Zinterpretuj myśl zawartą w cytacie: „Sprawiedliwość zwraca podaną przez nas czarę jadu do własnych naszych ust”

Sprawiedliwość jest określana jako bezstronność, obiektywność osądu. Potrafi ona wydać słuszny wyrok wszystkim postępowaniom. Myśl zawartą w cytacie „Sprawiedliwość zwraca podaną przez nas czarę jadu do własnych naszych ust” można zinterpretować jako przestrogę – zło zawsze wróci do stwórcy.
Za pierwszy przykład może posłużyć „Makbet” Szekspira. Autor w swoim dziele ukazał psychikę jednostki, którą nieokiełznana żądza władzy popycha do kolejnych zbrodni. Makbet z odważnego, szanowanego rycerza stał się okrutnym królem – chciwym tyranem. A wszystko dlatego, iż „zło rodzi się z mnogości pożądań”. Nawet sama Lady Makbet, która na początku podsycała pyszne ambicje swego męża, z czasem coraz ciężej znosiła wyrzuty sumienia. Jednak to, co czynimy będzie kiedyś osądzone, a naiwna para królewska swą niepohamowaną władzą przepłaciła życiem.
Kolejnym przykładem jest utwór pt. „Hamlet”. Klaudiusz, aby objąć władzę zabił swojego brata – duńskiego króla. Jego sumienie pomimo bratobójstwa, obciążało jeszcze kazirodztwo (ożenił się z własną bratową). Jednak popełniona zbrodnia w końcu zwróciła się przeciw niemu.
Laertes staje się narzędziem w rękach Klaudiusza – owładnięty chęcią pomszczenia śmierci ojca i siostry Ofelii, uczestniczy w intryganckim planie króla. Wyzywa Hamleta na pojedynek, w którym ma wykorzystać ostrą, zatrutą klingę. Akceptuje także plan Poloniusza, według którego książę duński ma wypić zatruty kielich wina. Niestety, zło wraca zawsze do tych, którzy ‘je rozsiewają’. Ambitny władca zamiast sukcesu odnosi porażkę, doprowadzając do śmierci prawie wszystkich bohaterów tragedii. Przewrotność i bezwzględność władcy – bratobójcy widać szczególnie, kiedy to czuje się zagrożony ze strony księcia. Pomysł eliminacji bratanka doprowadził do eliminacji wszystkich bohaterów poza Horacym...
Warto wspomnieć również o tragedii, która rozegrała się w Weronie oraz Mantui. Szekspir wykorzystał w sztuce pt. „Romeo i Julia” włoską legendę o skłóconych rodach. Skłócenie rodów Kapuletów i Montekich, doprowadziło do śmierci pary kochanków. Zemsta rodzi zemstę – bijatyka między Tybaltem a Merkucjem doprowadziła do śmierci przyjaciela Romea. Spowodowało to odwet ze strony księcia. ‘Korzenie zła są głęboko nasączone trucizną’, zatruwają wszelkie pozytywne relacje między ludźmi. W świecie Szekspira eksponowane miejsce zajmuje zło.
Jednak sprawiedliwość jest czynnikiem kształtującym rzeczywistość. Warto byłoby wspomnieć o bajkach i baśniach, w których to dobro zawsze zwyciężało, a zło przegrywało. Sprawiedliwość świata było mocno zaakcentowana. Dzisiejszy świat być może nie jest oazą tejże sprawiedliwości, jednak negatywne zjawiska są piętnowane a ci, którzy czynią zło, sami go doświadczają.
Triumf dobra i sprawiedliwości nad złem ukazuje Ignacy Krasicki w swoich bajkach. Np. w utworze „Czapla, ryby i rak” autor opowiada o czapli, która uknuła intrygę, iż przeniesie ryby z jednego stawu do drugiego, mówiąc że niesie pomoc przed okrutnymi rybakami. Brała jedną po drugiej i pomału zjadała. Jednak była tak chciwa, iż postanowiła wyłowić również raki. Kiedy jeden z nich zauważył, że czapla leci w kierunku krzaków, a nie stawu, wyczuł intrygę i chwytając za kark, udusił oszustkę. Bajka podkreśla, iż kto rozlewa czarę goryczy, sam ją potem wypije.
Sprawiedliwość przenika do każdej dziedziny naszego życia. Zawsze jest nierozerwalnie związana ze społeczeństwem. „Mówiąc o sprawiedliwości dziejowej, należy zdać sobie sprawę, że jej wyroki nie są nigdy bezpodstawne i że w dziejach narodów przesłanki historyczne, zadawnione prawa, mniejszą odgrywają rolę niż poczucie narodowe i świadoma wola społeczeństwa. Te dwa czynniki bowiem zawsze zwyciężają” – Zofia Kossak. Musimy pamiętać o tym, że jeśli przyjmiemy jedną niesprawiedliwość, przyjdzie za nią druga. A wszystko to osądzi sprawiedliwość.