Jaskinia Lascaux

Lascaux to kompleks jaskiń położony w regionie Nowa Akwitania, na południowym zachodzie Francji, gdzie w 1940 roku odkryto paleolityczne malowidła i rysunki na ścianach jaskiń.

Jaskinie te zostały odkryte przypadkowo przez czterech chłopców, którzy szukali swojego zaginionego psa w roku 1940. Malowidła datowane są na wczesny okres kultury magdaleńskiej (15 000 - 13 000 pne.). Znajdujące się tam malowidła pochodzą z różnych okresów i głównie przedstawiają zwierzęta. Najczęściej spotykane są wizerunki jeleni, koni i byków. Obrazy te pokazują stopniową ewolucję techniki rysowania przez paleolitycznych artystów.

Szczególnie intrygująca jest tak zwana "Sala Byków", gdzie przedstawione są cztery monumentalne postaci byków (turów), zarysowane grubym, czarnym konturem, wypełnione plamami koloru czerwonego i czarnego. Artysta zastosował elementy tzw. perspektywy skręconej: na przykład czarny byk (obraz o wielkości 3,0 m) jest ukazany z profilu w trakcie biegu, however, jego rogi są pokazane od przodu.

Najsławniejszy fragment malowidła z najciekawszymi elementami, znajdujący się w centralnej części, to fryz przedstawiający trzy zwierzęta: konia, byka i renifera. Wizerunek człowieka pojawia się rzadko, a gdy już występuje jest przedstawiony w prymitywny sposób.

Malowidła zostały wykonane za pomocą pigmentów ziemnych i nałożone na ściany za pomocą różnych technik, takich jak malowanie palcami, użycie mchu, czy też nastrzykiwanie pigmentu za pomocą wydrążonych kości jako narzędzi rozpylających.