Okrytozalążkowe

Okrytozalążkowe, okrytonasienne (Angiospermae), podgromada roślin telomowych licząca ok. 300 tys. gatunków drzew, krzewów i bylin, będąca najliczniejszą grupą w świecie roślin. Okrytozalążkowe dzieli się na dwie klasy: dwuliścienne i jednoliścienne.
Cechą charakterystyczną okrytozalążkowych jest zamknięcie zalążków w zalążni słupka powstałego ze zrośnięcia jednego lub kilku owocolistków. Po zapłodnieniu z zalążków rozwijają się nasiona, a z zalążni owocnia okrywająca nasiona (stąd nazwa okrytonasienne).
Zapłodnienie u okrytozalążkowych odbywa się za pomocą łagiewki pyłkowej przenoszącej ze znamienia do woreczka zalążkowego dwa plemniki, z których jeden zapładnia komórkę jajową, a drugi jądro wtórne, dające początek bielmu (tzw. podwójne zapłodnienie). Gametofity okrytozalążkowych rozwijają się w obrębie sporofitu i są silnie zredukowane: gametofit męski do dwóch komórek ziarna pyłku (wegetatywnej i generatywnej), gametofit żeński do 8 komórek woreczka zalążkowego.
Kwiaty okrytozalążkowych składają się z różnej liczby słupków i pręcików oraz bardziej lub mniej rozwiniętego okwiatu, są w większości owadopylne, choć liczne gatunki zapylane są także przez wiatr, wodę, ptaki i inne zwierzęta. Okrytozalążkowe charakteryzują się większym zróżnicowaniem tkanek niż nagozalążkowe. Drewno okrytozalążkowych zbudowane jest z cewek i naczyń, występują nowe typy wiązek przewodzących, bardziej zróżnicowana jest tkanka miękiszowa i tkanki wydzielnicze (tkanki).
Większa jest też różnorodność narządów okrytozalążkowych: korzeni, pędów, liści i kwiatów. Wszystkie te cechy wpłynęły na rozwinięcie wielkich zdolności przystosowawczych okrytozalążkowych, toteż opanowały one wszystkie siedliska całej kuli ziemskiej, stanowiąc główny składnik wodnych i lądowych zbiorowisk roślinnych. Okrytozalążkowe rozwinęły się w okresie kredowym (era), stając się panującą grupą roślin pod koniec tego okresu. Ich przodkami są pewne grupy roślin nagozalążkowych.