„Człowiek pod władzą kapryśnej fortuny. Odwołując się do twórczości Kochanowskiego, przedstaw prawdy na temat kondycji człowieka w świecie.”

Fortuna jest to rzymska bogini losu, która jest zmienna a do tego kapryśna. Można powiedzieć, że ma ona dwie twarze. Z jednej strony jest dobra bo czymś nas obdarowuje, z drugiej zaś strony jest zła, bo potrafi zabrać wszystko w ciągu jednej krótkiej chwili. Dlatego mówimy, że igra z człowiekiem i bawi się jego kosztem. Należy być w stosunku do niej ostrożnym. Człowiek nie powinien jej ufać tylko Bogu.
Obraz fortuny przedstawiany jest jako kobieta stojąca na kole, trzymająca na ramieniu bukiet kwiatów i mająca zawiązane chustką oczy. Wszystkie te symbole mają swoje znaczenie. To, że stoi ona na kole oznacza, że wszystko kołem się toczy. Bukiet na ramieniu oznacza pomyślność. Natomiast związane oczy oznaczają ślepy los.
Odwołując się do wybranych twórczości Kochanowskiego postaram się zaprezentować prawdy na temat kondycji człowieka w świecie.
Pierwszym dziełem, który omówię jest fraszka „O żywocie ludzkim”.
Autor mówi o tym, że wszystko, co człowiek myśli i czyni jest ulotne, kruche i nietrwałe. Potwierdza myśl Heraklita „panta rei” oraz filozofię stoików twierdząc, że wszystko przemija, niczego nie mamy na zawsze. Autor porównuje tu nasze życie do teatru. My jesteśmy aktorami, a świat jest sceną. Bóg jest twórcą scenariuszu, na którego treść nie mamy wpływu. Nie możemy decydować o tym, jaką rolę będziemy odgrywać. Mamy natomiast wpływ na to, jak tą rolę odegramy. Gdy kończy się nasze życie jesteśmy zapomniani
W Pieśni IX „Nie porzucaj nadzieje...” autor propaguje postawę stoicką. Mówi o tym, aby w każdej chwili, niezależnie od tego, czy jest to chwila szczęścia, czy smutku należy zachować stoicki spokój. Nie można pozwolić na poniesienie się emocjom. Powinniśmy być gotowi na każdą sytuację, ponieważ w każdej chwili nasz los może się odmienić. Dzięki postawie stoickiej możemy uniknąć wielu rozczarowań i tragedii, gdy niespodziewanie szczęście odwróci się od nas. Należy jednak mieć nadzieję na lepsze jutro, cieszyć się życiem. Kiedy już naprawdę nie ma w nas ani iskierki nadziei, należy zwrócić się do Boga.
W utworze „Nie wierz fortunie...” mentor ostrzega nas o zmienności bogini losu. Mówi o tym, że jeżeli nam się dobrze wiedzie to mamy też wielu przyjaciół, nie myślimy wtedy o tym, że to wszystko może się od nas odwrócić, jesteśmy zaślepieni szczęściem. Kiedy jednak fortuna się od nas odwraca tracimy wszystko, nawet przyjaciół. Najważniejsza jednak w życiu jest cnota, dobroć, mądrość i szlachetność, ponieważ jej nikt nam nie może odebrać.