Formy opodatkowania

FORMY OPODATKOWANIA
O tytule prawa co do możliwości wyboru najkorzystniejszej formy opodatkowania, decyduje charakter działalności, jaką zamierza się prowadzić. Podatek dochodowy można płacić w formie karty podatkowej, ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (w przypadku, kiedy obowiązujące przepisy uprawniają do skorzystania z tych form płacenia) lub na tzw. zasadach ogólnych. Jeżeli zakłada się, że warunkiem uzyskania przychodów ze swojej działalności, będą duże wydatki - wówczas korzystniejsze może być płacenie podatku dochodowego według skali progresywnej. Od 2004 r. można płacić 19% podatek od dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej (o ile spełnia się pewne warunki).
Zasady ogólne
Warunki opodatkowania. Zasady ogólne są podstawową formą opodatkowania, brak jest zatem warunków ograniczających możliwość opodatkowania w tej formie. Jeżeli nie zadeklaruje się wyboru innej formy opodatkowania (tj. ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych albo karty podatkowej lub według 19% stawki podatku), podatek dochodowy odprowadzany jest według skali progresywnej.
Podstawa opodatkowania: Wysokość podatku dochodowego płaconego wg skali progresywnej zależy od faktycznie uzyskanych dochodów. Podstawę opodatkowania stanowi bowiem dochód, czyli nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Ustalenie podstawy opodatkowania (ustalenie dochodu) odbywa się na podstawie zapisów dokonywanych w prowadzonej przez właściciela firmy podatkowej księdze przychodów i rozchodów albo w księdze rachunkowej. Przed obliczeniem podatku dochód ten można pomniejszyć o składki określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zapłacone bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe właściciela firmy oraz osób z nim współpracujących. Jeżeli koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów, różnica stanowić będzie stratę. Strata z działalności gospodarczej podlega odliczeniu od dochodu z tego samego źródła w latach następnych.
Obowiązki podatnika: Z tą formą opodatkowania wiąże się największa ilość obowiązków. Decydując się na zasady ogólne należy bowiem pamiętać, że do właściciela firmy będzie należało obliczanie wysokości comiesięcznych zaliczek na podatek i wpłacanie ich na rachunek urzędu skarbowego oraz wypełnianie comiesięcznych deklaracji PIT-5. Pierwszą zaliczkę płaci się za miesiąc, w którym dochód przekroczy kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku (w 2004 r. jest to kwota 2 790 zł). Zaliczkę można obniżyć o zapłaconą w danym miesiącu składkę zdrowotną. Zaliczki miesięczne za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (np. zaliczkę za miesiąc styczeń do 20 lutego, itd.). W tych terminach również składa się deklarację PIT-5.
Zaliczkę za grudzień w wysokości należnej za listopad uiszcza się w terminie do dnia 20 grudnia. Za miesiąc grudzień nie składa się deklaracji PIT-5.
Po zakończeniu roku podatkowego - w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego jest obowiązek złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym (PIT-36) i wpłacenia różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wynikającego z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek. Jeżeli nie uzyska się dochodu, w zeznaniu PIT-36 wykazuje się wysokość poniesionej straty.
Zaliczka stała: Można skorzystać z możliwości płacenia zaliczek w uproszczonej formie; - co miesiąc wpłaca się stałą kwotę zaliczki na podatek, bez względu na wysokość aktualnie osiąganego dochodu (kwota zaliczki jest obliczana na podstawie wysokości dochodu z działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu rocznym złożonym w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata, jeżeli w zeznaniu nie ma dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazano dochód w wysokości niepowodującej powstania obowiązku podatkowego). W tym przypadku nie ma obowiązku składania deklaracji PIT-5.
Jeżeli wybierze się tę formę wpłacania zaliczek, będzie można z niej korzystać również w latach następnych (chyba, że zostanie złożone oświadczenie o rezygnacji z tego wyboru).
Księga przychodów i rozchodów: Najbardziej popularną i jednocześnie prostą formą ewidencji jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, którą zakłada się na dzień rozpoczęcia działalności. Ponadto w terminie 20 dni od dnia założenia księgi należy pisemnie o tym zawiadomić urząd skarbowy. Kontynuujący działalność nie muszą składać ponownego zawiadomienia, chyba, że poprzednio rozliczali się ryczałtowo.
