Omówienie wierszy z XX lecia

Wiersze Juliana Przybosia
” Echo”- wspomnienie głosu z przeszłości. Wyznacznikiem przestrzeni jest wieś: -zboże i wiklina oraz miasto –z miejskiej ciżbym się wypruł .Sytuacja podmiotu lirycznego
„ Skupiony jak nabój wyostrzoną dumą”. Cechy podmiotu lirycznego to zacięty, milczący, silny- czyli jest to silna osobowość posiada wewnętrzną moc godność. Są tu typowe cechy chłopskie. Świat przyjmuje jak nauczono go na wsi. Od urodzenia do śmierci człowiek żyje w bliskim zespoleniu z przyrodą. Autor w tym wierszu manifestuje swoją chłopskość przeżywa gorycz że do tąd postrzegano go z perspektywy społecznego pochodzenia. Odrzuca miejską ciżbę i powraca do źródeł do swojego naturalnego środowiska. Jako poeta wykonuje ciężką pracę przypominającą chłopa orzącego ugór. Język tego wiersza jest wyraźnie podporządkowany programowi poetyckiemu awangardy krakowskiej. Wypowiedz poetycka posiada wiele metafor które nie nazywają wprost świata i uczuć podmiotu lirycznego. Szczególnie wyraźnie dostrzegamy tu wezwanie do maksymalnej zwięzłości wypowiedzi poetyckiej.
„ Odjazd”- pojawia się Ekwiwalentyzacja uczuć Poeta nie wyraża uczuć bez pośrednio lecz maskuje je w utworze. Sygnalizuje obecność emocji ale wystrzega się ich nazwania. Podm lir wyraża swój smutek żal tęsknotę po odejściu bliskiej osoby.
Wiersze Bolesława Leśmiana
Cechy poezji
- konkretność obrazowanych zjawisk,
- szczegóły,
- neologizmy,
- rytmika
- sylabotonizm
- bogactwo wyobraźni.
„Dziewczyna”- Obraz braci i ich cieni i młotów przebijających tajemniczy mur jest właśnie symbolem sytuacji człowieka „wrzuconego w istnienie” To przestroga przed uleganiem fałszywym wyobrażeniom i mitom za murem bywa pustka Ostatecznie jednak człowiek który pragnie zrozumieć sens istnienia musi wiecznie walczyć z „murem” tajemnicy życia.
„Romans” wiersz o tematyce miłosnej. Ukazuje miłość dwojga ludzi, zakochani są żebrakami którzy zaspokajają głód chlebem i miłością.
„ Po ciemku” Można podzielić go na 3 części. I mówi o zakochanych którzy cieszą się sobą w II częśći spotykamy 3 mewy które opowiadają co widziały. III cz. Opisuje ostatnią mewę która jakby zawstydzona i speszona tym co widziała milczy. Występuje nastrój powagi i tajemniczości.
Julian Tuwim
„Życie” ukazuje radość z życia> podmiot liryczny to młody szczęśliwy człowiek który czerpie radość z każdego dnia.
„Kartka z dziejów ludzkości” wiersz ten ukazuje nam scenę z życia dwojga ludzi pochodzących z nizin społecznych. Scena ta przedstawiona jest językiem jakim posługiwali się Ci ludzie. „ Tutejsza idiotko- rzekł kretyn miejscowy Czy pragniesz pójść ze mną na film przebojowy”. Nowatorstwo Tuwima polega na posługiwaniu się zwrotami potocznymi słownictwem kolokwialnym i gwarom wprowadza wulgaryzmy i brutalizmy językowe.
„Ranyjulek” ukazuje obraz życia miejskiego. Pod lir marzy o włóczeniu się po ulicach piciu alkoholu przeklinaniu. Marzy więc o życiu beztroskim pozbawionym problemów ale za to swobodnym i wolnym. Autor wykorzystał język potoczny.
„ Do krytyków” Obraz życia miejskiego. „ A w maju ,zwykłem jeździć szanowni panowie na przedniej platformie tramwaju..” Są tu ukazane sprawy prozaiczne i banalne, codzienność wielkiego miasta. Konstrukcja wiersza przypomina kurtką wierszowaną nowelę poeta relacjonuje przebieg dobrego zdarzenia.
Poezja Broniewskiego- przedstawia świat ludzi biednych, poniżonych i cierpiących. Wykazał stale zainteresowanie życiem robotników krzywdzonych przez burżuazję Protestując w swoich wierszach domagał się koniecznych reform społecznych.
PROGRAM POETYCKI: 1 negatywne nastawienie do poezji romantycznej. 2 nawoływanie do tworzenia poezji wzywającej do walki- tyrtejskiej. 3 Słowa muszą być proste zwykłe zrozumiałe dla każdego.