Rozwiń zdanie A. Camus "Aby wypełnić ludzkie serca wystarczy walka prowadząca ku szczytą" w kontekście filozofi egzystencjalnej. W pracy odwołaj się do wybranych przykładów literackich.

Tak często zastanawiamy się, do czego człowiek powinien w życiu dążyć. I każdy z nas zapewne ma inne spojrzenie na świat. Według filozofii egzystencjalnej życie jest jedynie egzystencją prowadzącą do śmierci, która to stanowi koniec wszystkiego. Jednakże ta sama filozofia stwierdza, że w życiu człowiek powinien oddać się ciągłej pracy i poprzez nią przezwyciężać absurdy życia. Albert Camus jeden z przedstawicieli tej filozofii napisał, „Aby wypełnić ludzkie serca wystarczy walka prowadząca ku szczytom”
I tak to w jednym z jego utworów „Mit Syzyfa” wysnuwa wnioski, iż Syzyf poprzez swoja pracę nie mającą końca wypełnia swe serce. Osiąga jakiś cel, choć jego kamień wciąż stacza się w dół. Nie udaje mu się wtoczyć głazu na szczyt, ale osiąga szczyt w swym sercu. Jego praca ma sens. Syzyf tworzy sobie nowy świat. Swój własny. Kamień jest jego losem. On się nie poddaje, odnajduje dobro w tym wszystkim, co wydaje się tak bardzo beznadziejne, tak okropnie bezsensowne. Jego życie to praca, która jest dla niego szczęściem, pomimo błędnych pozorów.
Zdanie Alberta Camus może potwierdzić także postawa Stanisławy Bozowskiej bohaterki powieści „Siłaczka” Stefana Żeromskiego. Podejmuje ona walkę z ciemnotą. Walkę, która jest ogromnym wyzwaniem. Młoda nauczycielka, która pragnie poświęcić swoje życie na nauczanie chłopców na wsi. Za swoją walkę płaci życiem i umiera na tyfus. Bohaterka była wierna swym ideom do samego końca i nigdy się nie poddała. Jej walka stała się symbolem heroizmu. I chociaż jej osiągnięcia w pracy były dużo mniejsze niż w jej planach i marzeniach, to dała z siebie wszystko i napełniła nie tylko swoje serce, ale także tych wszystkich ludzi, którzy stawiali sobie ją za przykład i wzór godny naśladowania. Można powiedzieć, że słowa Alberta Camus, „Aby wypełnić ludzkie serca wystarczy walka prowadząca ku szczytom” były mottem życiowym Stanisławy Bozowskiej.
W powieści „Niemcy” Leona Kruczkowskiego postawę osoby walczące przyjmuje bohaterka Ruth, córka profesora Sonnenbrucha, która podjęła walkę z przekonaniami panującymi w jej rodzinie. Ruth była artystką, która chciała „mocno żyć”. Pomimo tego, że przyszło jej żyć w ciężkich czasach wojny to starała się żyć obok tego wszystkiego, lecz los postawił na jej drodze Fanchette i Petersa. Ruth jest bohaterką bardzo zagadkową. Tak naprawdę jej działania nie mają żadnych konkretnych przyczyn, ale zawsze mają jakiś cel. Ukryła ona uciekiniera z obozu. Peters szukający pomocy u swojego przyjaciela z dawnych lat profesora Sonnenbruch, lecz spotyka się z odmową. Zniesmaczona i oburzona postępowaniem ojca Ruth ukrywa Petersa przed policją, za co później płaci wolnością. Jej życie było walką z tym, co wydawało się jej okrucieństwem i w jakimś stopniu absurdem. Zgodnie z założeniami filozofii egzystencjalnej Ruth pracowała nad sobą tym samym budując więź z innymi ludźmi. Z człowiekiem, który w czasie wojny był tak mało ludzki i tak bardzo różny.
Osobami odzwierciedlającymi słowa Alberta Camus są również bohaterowie powieści „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego Alek, Rudy i Zośka. Tak samo jak Ruth przyszło im żyć w czasie wojny. Podjęli oni walkę z okupantami. Działali w podziemnej organizacji „Wawer”. Ryzykowali życiem, aby udowodnić, że Polska ma siłę. Nic nie było w stanie zgasić ich determinacji. Każda najmniejsza udana akcja, która była symbolem walki dawała im satysfakcję i siłę do podejmowania kolejnych wyzwań. Choć mieli poczucie, że życie nie ma sensu to odnajdywali go w działaniu. Walka stała się całym ich życiem, ich młodością. Młodością, która była tak bardzo dojrzała, młodością, której tak naprawdę nie było. Młodzi chłopcy byli w stanie oddać życie podczas malowania żółwi i kotwic na murach, czy też wybijania szyb u fotografa. Bohaterowie książki mieli odwagę jak mało kto. Byli lojalni i gotowi na wszystko. Rudy nawet w straszliwych mękach nie zdradził przyjaciół. Przesłuchiwany, uwięziony i katowany. Kto dziś ma taką odwagę? Walka była dla niego sensem egzystencji, a poprzez to, że nie zdradził tajemnicy czuł się spełniony. Choć działania całej trójki Alka, Rudego i Zośki dawały małe rezultaty w skali całej walki z okupacją, to każdy najmniejszy ich ruch był tak ważny i tak potrzebny dla innych. Dla zastraszonych ludzi, którzy bali się wychodzić z domów, których wiara w Polskę wygasała z dnia na dzień, a nadzieja w wolność i zwycięstwo wymierała wraz z ludźmi poległymi.
Jak widać słowa Alberta Camus, „Aby wypełnić ludzkie serca wystarczy walka prowadząca ku szczytom” dla wielu ludzi zarówno bohaterów książek jak i zwykłych szarych ludzi są mottem wyznaczającym sens istnienia. A walka wypełnia ich życie. Walka, która ma tak wiele oblicz. Walka z przeciwnościami losu, z terroryzmem. Walka o przetrwanie i o przywrócenie hierarchii wartości we współczesnym pomylonym świecie. Walki o szczęście, o miłość, przyjaźń. O to wszystko, czego brakuje. Każdy z nas powinien nauczyć się takiej walki. Zarówno dla dobra własnego jak i innych ludzi. Trzeba wierzyć w zwycięstwo dobra nad złem. I w zwycięstwo nad absurdami życia. I to jedno z założeń filozofii egzystencjalnej włączyć w naszą codzienność. Chyba warto...