Księga powinna się znajdować na stałe w miejscu prowadzenia działalności. Jej prowadzenie można zlecić lub prowadzić ją samemu (ręcznie lub komputerowo).
Księga rachunkowa: Jeśli prowadząc działalność osiąga się w roku podatkowym przychód z działalności przekraczający 800.000 EURO, to od następnego roku można prowadzić księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą o rachunkowości.
Ustawa o rachunkowości nakłada na podmiot zobowiązany do prowadzenia księgowości według jej zasad wiele obowiązków i ograniczeń. Istnieje konieczność dokładnego ewidencjonowania wszystkich operacji gospodarczych, należności i zobowiązań, prowadzenia szczegółowych ewidencji dotyczących poszczególnych obszarów działalności firmy.
Prowadzenie ksiąg handlowych nie jest zadaniem łatwym, dlatego wymaga zatrudnienia specjalisty lub zlecenia księgowości do uprawnionego biura rachunkowego.
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
To dobry sposób dla osób rozpoczynających działalność, jeżeli spodziewają się, że koszty działalności, które prawo pozwala odliczyć od podatku nie przekroczą 50% przychodu.
Warunki opodatkowania
Rozpoczynając działalność gospodarczą w 2004, można płacić podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych bez względu na wysokość osiągniętych przychodów. W tym przypadku należy złożyć w formie pisemnej oświadczenie w terminie do dnia 20 stycznia.
Jeżeli działalność rozpoczyna się w trakcie roku, to do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie to będzie ważne również w latach następnych, chyba że właściciel firmy postanowi zmienić formę opodatkowania i poinformuje o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. W następnym roku prowadzenia działalności można korzystać z tej formy opodatkowania, ale tylko wówczas, gdy przychody za rok poprzedni nie przekroczą kwoty 250 000 euro.
Uwagi: niektóre rodzaje działalności gospodarczej wykluczają możliwość korzystania z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zalicza się do nich np. prowadzenie aptek, kantorów, lombardów, wykonywanie większości wolnych zawodów.
Podstawę opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stanowi przychód. Nie ma możliwości pomniejszania go o koszty uzyskania przychodów. Jeżeli korzysta się z opodatkowania w formie ryczałtu nie ustala się dochodu, jednak można dokonywać odliczeń od przychodu, np. o zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne w rozumieniu ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
Stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynoszą:
20 % - od przychodów osiąganych w zakresie wolnych zawodów,
17 % - od przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; stawka ta obejmuje m.in. przychody ze świadczenia usług o charakterze niematerialnym,
8,5 % - od przychodów z większości rodzajów działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%,
5,5 % - od przychodów z działalności wytwórczej i budowlanej,
3,0 % - od przychodów z działalności usługowej w zakresie handlu oraz z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %.
Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podaje szczegółowe informacje dotyczące stosowania poszczególnych stawek ryczałtu w odniesieniu do konkretnych rodzajów przychodów. Obliczony ryczałt można pomniejszać o przysługujące odliczenia, np. z tytułu zapłaconej składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (do wysokości 7,75% podstawy wymiaru składki).
Obowiązki podatnika: Korzystając z tej formy opodatkowania właściciel firmy jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przychodów. Na jej podstawie co miesiąc ustala się kwotę podatku podlegającego wpłacie na rachunek urzędu skarbowego. Wpłat podatku dokonuje się w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień w terminie złożenia zeznania rocznego.
Zeznanie roczne o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28) należy złożyć w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku.
Uwagi: decydując się na opodatkowanie w formie ryczałtu nie można rozliczać się wspólnie z małżonkiem, ani w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.
W kolejnych latach prowadzenia działalności można zastanowić się nad skorzystaniem z możliwości opłacania ryczałtu co kwartał. Rozwiązanie to ma zastosowanie jedynie do podatników, których otrzymane przychody w roku poprzedzającym rok podatkowy nie przekroczą kwoty stanowiącej równowartość 25 000 euro.
Karta podatkowa
Karta to rozwiązanie dla tych, którzy działalność gospodarczą traktują jako uboczną, a ich dochody są niewielkie.
