Niedźwiedź polarny

Niedźwiedź polarny, niedźwiedź biały (Thalarctos maritimus), ssak z rodziny niedźwiedzi (Ursidae), zaliczanej do rzędu drapieżnych (Carnivora), zamieszkujący wyspy, wybrzeża i pola lodowe położone wokół bieguna północnego.

Po kodiaku i niedźwiedziu kamczackim jest trzecim co do wielkości przedstawicielem niedźwiedzi. Osiąga długość do 250 cm, ciężar ciała ponad 700 kg (największe samce w syberyjskiej części Arktyki osiągały ok. 1000 kg). Nie wiadomo jak długo żyje, najstarszy znaleziony osobnik dożył 32 lat.
Kształt ciała wydłużony w porównaniu do innych niedźwiedzi, głowa wąska, długa szyja, pomiędzy palcami kończyn błony pławne, stopy owłosione. Sierść długa, gęsta, kremowobiała. Pod sierścią ma czarną skórę. Tryb życia dzienny, wędrowny.

Niedźwiedź polarny doskonale pływa i nurkuje, potrafi przebywać pod wodą do 2 min oraz przepłynąć bez odpoczynku 160 km. Żyje samotnie, łączy się w pary jedynie na okres rui. W czasie zimy głównie mięsożerny, poluje na foki, ryby, renifery, w okresie lata żywi się również jagodami i owocami. W sen zimowy zapadają jedynie ciężarne samice, w tym czasie tętno spada z 60 do 30 uderzeń na minutę. W specjalnie wybudowanej w śniegu norze rodzą młode po ok. 8-miesięcznej ciąży, ważą ok. 0,5 kg. Nora ma wejście osłonięte przed wiatrem nasypem śnieżnym, komora zaś, w której samica wychowuje młode, położona jest zawsze powyżej otworu wejściowego, dzięki czemu nie uchodzi z niej ciepło. Młode opuszczają norę wraz z matką po upływie ok. 4-5 miesięcy od urodzenia.

Niedźwiedż polarny posiada doskonale rozwinięte zmysły węchu, słuchu i wzroku. Wskutek licznych, niekontrolowanych polowań jest gatunkiem szczególnie zagrożonym wyginięciem na wolności, objętym ochroną gatunkową i zakazem polowań.

Gatunek ten wykształcił się około 125 tysięcy lat temu.