„Tych dwóch ludzi - ogień i woda”. Czy słowa Wacława są słuszne?

Wokół nas są ludzie o różnych charakterach. Każdy człowiek ma inną naturę i swój sposób bycia. Niektóre osoby są otwarte i wprost wyrażają swoje zdanie, uczucia i emocje, a inne na odwrót – są skryte i małomówne. O takich przeciwnych osobowościach zwykle mówimy, że są „jak ogień i woda”, czyli mają zupełnie różne temperamenty. Tak było również w przypadku bohaterów „Zemsty” Aleksandra Fredry.

Rejent Milczek był osobą zamkniętą w sobie i małomówną, nieskorą do rozmów. Można powiedzieć, że nazwisko wyraża jego charakter. Gdy chciał zaspokoić swoje egoistyczne cele, nie przebierał w środkach. Potrafił nawet posunąć się do sfałszowania zeznań świadków. Zachowania Rejenta były podstępne, okrutne i dwulicowe. Był on osobą zimną jak lód oraz bardzo bezwzględną wobec swojego syna Wacława, za którego chciał sam decydować. Rejent, pomimo wrodzonego wręcz skąpstwa, gotowy był nawet zastawić cały swój majątek, aby pokonać wroga. I ta cecha charakteru kazała mu przyjąć wyzwanie Cześnika, mimo świadomości, że przeciwnik jest zdecydowanie od niego lepszy.

Cześnik Raptusiewicz był natomiast człowiekiem o gwałtownym i wybuchowym usposobieniu. Jego charakterowi Fredro doskonale dopasował nazwisko bowiem raptus potocznie oznacza człowieka porywczego, impulsywnego i furiackiego. Do szału doprowadzała Cześnika próba naprawiania przez Rejenta granicznego muru i gotowy był nawet zabić swego przeciwnika, byle postawić na swoim. Jedną z jego kolejnych negatywnych cech było lenistwo, bo zamiast samemu pracować, utrzymywał się z majątku po swoich przodkach.

Uważam, że słowa Wacława „tych dwóch ludzi-ogień i woda” są słuszne, ponieważ dokonując porównania charakterów Rejenta Milczka i Cześnika Raptusiewicza wyraźnie można zauważyć, iż mieli oni odmienne charaktery, przez co bez przerwy dochodziło między nimi do kłótni. Sądzę, że gdyby nie chęć posiadania zamku i ich intrygi przeciwko sobie, mogliby zostać dobrymi przyjaciółmi.