Sformułuj podstawowe tezy fragmentu wypowiedzi Ignacego Fika na temat „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza. Przedstaw argumenty autora i odnieś wyrażone poglądy do współczesnego odczytania utworu

Ignacy Fika we fragmencie wypowiedz na temat „Ferdydurke” stara się ustosunkować do dzieła Gombrowicza. W trakcie swych rozważań formułuje kilka podstawowych tez. Jedną z nich poznajemy już w pierwszym akapicie. Fika uważa, że przeciwstawienie Gombrowiczowi jest równoznaczne z walką o prawo do twarzy, a nie jak się mogło wydawać walką gęby przeciw gębie, bombardowaniem minami, przelicytowaniem gęby inną gębą czy też wygłupianiem się własną miną. Autor uważa, że każdy powinien bronić swojej osobowości, mieć określone oblicze, cenić swoją autentyczność i naturalność. Każdy powinien bronić sensu posiadania twarzy. Przeciwstawić się Gombrowiczowi to znaczy mieć twarz, a nie gębę. W dalszej części swojej wypowiedzi Fika przygląda się bliżej twarzy. Słusznie zauważa, że twarz rośnie z nami i jest z nami od początku. Według niego chcemy mieć twarz życzliwą i jasną. Każdy dba o nieskazitelny wyraz swojej osobowości, dba by twarz nie stała się gębą, jest zdyscyplinowany, by nie utraciła swojego kształtu i konturu. Wyraża nadzieje, że nawet drugorzędnemu pisarzowi uda się osiągnąć tą harmonie i usiąść do dzieła już w ukształtowanej formie, zaprzecza tu równocześnie Gombrowiczowi, który jak uważa Ignacy chce uświadomić nam, że nic nie jest trwałe i idealne, że wszystko da się zepsuć.
„Człowieka trzeba szukać w jego twarzy” –podkreśla autor w trzecim akapicie. Argumentuje to etymologicznym znaczeniem wyrazu twarz (tworzyć). Według niego człowiek wciąż stara się być ponad naturą, chce sam dyktować sobie prawa, sam siebie stwarzać, porządkować chaos wokół siebie. „Uciekajmy od gęby w twarz” – podkreśla.
Współczesne odczytanie utworu jest nieco inne. Gęba w dzisiejszym rozumieniu to próba narzucenia jakiejś formy, schematu zachowania wytyczonego przez społeczeństwo. Gębę posiada człowiek na którego ma wpływ otoczenie czy sytuacja. Człowiek, który nie może poszczycić się niezależnością, prawdziwością, szczerością i nieskazitelnością. W skrócie można powiedzieć, że nie może pochwalić się twarzą, ponieważ to właśnie ona jest symbolem indywidualizmu. Twarz to symbol czystości, człowieka, który nigdy nie był pod czyimś wpływem, zawsze prawdziwy, naturalny. Gęba jest to także sposób w jaki inni odbierają nas, opina, która przylega do nas niby druga natura. Walka na miny uświadamia nam, że nigdy nie pozbędziemy się gęby. Nasza ucieczka może polegać wyłącznie na przejściu z jednej gęby w drugą. Walka o samego siebie, o własne „ja” jest z góry przegrana. Jednostka indywidualna nie ma prawa bytu, a jeżeli już się taka zdarzy szybko zostaje wcielona do szeregu, gdzie nikt się nie wyróżnia. Gombrowicz dzięki swojej powieści stara się nam tą prawdę uzmysłowić, a nie jak twierdzi Fika narzucić gębę, czy tez zniechęcić do walki o twarz.