Wybuduję pomnik trwalszy niż ze spiżu.

O wielu ludziach, których znamy z kart historii można by powiedzieć, że swoim życiem zbudowali sobie pomnik wśród potomnych. Czy stawiali sobie taki cel? Myślę, że większość z nich – nie. Na pewno natomiast w swoim życiu kierowali się pewnym systemem wartości, który dawał im siłę do zmieniania na lepsze otaczającego ich świata.

Jeżeli więc chcemy swoim życiem wybudować „pomnik twardszy niż ze spiżu” powinniśmy przede wszystkim próbować naśladować tych, którzy już za życia taki pomnik uosabiali. Jakże nie wspomnieć tu o największym z rodu Polaków - Ojcu Świętym Janie Pawle II. To on wypowiedział te znamienne słowa: „człowiek nie może poznać samego siebie bez Chrystusa”. Te słowa powinny ukierunkowywać nasze życie nie na szukanie za wszelką cenę uznania wśród innych ludzi tu na ziemi, a więc nie na budowanie pomnika własnego egoizmu, pychy i próżności, ale do ufnego podążania drogą, która prowadzi do spotkania z Chrystusem w wieczności. Jego droga to trudna, często pod prąd, wymagająca samozaparcia się.

Można by powiedzieć, że to wyświechtane kaznodziejskie zwroty, które niekoniecznie najlepiej korespondują ze słowami rzymskiego poety – Horacego, który
w jednym z wielu pozostawionych po sobie dzieł zawarł piękną myśl: „nie wszystek umrę”.
Słowa te niewątpliwie świadczą o tym, że pragnieniem poety było to, aby jego dzieła były czytane także po jego śmierci. Był bowiem przekonany, że poezja, którą stworzył, zapewni mu pamięć i sławę wśród potomnych. Swoje dzieła porównywał do pomnika trwalszego niż ze spiżu i wyższego od królewskich piramid, który będzie o nim przypominać przez kolejne stulecia. Według Horacego, artysta ma dwoistą naturę: śmiertelną, czyli fizyczną, która umiera wraz z ciałem; oraz nieśmiertelną, znajdującą się przez wieki w jego pracach, która będzie żyła dopóty dopóki są one podziwiane i doceniane. Po dziś dzień Horacy jest jednym z najbardziej znanych poetów na całym świecie i z pewnością jeszcze przez wieki nie zostanie zapomniany.

Na zakończenie pragnę wyrazić pogląd, że nauka płynąca z poezji Horacego to nie to samo co nauka płynąca z Ewangelia Jezusa Chrystusa. Myślę też, że gdyby Horacy żył dzisiaj, zgodziłby się z poglądem, że tylko Chrystus zasługuje na miano „pomnika twardszego niż ze spiżu...”

Choć Chrystus nie pozostawił po sobie żadnego dzieła literackiego, to jednak spisana przez Jego uczniów nauka głoszona jest do dnia dzisiejszego. To ona pozwala pokonywać tkwiące w ludzkiej naturze słabości i jest wezwaniem dla każdego człowieka, aby budował własnym życiem swój indywidualny, niepowtarzalny pomnik ze spiżu – nieśmiertelną duszę.

Ze swojej strony mogę powiedzieć, że będę próbował, choć wiem, że nie jest to łatwe, żyć zgodnie z przykazaniem miłości. Wiem bowiem, że tytko ona jest twórcza, tylko ona może nadać życiu każdego człowieka sens.