Wybrać sposób umierania. Powstanie w warszawskim gettcie

19 kwietnia 1943 roku w getcie warszawskim mieszkało jeszcze 70 tysięcy ludzi. Tego dnia Niemcy przystąpili do ostatecznej likwidacji dzielnicy. Jednakże wkraczające odziały SS zostały przywitane kulami. Rozpoczęło się powstanie w getcie warszawskim. Było to najtragiczniejsze z powstań w historii Polski. Żydzi nie walczyli o zwycięstwo, gdyż nie mieli na nie szans. Toczyli bój, aby- wedle słów jednego z przywódców- ,,Wybrać sposób umierania”: z bronią w ręku, a nie w komorze gazowej. Walki trwały prawie miesiąc. Niemcy użyli czołgów i artylerii. Niszczyli dom po domu; mieszkańców mordowali na miejscu lub wywozili do obozów zagłady. Gdy walka stała się beznadziejna, większość przywódców powstania popełniła samobójstwo. 16 maja Niemcy wysadzili w powietrze synagogę i zniszczyli ostatnie punkty oporu. Getto w Warszawie przestało istnieć.
Moim zdaniem nie można określić czy mieszkańcy getta postąpili słusznie, podrywając się do beznadziejnej walki. Wtedy człowiek stał przecież przed obliczem śmierci i co sam postanowił , nie robiąc innym krzywdy było słuszne.
Ktoś kiedyś powiedział ,,Lepiej umrzeć na stojąco niż, żyć na klęczkach”. Święty Maksymilian Maria Kolbe umierał w męce i cierpieniu, była to śmierć głodowa, ale zauważmy, że był to jego świadomy wybór. Św. Maksymilian poświęcił swe życie za człowieka, który miał rodzinę, dzieci. Dlatego można przewrotnie powiedzieć, że o. Kolbe „umarł na stojąco”, z honorem. Ci z mieszkańców getta, którzy nie zdecydowali się na życie i śmierć w obozie zagłady, chcieli się przeciwstawić Niemcom i pokazać, że nie są podludźmi. Oczywiście wiedzieli, że i tak zginą, ale była to śmierć z honorem. Chciałbym aby nikt nigdy z nas nie doświadczył tak okrutnych chwil, jak Żydzi umierający w warszawskim getcie.