Omówienie cytatu Adama Asnyka (Nad głębiami) na 2 przykładach korzystania twórców z tradycji antycznej

"Przeszłość nie wraca jak żywe zjawisko,
w dawnej postaci, jednak nie umiera;
odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko
i świerze kształty na siebie przybiera
[...] zawsze z tej samej życiodajnej strugi
czerpiemy napój, co pragnienie gasi;
żywi nas zasób pracy, plemion długiej..."
Adam Asnyk "Nad głębiami"



Tak jak pisze Adam Asnyk, przeszłość nie umiera, lecz przyjmuje świerze kształty. Ludzie czerpią z osiągnięć poprzednich pokoleń, udoskonalają je i rozwijają. Nie można zapominać o przeszłości, bo właśnie dzięku spuściźnie, często po wielu latach ewoluowania danej formy, powstają najpiękniejsze dzieła, tak jak w przypadku epopei Adama Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz"

Epos jest jednym z głównych i zarazem najstarszym gatunkiem epiki. Obejmuje utwory ukazujące dzieje życia legendarnych lub historycznych postaci na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu. W Starożytnej Grecji powstały "Iliada" i "Odyseja", opowiadające o wojnie trojańskiej oraz jej bohaterze Odyseuszu. Charakterystyczne dla tych dzieł jest bogactwo formy, duża ilość środków poetyckich, uroczysty, podniosły język oraz rozpoczęcie od inwokacji. Takie same cechy występują w "Panu Tadeuczu". Adam Mickiewicz korzystał z greckiej tradycji i wzorował się na Homerze, a jego utwór został uznany za epopeje narodową, ponieważ najwierniej oddaje charakterystyczne dla epoki rysy narodu, osiągając jednocześnie wysoki stopień artyzmu.

Kolejnym przykładem na to jak ważne jest dziedzictwo, może być motyw ikaryjski. W mitologii greckiej Ikar był synem Dedala. Zginął próbując uciec z Krety na skrzydłach skonstruowanych przez ojca. Wzbił się zbyt wysoko w powietrze, słońce roztopiło wosk, którym były spojone pióra i zabił się spadając do morza.

Później motym został wykorzystany przez Bruegla w obrazie "Upadek Ikara", a w literaturze przez Iwaszkiewicza w opowiadaniu "Ikar". Autor zwraca naszą uwagę zarówno na ludzką obojętność i tak jak w micie na nierozważność, lekkomyślność i beztroską. Ikat stał się symbolem tych cech i jest wykorzystywany również w dzisiejszych czasach.

Tradycja literacka zawiera osiągnięcia naszych przodków, które uznajemy za wartościowe i akceptujemy. Powstanie wielu utworów zawdzięczamy prawu kontynuacji. Z poprzedniej epoki zostają rozwijane wybrane myśli oraz aspekty. Takie postępowanie pozwala poznać kolejnym pokoleniom wątki i formy o korzeniach w dawnej przeszłości, udoskonalać je oraz dowiedzieć się jak najwięcej na temat historii literatury.