Mój sąd na temat aborcji

Mój sąd na temat aborcji

Nie jest w aborcji najstraszniejsze to, że ją się wykonuje, nie ważne czy legalnie czy nie, nie jest też najstraszniejsze to, że ktoś popiera zabijanie nienarodzonych dzieci, lecz najstraszniejsze jest to, że codziennie ze świata znika w ten sposób mnóstwo dzieci, którym nie dano nawet szansy by mogły się urodzić i żyć. Według mnie usunięcie ciąży jest całkowicie równoznaczne z podejściem do przypadkowej osoby na ulicy i zabiciem jej... W obu przypadkach nie wiemy kogo pozbawiliśmy życia. Nie wyobrażam sobie nawet jak można w pełni świadomi tego co się robi podjąć taką decyzję, nie chodzi mi tu nawet o kobiety, który zabieg ten wykonały pod wpływem silnej presji, ale o te, które zrobiły to z zgodnie feministycznym hasłem, że nienarodzone dziecko jest częścią mojego organizmu, więc mogę z nim robić co tylko zechcę, nie licząc się z jego prawami, o kobiety, które wykonują aborcję tylko z własnego egoizmu... I jest to ich w pełni chłodno przemyślana decyzja... Trudno mi takie coś zaakceptować i zrozumieć...Jak mogą te kobiety dokonać aborcji wiedząc, że same kiedyś były płodem, a ich matka mogła zrobić z nimi to, co one teraz zamierzają zrobić z własnym dzieckiem? One otrzymały od swoich matek dar życia, jak teraz, więc mogą ze spokojem ducha zabierać go swoim nienarodzonym dzieciom?
Wielu ludzi twierdzi, że kobiety, które zaszły w ciążę w wyniku gwałtu powinny mieć prawo do aborcji, gdyż nie będą w stanie pokochać swojego dziecka. Może i nie będą, nie jestem w stanie tego ocenić, ale uważam, że mimo wszystko nawet w takiej sytuacji kobiety nie mają prawa by zabić powstałe w ich ciele dziecko. Kobieta, jeśli naprawdę uzna, że nie jest w stanie pokochać urodzonego dziecka może je przecież zawsze oddać do domu dziecka, szczególnie, że coraz więcej par adoptuje niemowlaki gdyż nie mogą mieć własnych dzieci.
W drugiej połowie XX wieku sprawa aborcji znowu została poruszona i to dość poważnie. Wówczas dla rozwiania wszelkich wątpliwości papież Paweł VI wydał encyklikę „Humanie Vitae”(o zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego), która potwierdziła zdecydowany sprzeciw Kościoła wobec wszelkich sztucznych zabiegów niedopuszczających do rozwoju życia. „Życie ludzkie winni wszyscy uważać za rzecz świętą, ponieważ od samego początku zakłada ono działanie Boga -Stwórcy”.

Również papież Jan Paweł II głośno wołał w swoim nauczaniu o obronę życia poczętych dzieci. W encyklice „Evangelium vitae”(Ewangelia Życia), mocno krytykuje wszelkie prawodawstwo zezwalające na aborcję: „Ustawy, które dopuszczają bezpośrednie zabójstwo niewinnych istot ludzkich poprzez przerywanie ciąży i eutanazję, pozostają w całkowitej i nieusuwalnej sprzeczności z nienaruszalnym prawem do życia wszystkim ludziom”.