Zasłużona Nagroda Nobla

Nagroda Nobla jest jednym z najbardziej szczytnych wyróżnień, jakie może spotkać pisarza. Aby ją dostać, trzeba być naprawdę wybitnym literatem. Tak właśnie można nazwać Henryka Sienkiewicza, twórcę wielu nowel i powieści historycznych. Jego powieści, w tym "Quo Vadis", zostały docenione i zdobyły uznanie na całym świecie, a pisarz otrzymał Nobla w 1905 roku za całokształt twórczości.

Powieść "Quo Vadis" została sfilmowana i przetłumaczona na 50 języków, zyskując uznanie w wielu krajach."Quo Vadis" jest książką opartą na faktach historycznych. Losy bohaterów takich jak Neron, Akte, Ligia czy Winicjusz ściśle są związane z wydarzeniami historycznymi np. upadkiem Nerona, czy z prześladowaniem chrześcijan. Świadczy to, że Sienkiewicz musiał korzystać z różnych źródeł. Mogły być to Dzieje Apostolskie, Listy Św. Pawła lub zapiski Seneki -starożytnego filozofa i stoika.

Autor "Quo Vadis" na pewno wgłębiał się w losy chrześcijan. Niewiarygodnie opisał ich tajemnicze spotkania na Zatybrzu, nauczania o Chrystusie oraz przyjmowanie chrztów. Odtwarzał ich bolesne prześladowanie, palenie na stosie, krzyżowanie i rozszarpywanie przez dzikie zwierzęta. "Dziecko trzęsło się od krzyku i płaczu, obejmując konwulsyjnie szyjkę ojca (…)Lecz krzyk i ruch podrażniły lwa. Nagle wydał krótki urywany ryk, zgniótł dziecko jednym uderzeniem łapy i chwyciwszy w paszczę czaszkę ojca zgruchotał ją w mgnieniu oka".

Sienkiewicz pokazał, co chrześcijanie przeżywali, kiedy zostali oskarżeni o podpalenie Rzymu i niewinnie zamknięci w więzieniu. Umierający na scenie ludzie, pogodzeni z losem, śpiewali religijne pieśni i modlili się do Boga, co w widzach na trybunach wzbudzało refleksję. W ten sposób Sienkiewicz ukazuje wielką siłę chrześcijaństwa i triumf nad innymi religiami.

Autor „Quo Vadis” opisuje też jakie zmiany zachodzą w człowieku dzięki religii chrześcijańskiej. Przykładem może być główny bohater Winicjusz, który był bardzo raptownym, próżnym i okrutnym człowiekiem. Po przyjęciu chrztu następuje w nim wewnętrzna przemiana. Staje się miłosierny, zaczyna okazywać cześć Bogu, uczy się kochać. Innym bohaterem jest Chilon - grecki oszust. Nawrócony i ochrzczony Grek odkupuje swe winy, umierając na krzyżu.

Henryk Sienkiewicz wspaniale odzwierciedla kulturę starożytnego Rzymu, umożliwia czytelnikowi przeniesienie się w czasy Nerona. Wspaniale opisuje stroje, rozrywki i zabawy, jakie towarzyszyły rzymianom. Już na uczcie u Nerona spostrzegamy, co lud lubił spożywać. Zauważamy, że nikt nie gardził winem, a użytkowanie pokarmów odbywało się na półleżąc. Dowiadujemy się, że panował przepych, kobiety nosiły różnorodne (obowiązkowo wysokie) fryzury zdobione kwiatami. Nie gardziły też klipsami i koralami. Autor „Quo Vadis” przemyślanie opisał rozrywki rzymian. Na przykładzie Petroniusza obserwujemy, że przystojny rzymianin lubił przebywać w termach, uczestniczyć w igrzyskach i ucztować.

Uważam, że Henryk Sienkiewicz zasłużenie otrzymał nagrodę Nobla. Twórca „Quo Vadis” musiał posłużyć się bogatą wyobraźnią i pomysłowością. Cofnął się do przeszłości i niezwykle odtworzył historię i kulturę Rzymu. Nie było to łatwe, biorąc pod uwagę jak mało uczeni posiadają źródeł historycznych z tego okresu. Chyba każdy się zgodzi, że werdykt jurorów był słuszny.