Przedstaw okolicznośći i znaczenie koronacji Piastów

W niniejszej pracy przedstawię sytuacje towarzyszące koronacjom Piastów w Polsce oraz znaczenie tych wydarzeń. Opisywany przeze mnie okres obejmie panowanie Bolesława Chrobrego, Mieszka II, Bolesława Śmiałego oraz Przemysława II, Władysława Łokietka
i Kazimierza Wielkiego od 992r. do 1079r. oraz 1295- 1370.
Bolesław Chrobry w 992r. objął tron państwa Polskiego, lecz dopiero w 1025r. został koronowany na króla Polski. Chrobry był popierany przez Ottona III – Cesarza niemieckiego. Cesarz chciał stworzyć imperium na kształt imperium rzymskiego, a Bolesław miał zarządzać Słowiańszczyzną. W roku 1000 w Gnieźnie odbył się zjazd, na którym Otto nałożył księciu polskiemu diadem na głowę. Była to symboliczna koronacja, a także zgoda na tę prawdziwą. Jednak wraz ze śmiercią cesarza rozpoczęły się kłopoty polskiego władcy. Władzę w Cesarstwie objął Henryk II, który zerwał z polityką stworzenia imperium uniwersalistycznego. Bolesław starał się kontynuować politykę podbojów. W rezultacie działań wojennych przyłączył Milsko, Łużyce i Ruś oraz chwilowo zajął tron w Czechach. Dzięki koronacji wieńczącej panowanie i życie Bolesława, król stanął wśród władców europejskich jako im równy oraz umocnił suwerenność państwa. Syn Chrobrego Mieszko II wstąpił na tron w 1025r i w tym samym roku był koronowany. To nie spodobało się kolejnemu Cesarzowi – Konradowi II, który w tym czasie walczył z opozycją w kraju.
Z tą opozycją zjednoczył się Mieszko. Jednak Cesarz szybko uporał się z opozycją i wyruszył na Polskę. Król Polski nie miał możliwości i sił walczyć na zachodzie z Cesarstwem, na wschodzie z Jarosławem Mądrym i z opozycją wewnętrzną, na czele której stanęli jego bracia. Gdy Mieszko uciekł do Czech, władzę w Polsce przejął Bezprym, który odesłał koronę do Cesarza. Miała ona powrócić za panowania Bolesława Śmiałego. W tym czasie pozycja Polski była zależna od stosunków z Cesarstwem. Bolesław próbował wykorzystać niepokoje w Niemczech realizując własne cele. Książę w walce o dominację w Europie między papiestwem i Cesarstwem opowiedział się po stronie papieża. Nie pozostał biernym narzędziem. Ukoronowaniem poczynań władcy stała się koronacja w 1076r. Bolesław chciał umocnić swoją pozycję wyprawiając się na Ruś. Król jednak przebywał za długo poza granicami kraju i w państwie wybuchło powstanie chłopskie. Źródła nie mówią jednoznacznie o tym co się stało, ale wiadomo, że doszło do konfliktu między królem i możnymi. Śmiały zareagował bardzo ostro skazując wiele osób z opozycji na śmierć. Wśród nich znalazł się biskup Stanisław. Zabicie biskupa spowodowało społeczne oburzenie, powiódł się bunt i król został wygnany. Kolejna koronacja odbyła się dopiero w 1295r. Była to koronacja Przemysława II, który zjednoczył pod swoim panowaniem całą Wielkopolskę, ziemię kaliską oraz Pomorze Gdańskie. Koronę zdobył dzięki pomocy arcybiskupa Jakuba Świnki. Skutkiem koronacji była udana próba zamachu na króla, którą dokonali możni wielkopolscy wraz z margrabiami brandenburskimi. Po śmierci Przemysława polskim tronem zainteresował się Wacław II z Przemyślidów. Na arenie zmagań pojawił się Władysław zwany Łokietkiem, jednak został pokonany i musiał uciekać na Węgry. Jednak polityka Wacława nie podobała się społeczeństwu, ponieważ król dbał tylko o interesy Czech i własnej dynastii. Na ziemi sandomierskiej wybuchło powstanie przeciwko Wacławowi, na czele którego stanął Łokietek. W tym samym roku zmarł Wacław II, a rok później został zamordowany jego syn i tym samym wygasła dynastia Przemyślidów. Do polskiego tronu zaczął rościć pretensje Jan Luksemburczyk, jednak był zbyt zajęty umacnianiem swojej władzy w Czechach by aktywnie walczyć o tron polski. Łokietek zajął ziemię krakowską, Pomorze Gdańskie, Kujawy, ziemię łęczycką i sieradzką. Jednak mieszczaństwo krakowskie było niezadowolone z tego obrotu spraw, ponieważ było ono związane gospodarczo z Niemcami i Czechami. Wybuchł bunt, który został stłumiony przez Łokietka. W tym samym czasie Krzyżacy zajęli Pomorze Gdańskie, gdyż książę był zajęty tłumieniem buntu i nie mógł wysłać wojsk na Pomorze. Łokietek po uspokojeniu sytuacji w Krakowie wyruszył do Wielkopolski i zajął ją mimo oporu mieszczaństwa i części możnych. Koronacja odbyła się na Wawelu i uwieńczyła ona proces jednoczenia kraju. Zakończyła także okres rozbicia dzielnicowego. Łokietek zmarł w 1333r. zostawiając swojemu synowi kraj zmęczony wojnami oraz niejednolity. Kazimierz Wielki jeszcze w tym samym roku został koronowany na króla Polski. Dzięki temu nie było okresu oczekiwania na króla, a tym samym na stabilizację władzy. Kazimierz mógł od razu rozpocząć walkę z Krzyżakami, a także z Janem Luksemburczykiem, który miał pretensje do polskiego tronu. Kazimierz umarł bezpotomnie, więc na nim skończyła się dynastia Piastów.
Koronacje Piastów były ukoronowaniem panowania lub jego początkiem. Dzięki koronacjom rosło znaczenie królów, choć nie zawsze umacniało to ich władzę. W przypadku Przemysła II koronacja doprowadziła do jego śmierci. Książęta byli koronowani w czasie dla siebie trudnym, często część możnych była przeciwna koronacji nie popierając już wcześniej władcy, co nie wróżyło poprawy sytuacji wewnątrz państwa. Z drugiej strony koronacje Piastów wzbudzały sprzeciw Cesarstwa czy władców, którzy mieli pretensje do tronu polskiego lub chcieli osłabić państwo polskie. Jednak każda koronacja była wielkim sukcesem polityki zagranicznej i wewnętrznej króla.