Czy można ustalić granicę ludzkiego poświęcenia?

Temat: Czy można ustalić granice ludzkiego poświecenia?

Sądze, że nie da się ustalić granicy poświęcenia. Poświęcenie jest indywidualną sprawą każdego z nas.Jest rzeczą abstrakcyjną, podobną do uczuć. Nie da się jej zmierzyć, zwarzyć ani też zobaczyć. Trudno nam, zatem ustalić granice ludzkiego poświecenia. Poświęcenie zależy, odwielu spraw i wartości, jakie cenimy: od honoru , miłości itp.
Pierwsza postawę, jaka opisze to postawa pokornego Hioba. Hiob ,z powodu zakładu miedzy Bogiem a szatanem, znosi liczne cierpienia, jest pokorny. Traci cały dobytek, umierają jego dzieci, wreszcie on sam zostaje dotknięty trądem, co odbiera mu szacunek u ludzi, bo chorobę tę traktowano jako karę za ciężkie grzechy. Jednak Hiob, pełen poświęcenia dzielnie znosi cierpienia i nieszczęścia zsyłane przez szatana. Księga Hioba stawia pytanie o sens cierpienia. Jedyną odpowiedzią jaka można w niej odnaleźć ,to ujęcie cierpienia jako próby, której Bóg oddaje człowieka .Sprawdzenie jak daleko sięga ufność ludzka względem zamiarów boskich. Hiob mimo cierpień nie załamał się, zachował wiarę i ufności, więc Bóg go wynagrodził.
Następną postacią zaczerpniętą z Billi jest Abraham. Jest gotowy do poświecenia swojego jedynego syna jako ofiary na cześć Boga.. ”Próba Abrahama” w tej przypowieści możemy zobaczyć jak wielkim uczuciem Abraham darzył Boga. W Biblii nie zostają opisane przeżycia towarzyszące Abrahamowi przy próbie, ale możemy domyślić się, że miłość do syna przegrywała z miłością do boga. Abraham jako pokorny sługa boży wypełniał polecenie boga. Razem ze swym synem Izaakiem udał się do ziemi Mori, gdzie miał złożyć ofiarę całopalną ze swojego syna. Gdy już tam dotarli Abraham zbudował ołtarz, położył na mim syna a gdy chciał dokończyć dzieła przybył na to miejsce anioł i rzekł do niego:”…Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet swego jednego syna.”
Również w mitologii spotykamy się z poświęceniem. Bohaterka sofoklesowego dramatu Antygona jest gotowa do poświecenia w imie słusznej sprawy-pochówek brata. Jest nie ugięta i nie poddaje się dyktaturze, Kreona, który stanowczo sprzeciwia się pochówkowi brata. Do końca Antygona uważa, że postępuje słusznie, lecz niestety zostaje stracona.
Można też poświęcenie nawiązać do II wojny światowej i jej, jakże okrutnego przebiegu. Według mnie wszyscy ci żołnierze, którzy zginęli podczas wojny- nie tylko tej- poświęcili wszystko, co mieli- swoje życie. Opisanym przykładem takiego typu poświęcenia była napisana przez Aleksandra Kamińskiego powieść „Kamienie na szaniec”. Jest to opowieść o heroicznej walce z okupantem. Przedstawione są nam trzy postacie, młodych chłopców będących po maturze. Pierwszy z nich to Tadeusz Zawadzki (Zośka),następny z chłopców to Jan Bytnar (Rudy) i ostatni z nich to Aleksander Dawidowski (Alek). Dla ojczyzny gotowi są poświęcić własne życie przykładem tego może być akcja pod Arsenałem gdzie gnie jeden z głównych bohaterów- Alek. Na takie poświęcenie z pewnością był gotowy niejeden z polaków.
Chciałabym również zwrócić uwagę na postać Karola Wojtyły. Poświecił się dla nas wszystkich. Jako papież podróżował po świecie, pomagając wszystkim ludziom i wspierając ich słowem. Każda pielgrzymka Jana Pawła II przepełniała radość, miłość i szczęście. Stał się on oparciem moralnym całego świata.
Jest również jeszcze jedna postać o której warto wspomnieć. Jest to postać Matki Teresy z Kalkuty. Była całkowicie oddana ludziom cierpiącym na trąd. Zawsze niosła pomoc ludziom cierpiącym. Gotowa oddać wszystko co miała aby komuś pomóc.
Te przykłady pokazały ile i jak można się poświecić jednak największym poświęceniem jest oddanie własnego życia .Lecz każdy człowiek reaguje inaczej w odpowiedniej sytuacji i nie da się jasno określić granicy ludzkiego oddania do nie wiadomo kiedy się ono zaczyna .