Warunki opodatkowania: Podobnie jak ryczałt od przychodów ewidencjonowanych również karta podatkowa jest alternatywną formą opodatkowania. Lista rodzajów działalności podlegających opodatkowaniu w formie karty podatkowej jest bardzo obszerna. Decydując się na tę formę opodatkowania należy jeszcze przed rozpoczęciem działalności złożyć wniosek na formularzu PIT - 16 właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, który po jego rozpatrzeniu wyda decyzję, w której ustali wysokość podatku dochodowego.
Wysokość podatku: Stawki karty podatkowej określone są kwotowo. Ich wysokość uzależniona jest między innymi, od:
- rodzaju i zakresu prowadzonej działalności,
- liczby zatrudnionych pracowników,
- liczby mieszkańców miejscowości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza.
Obowiązki podatnika: Rozliczanie na podstawie karty podatkowej jest najprostszą forma opodatkowania i zwalnia podatnika z obowiązków sprawozdawczych. Podatnik opodatkowany w tej formie nie prowadzi dla celów podatku dochodowego żadnych ksiąg, nie składa zeznań podatkowych ani deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu.
Należy jednak pamiętać o wpłacaniu co miesiąc na rachunek urzędu skarbowego - do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (a za grudzień w terminie do dnia 28 grudnia), kwoty wymienionej w decyzji naczelnika urzędu skarbowego, pomniejszonej o zapłaconą składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (pomniejszenie nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru składki). Po zakończeniu roku kalendarzowego należy złożyć deklarację w urzędzie skarbowym (w terminie do dnia 31 stycznia) o wysokości składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej, w poszczególnych miesiącach.
Uwagi: Wybierając jako formę opodatkowania kartę podatkową nie można skorzystać z różnego rodzaju ulg i odliczeń, nie można także rozliczyć się wspólnie z małżonkiem, ani w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Rozliczający się na podstawie kary podatkowej od 1 stycznia 2002 r. przejęli obowiązki podatników podatku VAT, a także obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kasy fiskalnej według ogólnych zasad.
19% podatek dochodowy
Od 2004 roku dochód uzyskany w 2004 r. z działalności gospodarczej, może być opodatkowany według 19% stawki (bez względu na wysokość dochodu). O wyborze tego sposobu płacenia podatku należy do dnia 20 stycznia powiadomić pisemnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego, natomiast w przypadku rozpoczęcia działalności w ciągu roku - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.
Uwagi: Ta forma płacenia podatku dotyczy wszystkich prowadzonych przez właściciela firmy rodzajów działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, np. zarówno do działalności prowadzonej samodzielnie jak i w spółce niemającej osobowości prawnej. Z tego sposobu płacenia podatku, podatnik nie może skorzystać wówczas, gdy wykonuje usługi odpowiadające czynnościom wykonywanym w prowadzonej przez niego działalności na rzecz pracodawcy, u którego był zatrudniony w 2003 roku lub jest zatrudniony w 2004 roku.
Podstawą opodatkowania jest dochód czyli nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Ustalenia dochodu dokonuje się na podstawie zapisów w prowadzonej przez podatnika podatkowej księdze przychodów i rozchodów lub w księdze rachunkowej. Przed obliczeniem podatku dochód ten można pomniejszyć o składki określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zapłacone bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących. Obliczony podatek od dochodu obniża się o kwotę zapłaconej składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (obniżenie nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki).
Obowiązki podatnika: comiesięczna zaliczka na podatek i wypełnianie deklaracji PIT-5L, w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Można skorzystać z możliwości płacenia zaliczek w uproszczonej formie na tych samych zasadach jak podatnik opłacający podatek dochodowy według skali progresywnej. Po zakończeniu roku należy złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następnego.
Przy 19% podatku dochodowym, nie można korzystać z prawa:
- do wspólnego opodatkowania z małżonkiem,
- z preferencji przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci,
- z innych ulg i zwolnień, w tym również z prawa do kontynuacji odliczeń (prawa nabyte).


