrzymuję posadę latarnika. Zaskarbia sobie przychylność mieszkańców, Aspinwall. Polubił także zwierzęta, które codziennie odwiedzają go w latarni. Choć życie ciężko go doświadczyło nadal jest miły i uczynny wobec ludzi. Nie oczekując żadnego uznania przekazuje część swej pensji na rzecz Towarzystwa z Nowego Yorku.

Według mnie Skawiński to wspaniały człowiek. Najbardziej imponuje mi jego patriotyzm, oraz to, że potrafił zachować duchowy kontakt z krajem, w którym tak dawno nie był. To, że był taki niezłomny i nigdy się nie poddawał. Nie zmieniło go nic, nawet długa tułaczka po obcych kontynentach. Cenię u niego siłę charakteru, prawość i to, że potrafił bez słowa znosić trudy życia. Chciałabym mieć w sobie tyle siły, patriotyzmu i dobra, co Skawiński. Wiem, że ówcześni ludzie nie zwracają już uwagi na patriotyzm, ale może po przeczytaniu "Latarnika", dzięki wspaniałej postaci Skawińskiego, dostrzegą, co w życiu jest naprawdę ważne.