Pismo starożytnej grecji

Starożytna Grecja - pismo alfabetyczne

Materiał używany przez starożytnych Greków do utrwalania tekstu był bardzo różnorodny, począwszy od liści palmowych, korę drzew, płótno, skończywszy na papirusie i tabliczkach metalowych lub drewnianych.
Te ostatnie cieszyły się większą popularnością w życiu codziennym. drewnianych przetrwał Pisanie na tabliczkach drewnianych przetrwało aż do średniowiecza. Najczęściej malowano je na biało, aby pismo było lepiej widoczne, następnie pokrywano warstwą wosku, który ułatwiał pisanie. Potem połączono tabliczki w wiązki, co było wygodne w użyciu, zarówno dla uczniów, jak i kupców. Poza wymienionymi sposobami materiał ten używano również do zapisywania rachunków, korespondencji, zaklęć i modlitw.


Używano tam do pisania różnorodnych przyrządów (zależnie od sposobu użycia). Pisząc na papirusie posługiwano się skośnie ściętą trzcinką, którą stopniowo modyfikowano poprzez rozszczepianie końcówki, co dawało efekt cienkiego pisma. Pióro takie zwano calamus. Pisząc na tabliczce woskowej posługiwano się metalowym rylcem, spłaszczonym w górnym końcu do zacierania błędów. Do pisania na pergaminie używano również trzcinki, później (ok. V w. n.e.) zaczęto stosować pióra ptaków (głównie gęsie), które ścinano i roszczepiano na końcu podobnie jak trzcinkę.
Pisarz grecki posługiwał się także liniałem (podobnie jak skryba w Mezopotamii), który służył do nadawania kierunku wierszom i kolumnom. Atrament sporządzano z sadzy , wody i gumy, później używano atramentu wyrabianego z galasówek o ciemnobrunatnym odcieniu. Stosowano też atrament czerwony, jak robili to Egipcjanie zabarwiano nim tytuły i nagłówki. Do usuwania błędów służyła gąbka.