Podatek od towarów i usług (VAT)
Osoby rozpoczynające wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w ciągu roku podatkowego są zwolnione od tego podatku, jeżeli przewidywana przez te osoby wartość sprzedaży towarów nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10 000 euro (w 2004 r. kwota ta wynosi 45 700 zł), zaś w przypadku osób prowadzących przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzających funduszami powierniczymi, agentów, zleceniobiorców lub innych osób świadczących usługi o podobnym charakterze 30-krotność kwoty prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usług nie przekroczy kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10 000 euro.
Zwolnienie od podatku VAT może okazać się korzystne w przypadku sprzedaży bezpośredniej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, bądź innych podatników zwolnionych od tego podatku. Natomiast jeśli kontrahentami są w większości podatnicy rozliczający podatek od towarów i usług, wówczas należy rozważyć rezygnację ze zwolnienia.

Uwagi: ze zwolnienia tego nie mogą korzystać podatnicy sprzedający: wyroby z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, niektóre wyroby akcyzowe oraz świadczący usługi: prawnicze, w zakresie doradztwa i rzeczoznawstwa, jubilerskie. Zwolnienia nie stosuje się także do importu towarów i usług.
Będąc podatnikiem zwolnionym od podatku od towarów i usług nie trzeba:
- dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w podatku VAT,
- wystawiać faktur VAT (ale musisz wystawiać rachunki),
- prowadzić ewidencji sprzedaży i zakupów,
- składać deklaracji podatkowych dla podatku VAT.
Podatnik zwolniony od podatku towarów i usług ma obowiązek prowadzenia dziennej ewidencji sprzedaży rejestrowanej za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.
Utrata z przysługującego zwolnienia od podatku VAT następuje w momencie, gdy faktyczna wartość sprzedaży towarów, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę 10 000 euro. Wówczas należy naliczyć podatek od wartości sprzedaży przekraczającej tę kwotę, aby móc korzystać z praw przysługujących podatnikom VAT. Należy także dokonać zgłoszenia rejestracyjnego w tym podatku.
Ze zwolnienia od podatku VAT można samemu zrezygnować, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tej rezygnacji, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Powrót może nastąpić dopiero po upływie 3 lat od daty rezygnacji.
W przypadku, gdy którakolwiek z danych wskazanych w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegnie zmianie, obowiązkiem jest powiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o zaistniałej zmianie poprzez złożenie zgłoszenia aktualizacyjnego. Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego składają zgłoszenie aktualizacyjne w terminie 14 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana, dla pozostałych podatników termin ten wynosi 30 dni.
Rejestracja dla celów podatku VAT: zgłoszenie rejestracyjne na formularz VAT-R, opłata 152 zł.
Do głównych obowiązków podatników rozliczających podatek VAT na zasadach ogólnych należy zaliczyć:
- dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego (VAT-R),
- prowadzenie ewidencji sprzedaży i zakupów, zawierającej wszystkie dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej,
- wystawianie faktur VAT,
- składanie deklaracji podatkowych dla podatku VAT,
- terminowe wpłacanie podatku do urzędu skarbowego.
Deklaracje dla podatku od towarów i usług (formularze VAT-7) składa się we właściwym urzędzie skarbowym za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który składana jest deklaracja. W tym terminie należy również dokonać wpłaty podatku na rachunek urzędu skarbowego. Ułatwienia w tym zakresie przewidziane są dla tzw. małych podatników - którzy mogą rozliczać się z podatku VAT za okresy kwartalne.
Mały podatnik - przewidywana wartość sprzedaży towarów nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 800 000 euro (w 2004 r. kwota ta wynosi 3 655 000 zł), w przypadku przedsiębiorstwa maklerskiego zarządzanie funduszami powierniczymi, bycie agentem, zleceniobiorcą lub świadczenie usług o podobnym charakterze, a kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi nie przekroczy wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej 30 000 euro (w 2004 r. kwoty 137 000 zł).
O ile spełnia się wymogi przewidziane dla małego podatnika, istnieje możliwość wyboru następujących udogodnień:
- składania deklaracji podatkowych dla podatku VAT za okresy kwartalne i kwartalnego rozliczania tego podatku w miejsce miesięcznego (formularz VAT-7K) w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy. To prawo przysługuje zarówno małym podatnikom, którzy wybrali kasową metodę rozliczania podatku VAT, jak i małym podatnikom, którzy nie wybrali tej metody.
