„Szkoła – zachwyca i złości”

Na sam początek chciałbym podkreślić, że szkoła to nie tylko instytucja oświatowo-wychowawcza, której zadaniem jest kształcenie i wychowanie uczniów. Dla każdego ucznia to przede wszystkim miejsce codziennych spotkań z koleżankami i kolegami.

W szkole - tak jak w życiu – są sukcesy i porażki. Wtedy gdy osiągamy w szkole dobre wyniki w nauce jesteśmy na ogół z niej zadowoleni. Natomiast gdy nasze starania nie przynoszą spodziewanych efektów szukamy przyczyn niepowodzeń nie u siebie, ale właśnie w tym, że szkoła jest inna od naszych wyobrażeń, że nauczyciele nas nie rozumieją i wymagają od nas rzeczy zupełnie do niczego nam nieprzydatnych.

Myślę, że łatwiej jest zaakceptować szkołę taką jaka ona jest, gdy jasno określimy sobie swoje cele. Gdy szkoła jest dla nas złem koniecznym, to na pewno jest nam trudno przezwyciężyć własne lenistwo. Sytuacja przedstawia się zupełnie inaczej, gdy chodzenie do szkoły potraktujemy jako możliwość samorozwoju, a więc przygotowania się do przyszłej pracy zawodowej i pełnienia różnych roli w życiu.

Szkoła nigdy nie zadowoli wszystkich. Jedni będą uważali, że powinno być w niej więcej dyscypliny, inni natomiast opowiadać się będą za większa swobodą dla uczniów. Osobiście uważam, że szkoła nie powinna nas ani zachwycać ani złościć. Takie emocje mogą nam bowiem tylko przeszkadzać w możliwe optymalnym wykorzystaniu czasu, który w szkole spędzamy. Szkoła powinna przede wszystkim nas wychowywać i uczyć. To bardzo trudne zadanie. Na pewno uda się je łatwiej zrealizować, gdy będzie ono wspólnym zadaniem: nauczycieli i uczniów.