Ocena Tomasza Judyma, bohatera "Ludzi bezdomnych" Stefana Żeromskiego.

Tomasz Judym urodził się w biednej rodzinie robotniczej, dzięki przypadkowi (ciotka bierze go do domu pod opiekę) zdobywa wykształcenie. Za możliwość zdobycia wykształcenia płaci wieloma upokorzeniami, ale znosi to wszystko, byle tylko zdobyć zawód lekarza. Kiedy udaje mu się to, rozpoczyna pracę.

Wbrew jego wyobrażeniom środowisko lekarskie składa się głównie z ludzi bardziej zainteresowanych pieniędzmi niż leczeniem – leczą tylko ludzi bogatych. Jakakolwiek próba zmiany tej sytuacji kończy się fiaskiem. Pomysły Judyma lekarze uważają jako wybryki młodości. On chce zmienić świat w imię dobra żywych ludzi. Będąc w Cisach, nie udaje mu się doprowadzić do osuszenia stawów – stanowiły one źródło epidemii. W Zagłębiu także nie może liczyć na niczyje wsparcie. Pomimo to decyduje się na podjęcie trudnej pracy lekarskiej wśród tych, którzy jej najbardziej potrzebują. Rezygnuje ze wszystkiego, co mogłoby go od niej oderwać – nawet z miłości kobiety, Joanny Podborskiej.

Judym jest postacią, której można wystawić dobre świadectwo. Urodzony w niskiej klasie społecznej, chce się „odwdzięczyć” za możliwość uzyskania wykształcenia, ale nie udaje mu się to nawet wtedy, gdy chciał leczyć za darmo. Chce zmieniać świat, ale według niego, racje prywatne nie dadzą się pogodzić z publicznymi (rozdarta sosna). Tak jak bohaterowie romantyczni oddaje się jednej idei, walce. Według Judyma człowiek może poświęcić się w życiu tylko jednej rzeczy. Nie uda mu się „uzdrawiać” społeczeństwa, jeśli poświęci się chociaż trochę rodzinie – dlatego odrzuca miłość Joasi. Może miał w tym trochę racji, bo zakładając rodzinę, musiałby ją z czegoś utrzymać – musiałby pracować za pieniądze, co doprowadziłoby go do wspomnianego środowiska lekarskiego, które leczy tylko ludzi bogatych. A Judym nie chciał tego.