Czy należy pomagać kolegom w nauce? – rozprawka.

I Wstęp
Teza: Należy pomagać kolegom w nauce.

II Rozwinięcie
Argumenty uzasadniające tezę.
1)nasza wiedza i umiejętności powinny być dobrze wykorzystane, a jednym ze sposobów na realizację tego twierdzenia jest pomoc kolegom w nauce
2)w ten sposób można zrobić dobry uczynek
3)jeżeli pomogę koledze z jednego przedmiotu, on może pomóc mi z innego
4)podczas wspólnej pracy nad wybranym problemem, można nawiązywać więzi koleżeńskie i lepiej poznawać kolegów
5)trzeba dbać o atmosferę w klasie i móc być pewnym, że można polegać na kolegach

III Zakończenie
Mieszkamy wśród innych ludzi i aby lepiej nam się żyło, powinniśmy pomagać sobie wzajemnie.

Uważam, że powinnam pomagać kolegom w nauce w każdym przypadku, kiedy mogą oni potrzebować mojej pomocy.
Zacznę od tego, iż jeżeli jestem dobra z jakiegoś przedmiotu i dobrze opanuję zadany materiał, mogę pomóc koledze słabszemu w nauce. W ten sposób mogę dodatkowo dobrze wykorzystać posiadaną wiedzę. Uczymy się przecież nie tylko dla siebie. Myślę, że czas przeznaczony na naukę z kolegą nie byłby zmarnowany.
Pomagając koledze w opanowaniu materiału, sama powtórzyłabym wszystkie wiadomości. A może nawet poszerzyłabym je, gdyż niektóre zagadnienia mogłabym przy okazji zgłębić. W ten sposób moja wiedza stanie się bardziej rozległa i trwała.
Pomoc koledze w nauce to również spełnienie dobrego uczynku. Sądzę, że czułabym się dobrze wiedząc, że dzięki mnie kolega mógłby poprawić oceny i nie mieć problemów z zaliczeniem materiału. Moim zdaniem ludzie, którzy pomagają innym są weselsi, pogodniejsi. Dzięki dobrym uczynkom świat jest lepszy. Człowiek nigdy nie żyje sam, a znacznie przyjemniej jest żyć, gdy wokół nas ludzie też są mili i uczynni. Myślę, że żyjemy nie tylko dla siebie, ale też dla innych. A pomoc innym to jeden ze sposobów realizacji takiego właśnie celu.
Jeszcze innym z argumentów, które mogę przytoczyć dla potwierdzenia prawdziwości mojego sądu jest fakt, że pomagając koledze z jakiegoś przedmiotu, mogę liczyć na to, że i ja uzyskam od kogoś pomoc. Może nawet od tego kolegi, któremu przedtem moja wiedza była przydatna. Zazwyczaj zdarza się przecież, że z jednych przedmiotów jesteśmy lepsi, szybciej opanowujemy wiedzę, a z innymi mamy problemy. Ja na przykład mogę być dobra z przedmiotów humanistycznych (język polski, historia), a mój kolega ze ścisłych (matematyka, chemia). Wtedy nawzajem możemy uzupełniać braki w naszych umiejętnościach. Jeżeli pomogę komuś w nauce, to kolega ten zwróci uwagę na moje zaangażowanie w jego problemy i na pewno będzie starał się pomóc mi wtedy, kiedy ja będę potrzebować pomocy. W takiej sytuacji będę mogła liczyć na kogoś, a to pomoże mi w trudnych chwilach.
Chciałabym też zwrócić uwagę na to, że przy okazji wspólnej pracy z kolegą nawiązują się silniejsze więzi koleżeńskie, a może nawet przyjacielskie. Pracując razem, wspólnie rozwiązując problemy, lepiej się poznajemy. Przy okazji nauki podejmowane są też różne inne tematy, które nas interesują. Przecież nawet podczas nauki w domu, robi się przerwy, podczas których toczą się rozmowy o muzyce, o przyjaciołach, o filmach i o wszystkim, co nas interesuje. Podczas pobytu w szkole nie zawsze jest czas na to, aby lepiej poznać kolegów i koleżanki z klasy. Wspólna nauka to też okazja do lepszego, wzajemnego porozumienia, wymiany poglądów. W takich okolicznościach może nawet okazać się, że kolega, który przedtem wydawał mi się nieciekawy, tak naprawdę jest wspaniałym kompanem, z którym łatwo znajduję wspólny język. Mogę też przekonać się, czy moi dotychczasowi koledzy, którym teraz pomagam w nauce są rzeczywiście warci mojej przyjaźni.
Ostatnim argumentem, który chciałabym podać na poparcie mojej tezy jest to, że dzięki wzajemnej pomocy koleżeńskiej w klasie panuje lepsza atmosfera. Znacznie przyjemniej jest przychodzić na lekcje, kiedy wiem, że czekają tam na mnie koledzy, na których mogę polegać. Nawet w przypadku, gdy mam problemy z nauką nie czuję się obco w klasie, bo wiem, że mogę liczyć na innych. Z drugiej strony sama chcę pomagać kolegom, bo wtedy czuję się potrzebna.
W zakończeniu mojej rozprawki chciałabym stwierdzić, że mieszkając wśród innych ludzi musimy dbać o to, aby wszystkim dobrze się żyło z nami, a wtedy nam będzie dobrze z innymi.