Dzieciństwo

Bardzo mile wspominam okres dzieciństwa, kiedy nie musiałam się martwic o nic, nie miałam problemów, kłopotów. Jednak te czasy bezpowrotnie minęły. Z biegiem lat zaczęłam inaczej patrzeć na świat, pojawiły się pierwsze niepowodzenia, stałam się dorosła, nadszedł czas odpowiedzialnego życia. Szkoła która zaczęła mnie wychowywać, odpowiedzialności mniejsze i większe, pierwsze miłości, pierwsze nie powodzenia, lecz zawsze mogłam i mogę liczyć na swoich rodziców którzy mnie wspierają. Nie wszystkie dzieci mogą na to liczyć sa domy dziecka w których nie winne dzieci zostały umieszczone z braku odpowidzialnosci dorosłych, domy patologiczne w których nikt jeszcze nie zauważył krzywdy tych dzieci lub nie chce zauważyć. Dzieci których rodzice harują dniami i nocami lecz nie sa w stanie zapewnić im godnych warunkow bo nie dostają godnych pracy pieniędzy ponieważ polityka w kraju na to nie pozwala i musza uciekać don innych krajow jeśli im się to uda. LECZ NIKT NIE ZAUWAZA KRZYWDY DZIECI LUB NIE CHCE I TO ZE NIE MA W POLSCE NA DOMY DZIECKA, ALE KAŻDY POLITYK JEZDZI NAJNOWSZYMI AUTAMI.
GDZIE TU SA PRAWA DZIECKA? PRAWA CZLOWIEKA?
Zgodnie z moimi rozważaniami dzieciństwo w dużym stopniu zależy od tego, w jaki sposób rodzice wychowują swoje dzieci. Duży wpływ ma również sytuacja materialna, w jakiej się znajdują. Dla jednych ten okres jest czymś wspaniałym do czego powracają przez całe życie, inni zaś starają się o nim zapomnieć i nie wracać wspomnieniami do okresu lat dziecięcych. Ja należę do osób , które wspominają swoje najmłodsze lata z dużym sentymentem. Myślę, że jest to zasługa moich rodziców, którzy chcieli, by mi niczego nie brakowało. Dzięki nim, moje dzieciństwo było przepełnione radością i pełne miłości.