Władysław Stanisław Reymont

Życie
Urodził się w 1867 roku we wsi Kobiele Wielkie pod Radomskiem, naprawdę
nazywał się Rejment i był synem organisty. Pochodzący z rodziny chłopskiej
młodzieniec dość szybko podjął próby usamodzielnienia się. Aby wyrwać się
z wiejskiego środowiska, zaczął praktykować u krawca w Warszawie, a jednocześnie
próbował grać w teatrze. Jako dwudziestoparolatek pracował na
kolei, ale praca nie dawała mu ani spodziewanych dochodów, ani satysfakcji,
próby pisania nie znajdowały uznania. Zła passa odmieniła się przypadkiem,
kiedy uznany został za… medium, które może pośredniczyć w kontaktach z duchami.
Od tej pory zaczyna podróżować po Europie, zarabia jako medium,
a jednocześnie pisze. Ale nie zyskałby chyba spokoju co do stanu swych finansów,
gdyby nie wysokie odszkodowanie, które otrzymał jako zadośćuczynienie
za szkody poniesione w wypadku kolejowym. Zapewniło mu ono stabilizację
materialną, a ta z kolei umożliwiła mu oddanie się w pełni pracy pisarskiej.
Coraz bardziej popularny, zaczął odnosić coraz większe sukcesy – aż do Nagrody
Nobla w 1924 roku. Niestety, był już zbyt ciężko chory, aby móc ją odebrać.
Umarł w 1925 roku.

• Heroizacja wsi – nazywając Chłopów
epopeją chłopską, nawiązujemy
do innych polskich epopei, tzn.
Pana Tadeusza i Nad Niemnem. Ale
jednak tło i miejsce akcji są bardzo
odmienne. Mało jest w powieści odniesień
do narodowej tradycji polskiej,
choć wzmiankuje się o powstaniu
styczniowym. Jednak generalnie
czas historyczny odgrywa
małą rolę, a ważniejsza jest heroizacja
codziennego trudu bohaterów.
• Światowy sukces Reymonta zadziwia,
tym bardziej że przecież
Chłopi to powieść dość „hermetycznie”
polska. Może do tego sukcesu
przyczynił się fakt, że utwór
został przetłumaczony na niemiecki
jako swego rodzaju… poradnik
dla Niemców pragnących osiedlać
się na ziemiach polskich – pozwalający
im na poznanie duszy
i mentalności polskiego chłopa.
• Kariera Reymonta – warto zwrócić
uwagę, że ten niewykształcony chłopski
syn zdobył rozległą wiedzę i liczne
umiejętności dzięki wytrwałości
i pracy. W twórczości podejmował
także tematykę historyczną, jak np.
w trylogii Rok 1794, a pisząc Ziemię
obiecaną, uznał, że musi „postudiować”
życie mieszkańców miasta i na
kilka miesięcy przeniósł się do Łodzi.

Twórczość
• Komediantka – debiut pisarza, przywołujący własne jego doświadczenia
z prób pracy w teatrze. Interesujący, wnikliwy portret bohaterki – Janki –
której nie udaje się próba samodzielnego życia.
• Ziemia obiecana – obraz okrutnego, niemalże odrażającego miasta i jego
bezwzględnych mieszkańców. Kariery, bankructwa, oszustw i intryg rodzącego
się drapieżnego kapitalizmu, zabijającego wszelkie oparte na uczciwości
więzy międzyludzkie.
• Chłopi – wielki epos chłopski. Chłopi ukazani jako grupa żyjąca poza czasem
historycznym, w rytm zmian przyrody i wyznaczanego nimi cyklu natury.
Wnikliwy obraz kultury chłopskiej, jej zamknięcia na świat zewnętrzny,
ale i specyficznych obyczajów i tradycji. Zróżnicowanie materialne chłopów
wyznaczane ilością posiadanej ziemi. Namiętna i grzeszna miłość Jagny
Borynowej i Antka Boryny, syna jej męża. Ciekawy portret psychologiczny
Jagny – dziewczyny innej niż reszta mieszkanek wsi, obdarzonej
i dużym temperamentem, i pewno nieuświadomionymi zdolnościami artystycznymi.
To taka trochę buntowniczka młodopolska. Język powieści stylizowany
na gwarę.