- rozliczania podatku VAT metodą kasową, tj. po uregulowaniu przez kontrahentów należności z tytułu sprzedaży towarów i usług (wybór tej metody wiąże się z obowiązkiem rozliczeń kwartalnych).
Przy wyborze składania deklaracji za okresy kwartalne, należy pisemnie powiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca kwartału poprzedzającego kwartał, za który po raz pierwszy będzie składana deklaracja kwartalna. Np. w momencie składania deklaracji kwartalnych, np. od kwietnia 2004 r. - informacja do urzędu skarbowego do 31 marca 2004 r.
Z kwartalnego rozliczania podatku VAT można zrezygnować i powrócić do miesięcznego trybu składania deklaracji VAT, ale dopiero po upływie czterech kwartałów (12 miesięcy).
Jeżeli wartość sprzedaży towarów przekroczy u małego podatnika kwotę 800 000 euro (3 655 000 zł) lub odpowiednio kwotę 30 000 euro (137 000 zł) - automatycznie traci on prawo do składania kwartalnych deklaracji VAT, począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło przekroczenie ww. kwot, oraz w następnym roku kalendarzowym.
Tak więc, jeżeli mały podatnik wykaże, że przewidywana przez niego wartość sprzedaży towarów przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwotę 3 655 000 zł i przekroczenie to nastąpiło, np. w sierpniu 2004, to miesiące lipiec, sierpień i wrzesień 2004 objęte będą jeszcze rozliczeniem kwartalnym, ale za październik 2004 składa już deklarację miesięczną VAT-7.

Metoda kasowa
U małego podatnika decydującego się na przyjęcie metody kasowej, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie z dniem uregulowania przez kontrahenta całości lub części należności, nie później jednak niż 90 dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Uregulowanie należności w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej właśnie części.
Zadeklarowanie chęci rozliczania podatku VAT metodą kasową oznacza jednocześnie przyjęcie przez podatnika rozliczenia kasowego dla podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.
Decydując się na metodę kasową rozliczania podatku VAT należy pamiętać, że podatnik ma obowiązek:
- składania kwartalnych deklaracji VAT - składanie deklaracji miesięcznych nie jest dopuszczalne,
- oznaczania wszystkich wystawianych przez siebie faktur - \"VAT - MP\"
Aby skorzystać z metody kasowej, o wyborze należy pisemnie powiadomić naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który podatnik będzie stosował metodę kasową. Rezygnacja może nastąpić najwcześniej po upływie 12 miesięcy stosowania metody kasowej, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego.
Prawo do rozliczania podatku metodą kasową traci się w momencie przekroczenia limitu wartości sprzedaży towarów uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika, tj. kwoty 800 000 euro lub 30 000 euro. Wówczas po kwartale, w którym została przekroczona wymieniona kwota, należy rozpocząć rozliczenia podatku VAT na zasadach ogólnych, tj. obliczać i wpłacać ten podatek za okresy miesięczne.
Kasy rejestrujące: Wszyscy podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą w 2004 obowiązani są do rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i podatku przy użyciu kas rejestrujących, jeżeli ich obrót w transakcjach z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i z rolnikami przekroczy kwotę 20 000 zł. Rozpoczynając ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku można odliczyć od podatku należnego kwotę wydatkowaną na zakup każdej kasy rejestrującej w wysokości 50% jej ceny zakupu (bez podatku od towarów i usług), nie więcej jednak niż 2 500 zł.
Wyjątek stanowią podatnicy rozpoczynający działalność w zakresie sprzedaży gazu płynnego, świadczenia usług przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji podmiejskiej i międzymiastowej oraz usług przewozu osób i ładunków taksówkami osobowymi i bagażowymi, w przypadku których istnieje obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku bez względu na wysokość osiąganych obrotów.
W związku z wejściem w życie z dniem 1 maja 2004 r. nowej ustawy o podatku od towarów i usług, zawierającej przepisy dostosowujące polskie prawodawstwo do prawa Unii Europejskiej, przedstawione wyżej informacje zostaną uzupełnione o nowe regulacje i przepisy przejściowe, dotyczące prezentowanych kwestii.