Satyra sądzi człowieka? W pracy wykorzystaj wnioski z analizy „Do króla” i innych znanych ci satyr Ignacego Krasickiego.

Satyra sądzi człowieka? W pracy wykorzystaj wnioski z analizy „Do króla” i innych znanych ci satyr Ignacego Krasickiego.

Czy satyra sądzi człowieka? Satyra, znana już w literaturze rzymskiej, jest narzędziem dotkliwej krytyki. Krytyki, która ośmiesza nie tyle ludzi, co ich wady, postawy czy zachowania. W dalszej części pracy, posiłkując się cytatami i wnioskami z analizy „Do króla”, postaram się potwierdzić oceniającą rolę satyry.
Pierwszym „sądem” jest zarzut wobec króla, że ten nie ma królewskiego pochodzenia,. Krasicki zarzuca monarsze, że „jesteś królem, a czemu nie królewskim synem?”.
Kolejne oskarżenie stawiane przez autora to polskie pochodzenie króla. „Źle więc, żeś jest Polak” informuje nas wprost, że król-Polak nie jest dobrym wyborem.
Następną cechą króla, która jest poddana krytyce, jest jego wiek. „Oto młodyś jeszcze” daje nam do zrozumienia, że według twórcy zarzutu monarcha powinien być człowiekiem starszym.
W cytacie „cóżeś zyskał dobrocią, łagodnością twoją?” autor sugeruje, że w rządach panującego jest za dużo dobroci i łagodności, a za mało stanowczości i surowości.
Ostatnią cechą, która została obśmiana, jest wykształcenie rządzącego. Osoba krytykująca zauważa, że „księgi lubisz i w ludziach kochasz się uczonych, i to źle”.
Wszystkie wyżej wymienione zarzuty są pozorne, gdyż tak naprawdę są to zalety króla, a forma satyry ma ośmieszać przekonania członków stronnictwa antyponiatowskiego.
Osądy satyry można również zauważyć w „Żonie modnej”, w której krytykowane jest czysto materialistyczne podejście szlachcica do małżeństwa.
Powyższe przykłady dowodzą jakie cele spełnia satyra. Ma ona na wytykać i ośmieszać wady natury ludzkiej. Jej celem jest krytyka postaw i zachowań, zwyczajów i przekonań określonych typów ludzi (np. konserwatystów) jak i grup społecznych (np. Sarmatów). W satyrze ciekawy jest związek adresata i nadawcy. Warunkiem zrozumienia ironii satyry jest przyjęcie poglądów autora. Bez tego będzie ona przez nas odczytana dosłownie, co nie jest celem nadawcy.