7. Toczenie.
7.1. Wiadomości ogólne.
Toczenie jest podstawowym sposobem obróbki skrawaniem, umożliwia wykonywanie powierzchni obrotowych. Podczas toczenia ruch główny wykonuje obrabiany przedmiot, obracający się wokół własnej osi. Ruch posuwowy-z reguły (z wyjątkiem toczenia kopiowego) prostoliniowy-wykonuje nóż tokarski.
W zależności od położenia powierzchni obrabianej rozróżnianie są:
toczenie powierzchni zewnętrznych, nazywane obtaczaniem,
toczenie powierzchni wewnętrznych, nazywane wytaczaniem.
W zależności od położenia osi obrotu obrabianego przedmiotu rozróżnia się:
toczenie poziome, wykonywane na większości typów tokarek,
toczenie pionowe, stosowane podczas obróbki dużych i ciężkich przedmiotów na tokarkach karuzelowych.
Ze względu na kształt powierzchni obrobionej można wyodrębnić następujące rodzaje toczenia:
toczenie powierzchni walcowych,
toczenie powierzchni stożkowych,
toczenie powierzchni kształtowych.Ze względu na kierunek ruchu posuwowego względem osi obrotu przedmiotu obrabianego rozróżnia się:
toczenie wzdłużne, podczas którego wektor przesuwu jest równolegly do osi obrabianego przedmiotu,
toczenie poprzeczne, podczas którego wektor przesuwuw jest prostopadły do osi obrabianego przedmiotu.
W zależności od liczby noży równocześnie biorącch udział w skrawaniu mamy toczenie jednonożowe oraz toczenie wielonożowe, stosowane w przypadku bardzo dużych naddatków na obróbkę.
7.2 Klasyfikacja tokarek.
Tokarki można podzielić na:
tokarki ogólnego przeznaczenia, na których mogą być wykonywane różne prace na różnych przedmiotach; obrabiarki należące do tej grypu są stosowane w różnych gałęziach przemysłu,
tokarki specjalizowane, przeznaczone do wykonywania określonych prac na różnych przedmiotach; do grupy tej można zaliczyć tokarki do robót precyzyjnych, do toczenia kształtowego itp, obrabiarki te mogą być stosowane w różnych gałęziach przemysłu.
tokarki specjalne-nazywane również branżowymi- przeznaczone do wykonywania jednej operacji na określonym przedmiocie obrabianym; można spośród nich wymienić tokarki: do narzynek, do osi wagonowych, do obręczy kół wagonowych itp, obrabiarki te są przeznaczone dla określonych gałęzi przemysłu.
W grupie tokarek ogólnego przeznaczenia można wyodrębnić tokarki:
kłowe- należą do najczęściej stosowanych; nazwa ich pochodzi stąd, że są wyposażone w tzw. kły tokarskie, służące do mocowania obrabianych przedmiotów.
wielonożowe-umożliwiają skrawanie jednocześnie wieloma nożami,
tarczowe (łożowe i płytowe) - są stosowane do obróbki przedmiotów o dużej średnicy i małej wyskości. Mocuje się je na tarczach, osadzonych na wrzecionie tokarki.
karuzelowe- są przeznaczone do obróbki przedmiotów o dużych wymiarach,
rewolwerowe- są stosowane do obróbki przedmiotów o złożonych kształtach.
półautomaty i automaty tokarskie- można na nich wykonywać:toczenie, wiercenie, rozwiercanie, pogłębianie, nacinanie gwintów, frezowanie rowków i kanałków.
7.3 Noże tokarskie.
Noże tokarskie można podzielić na dwie grupy:
noże ogólnego przeznaczenia, stosowane do obróbki różnych powierzchni różnych przedmiotów;
noże kształtowe, wykonywane specjalnie do obróbki określonych powierzchni określonych przedmiotów.
Noże ogólnego przeznaczenia- w zależności od miejsca ich mocowania-dzieli się na imakowe i do głowic rewolwerowych.
Ze względu na sposób wykonania, noże imakowe dzieli się na:
noże jednolite, w których ostrze i trzonek są wykonane z tego samego materiału,
noże łączone w sposób trwały, w których ostrze i trzonek-wykonane z różnych materiałów-są połączone w sposób trwały.
noże składane, w których ostrze i trzonek-wykonane z różnych materiałów-są połączone w sposób umożliwiający rozłączanie.
W zależności od położenia głównej krawędzi skrawającej noże imakowe można podzielić na
noże prawe,
noże lewe, W zależności od położenia obrabianej powierzchni rozróżnia się noże imakowe:
obtaczaki, przeznaczone do obróbki powierzchni zewnętrznych,
wytaczaki, przeznaczone do wytaczania powierzchni wewnętrznych.
Ze względu na uzyskiwaną dokładność obróbki noże imakowe można podzielić na:
zdzieraki,
wykańczaki.