Zagrożenia sztuczne

Działania ludzkie maja bezpośredni lub pośredni wpływ na stan środowiska naturalnego. Niekiedy jest on szczególnie szkodliwy, doprowadza bowiem do zmian, które z upływem czasu powodują degradacje środowiska i zaczynają stanowić poważne zagrożenie. Podstawowa przyczyna degradacji środowiska jest dążenie do zaspokajania wzrastających potrzeb ludzkich przy stale zwiększającej się populacji. Przemysł i rolnictwo, zwiększając produkcje, wydajność, a w konsekwencji stan posiadania przy ograniczonych środkach na ochronę ekologiczna, a także transport - skażają powietrze, wodę, glebę. Produkcja energii elektrycznej bowiem opiera się na spalaniu węgla, hutnictwo - koksu, w motoryzacji korzysta się zaś z paliw ciekłych Zanieczyszczenie powietrza przez emisje płynów i gazów, takich jak dwutlenek węgla, dwutlenek siarki, tlenek azotu, uwalnianie do powietrza takich pierwiastków, jak: arsen, rtęć, ołów, kadm i innych są przyczyną wielu chorób i niedomagań ludzi, powodują skażenie także lasów, gleby, wody (m.in. kwaśne deszcze), niszczą ponadto substancje budowlane. Różne gałęzie przemysłu chemicznego, naftowego, spożywczego używają w produkcji amoniaku, chloru, różnorodnych kwasów i innych środków toksycznych. Jednym z głównych sprawców skażenia naturalnego środowiska człowieka jest współczesne rolnictwo. Duże zagrożenie z jego strony wynika ze złego gospodarowania powierzchni gleby, co powoduje erozje i pustynnienie gleby, używania środków chemicznych do ochrony roślin i do konserwowania zbiorów, a także nieprawidłowego stosowania nawozów sztucznych. Substancje trujące pochodzenia rolniczego powodują największe - po ściekach przemysłowych - zanieczyszczenie wód spływających rzekami do Bałtyku. Deformacje rzeźby powierzchni ziemi, np. szkody górnicze, zapadliska, pęknięcia, hałdy i wyrobiska eksploatacyjne, poważnie przyczyniają się do degradacji środowiska. Zagrożeniem są też składowiska odpadów przemysłowych, w tym promieniotwórczych, wibracje, hałas, promieniowanie elektromagnetyczne.

Używane w gospodarce związki chemiczne lub mieszaniny, materiały promieniotwórcze, substancje biologiczne czynne oraz ich odpady zatruwające środowisko naturalne nazywamy toksycznymi środkami przemysłowymi (TSP).

Powietrze, którym oddychamy, jest częścią atmosfery, mieszaniną gazów otulających Ziemię. To ona sprawia, że na planecie istnieje życie i to ona chroni nas przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym.

Efekt cieplarniany

Gazy wchodzące "od zawsze" w skład atmosfery sprawiają, że ciepło dostarczane przez promienie słoneczne i odbite od powierzchni Ziemi, jest zatrzymywane w atmosferze. Bez nich Ziemia stała by się tak zimna, że zamarzły by oceany, a życie uległo zagładzie. Jednak gdy proporcje tych tzw. "gazów szklarniowych" zostaną zakłócone przez zanieczyszczenia, wówczas ilość uwięzionego w atmosferze ciepła gwałtownie się zwiększy, a skutkiem tego jest tzw. " efekt
cieplarniany. W rezultacie tylko w tym wieku wzrost średniej temperatury na naszej planecie wyniesie 0,5 stopnia C. Naukowcy już teraz przewidują dalszy wzrost temperatury o 1,5 do 4,5 stopnia C do połowy przyszłego stulecia. Głównymi sprawcami tego zatrucia atmosfery są tlenek węgla i dwutlenek siarki. Alarmujący jest również wzrost liczby zachorowań na raka skóry. Jest to następstwo działania szkodliwego promieniowania nadfioletowego Słońca, docierającego przez zniszczoną warstwę ozonową.
Dziura ozonowa w stratosferze chroni nas pochłaniając nadfioletowe promieniowanie Słońca jednak w skutek powszechnego ostatnio stosowania chlorofluorowęglowodorów (CFC s) -w pojemnikach aerozolowych, w lodówkach, środkach czyszczących i tworzywach - do atmosfery trafia więcej tych gazów, niż jest ona w stanie ich wchłonąć. Wskutek ich rozkładu powstaje chlor, który atakuje i niszczy ozon. Naukowcy uważają, że może dojść do zmniejszenia zawartości ozonu również nad innymi częściami kuli ziemskiej. Jeśli to się stanie będziemy narażeni na działanie szkodliwego promieniowania. Niestety, w 1995 r. naukowcy stwierdzili obecność takiej dziury w warstwie ozonowej nad Arktyką i częścią północnej Europy. Złowieszcza chmura trujących zanieczyszczeń wisi nad Mexico City, gdzie około 20 milionów mieszkańców zmaga się ze skutkami emisji szkodliwych spalin.

Radioaktywność

Jądra atomowe dużego rozmiaru mogą być niestabilne i się rozpadać. Wówczas uwalniane są z nich naładowane cząstki. Proces ten nazywany jest promieniotwórczością. Większość pierwiastków posiada formy nietrwałe zwane radioizotopami. Niektóre pojawiają się w sposób naturalny inne wytwarzane są w reaktorach jądrowych. Najbardziej promieniotwórcze substancje mają najwyższą liczbę cząsteczek w jądrze. Uran ma 238 cząstek. Gdy ciało ludzkie narażone jest na dawki promieniowania radioaktywnego , tkanki i komórki nerwowe mogą ulec zniszczeniu.

Zastosowanie promieniowania:

- Promieniowanie "Alfa"

Promieniowaniem alfa są naładowane cząstki 2 protonów i 2 neutronów .Baterie jądrowe wydzielające szkodliwe promieniowanie alfa, są używane do zasilania stymulatorów serca, ich trwałość jest znacznie dłuższa niż baterii tradycyjnych.

- Promieniowanie "Beta"

Podczas rozpadu promieniotwórczego neutron może zmieniać się w proton i odwrotnie. W tym procesie powstają strumienie elektronów lub pozytonów (promieniowanie Beta). Izotop węgla - 14 obecny w całej materii ożywionej, wytwarza promieniowanie Beta w czasie swojego rozpadu.

- Promieniowanie "Gamma"

Promieniowanie gamma, fala elektro magnetyczna, porusza się z prędkością światła, ale ma dużo więcej energii. Tego typu fale jak światło lub fale radiowe powstają gdy jądra mają zbyt dużo energii, głównie wyzwolonej przez cząsteczki alfa i beta.

Główne przecieki promieniowania:

Windscale, W. Brytania - 1957 rok - 39 przypadków śmiertelnych do 1979 roku, związanych z promieniowaniem.
Skażony obszar 800 km kwadratowych Three Mile Island , USA - 1979 rok – nie opublikowano liczby ofiar śmiertelnych - znaczne skażenia.
Kysztym, Rosja - 1985 rok - obszar skażenia 1191 km kwadratowych.
Czarnobyl, Ukraina - 1986 rok - 35 ofiar śmiertelnych w przeciągu 2 tygodni, 135 000 osób wysiedlonych.

Zaznaczam że autor pracy to: emilka_a - wrzuciłem ją tu ze względu na trudności w odnalezieniu jej w wyszukiwarce.