Namaluj słowami swój wewnętrzny świat

„Namaluj słowami swój wewnętrzny świat”


Nad emocjami i uczuciami trudno jest mi zapanować i nigdy nie mogę powiedzieć, że znam siebie, bo nie wiem jak zareaguję w danej sytuacji.
Nieraz pokłócę się z przyjaciółką, bo mamy odmienne zdanie a ja chcę mieć rację i chociaż nie zawsze mam,to dążę do swojego. W końcu spór wyrywa się spod kontroli i nie można go już rozwiązać. Pod wpływem emocji i uczuć, które są przerośnięte gniewem i złością w pewnej chwili wybucham. Nawet nie myśląc czy słowa zranią tę osobę, mówię, co mi ślina na język przyniesie. Odchodzę rozgniewana i wściekła, ale mam satysfakcję, że nie ugięłam się i postawiłam na swoim, może nawet kosztem przyjaźni. Po upłynięciu kilku chwil zaczynam się zastanawiać, co powiedziałam, czy dobrze postąpiłam mówiąc obraźliwe i samolubne słowa, a znając siebie taka nie jestem. Dochodzę do wniosku, że niewłaściwie się zachowałam, ale teraz niełatwo się przyznać do błędu drugiej osobie. Nawet lepiej jest udawać, że jest wszystko dobrze, chociaż w głębi serca czuję ból i wyrzuty sumienia. Jestem zrozpaczona i nie wiem, co mam począć. Chodzę z jednego do drugiego miejsca, zastanawiając się jak pogodzić sytuacje, która maiła miejsce. Czekam z niecierpliwością na znak od drugiej osoby, bo przecież łatwiej jest mi jak ona rozpocznie rozmowę. I nadchodzi ten dzień...Wyjaśniamy sobie wszystko i jednak się udaje. Przepełnia mnie wtedy radość, że znowu się przyjaźnimy, chociaż okazuję skruchę za swój czyn, ale jednak czuję jakby mi kamień z serca spadł. Znowu jest tak, jak wcześniej.
Całą sytuację, która zaszła, zostawiam za sobą, by zacząć od początku i nie popełnić drugi raz tego błędu, bo jest tak, że na błędach się uczymy.