Porównanie "Przedśpiewu" Staffa z pozostałymi wierszami poety.

Porównaj „Przedśpiew” Staffa z wierszami tego poety zamieszczonymi w poprzednich rozdziałach książki. Jak się zmienił nastrój wiersza i sytuacja psychiczna bohatera? Zaobserwuj też zmiany języka poetyckiego Staffa i sformułuj wnioski.

Jedyna godna rzecz na świecie: twórczość,
A szczyt twórczości to tworzenie siebie.
Leopold Staff


Leopold Staff jest poetą który zmienia się na przestrzeni lat. Można by powiedzieć dojrzewa emocjonalnie co wiąże się z zmianą postawy w stosunku do świata i ładu na nim panującego. Przywołaną tezę chce udowodnić odwołując się do trzech, bardzo popularnych, utworów poety: „Kowal”, „Deszcz jesienny” oraz „Przedśpiew”.
Pierwszy tomik, wydany przez Staffa w 1901 roku, nosił nazwę „Sny o potędze” i zawierał on między innymi wiersz „Kowal”. W „Kowalu” widać widoczny wpływ filozofii Nietzschego. Z poglądów Nietzschego wieszcz odrzucił tylko to co było związane z etyką chrześcijańską Natomiast inne jego idee przyjął (idee siły, aktywizmu życiowego, mocy, odporności oraz hartu ducha). W „Kowalu” podmiotem lirycznym jest człowiek, który dokonuję pracy nad własną osobowością, jego wysiłek jest porównywany do pracy kowala. Człowiek staję się tutaj, dla Staffa, kopalnią z której za pomocą ciężkiej pracy można uformować człowieka. Leopold Staff posuwa się nawet do sformułowania, że lepiej zginąć niż żyć w słabości („Bo lepiej giń, zmiażdżone cyklopowym razem, / Niżbyś żyć miało własną słabością przeklęte, / Rysą chorej niemocy skażone, pęknięte”) dzięki temu możemy zauważyć jak silny wpływ miał Nietzsche na poglądy jeszcze wtedy debiutującego poetę. „Kowal” to sonet dokładny, zbudowały z dwóch zwrotek czterowersowych i dwóch zwrotek trzywersowych. Każdy wers jest 13-zgłoskowcem, rymy występujące w wierszu mają budowę abab cdcd eff ghh.
Późniejsza twórczość poety ukazuję juz całkiem inne idee obrazy. Tak jest w wierszu „Deszcz jesienny” wydanym w 1903 roku. Wiersz ten ukazuję ogromny wpływ dekadentyzmu wówczas panującego na autora. Staff stworzył w wierszu typowy dla poezji młodopolskiej nastrój smutku, melancholii oraz poczucie beznadziejności. Autor ukazuję tutaj przekonanie o beznadziejności ludzkiego bytowania, życie to wędrówka, naznaczona cierpieniem,, bólem i płaczem, wędrówka ku śmierci. Wyraźnie widać tutaj również echo Schopenhaueryzmu, czyli przekonanie, że człowiek nie może być szczęśliwy („Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz się zlękło, / Ktoś chciał mnie pokochać, lecz serce mu pękło”). „Deszcz jesienny” ma budowę pieśni, składa się z trzech zwrotek podzielonych refrenem, wiersz ten jest sylabotroficzny, czyli każdy wers posiada tą samą ilość sylab i akcentów. Rymy występują parzyście (aabb).
Później poeta odrzuca całkowicie wcześniejsze poglądy na rzecz klasycyzmu i franciszkanizmu. „Przedśpiew” wydany wraz ze zbirem „Gałąź kwitnąca” w 1908 roku przedstawia właśnie taką ‘nowa’ postawę autora w stosunku do świata ówczesnego. Podmiotem lirycznym wiersz jest sam poeta, który przeżył, zrozumiał wiele („ Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska, / Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknota rozbicia”) i wie, że należy cieszyć się z życia mino wszystkich cierpień jakie go spotykają. Klęski i zawody jakich doznawał w życiu nauczyły go stoickiego spokoju, dzięki czemu nauczył się doceniać życie („I pochwałę tajń życia w pieśni i w milczeniu, / Pogodny mądrym smutkiem i wyprawnym w cierpieniu”), cieszy się każdym przejawem życia, każdą chwilą, postawa taką nawiązuje do epikureizmu i hasła „Carpe diem”. Poeta odwołuję się również do myśli Terencusza, zmieniając ją nieco („Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce”  „Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce”). W ten sposób ukazuję, swoją dojrzałość, którą osiągnął dzięki licznym przeżyciom, teraz już nic nie może go zaskoczyć i wierzy w to, że będzie potrafił w każdej sytuacji się odnaleźć. Wiersz ma budowę ciągłą, jest to trzynastozgłoskowiec o rymach parzystych.
Leopold Staff jest poetą, który ‘tworzy’ siebie i swoja twórczość, dąży nie jako do doskonałości do harmonii i ładu moralnego, które osiąga ostatecznie nawiązując do klasycyzmu. Wcześniejsze wiersze oraz częste zmiany poglądów Staffa ukazują problem poszukiwania siebie. Wszystko to wpływa na ukształtowanie jego osoby. Poszukiwanie harmonii i spokoju można zauważyć biorąc pod uwagę budowę wierszy gdzie mimo zmiennych poglądów zachowuję dokładną budowę, można by powiedzieć nawet czystą, nawiązującą do kalsycyzmu. Ostatecznie udało mu się osiągnąć cel, znalazł ład, sens życia i nauczył się je dostrzegać badając i ciesząc się każdym jego detalem.