"Nie szata zdobi człowieka" - czy zgadzasz się z tym twierdzeniem?

„Nie szata zdobi człowieka” – ta myśl wyjątkowo trafnie pokazuje małe znaczenie ubioru, a co za ty idzie – posiadanych dóbr materialnych. Czy stroje, czyli coś co możemy zmieniać i kupować jeśli tylko mamy na to ochotę i pieniądze, przekazuje jakieś informacje o nas?
W historii odnajdujemy wiele przykładów „dyktatury pieniądza”, jest ich zbyt dużo, aby je wymieniać. Doskonale zdajemy sobie sprawę, iż już od starożytności, kto miał pieniądze, miał władzę. Mógł zniewalać innych ludzi i zmuszać do pracy. Najgorsze było to, że ludzie zamożni często wywyższali się również intelektualnie. Uważali, iż biedni są tylko marnymi pomiotami, które egzystują, aby im usługiwać. Lecz to nie jest mądrość. Czy żyjemy tylko, aby powiększać swoje majątki? Czy pieniądze są kluczem do szczęścia? Ja tak nie uważam. Dobrze wiemy, iż niewolnikami często byli ludzie wyjątkowo światli tacy jak filozofowie, którzy zniewoleni musieli uczyć dzieci swoich ciemiężycieli. Jednak ich mądrości i piękna duszy nie oddawał strój... W tym przypadku szata nie miała zdobić. Pokazywała niską klasę społeczną. Łatwo się domyślić, iż nie była ona reprezentatywna... Z kolei ich pracodawcy, którzy często nie byli zbyt światli mieli wyjątkowo piękne i drogie stroje...
Kolejnym doskonałym przykładem wywyższania się z powodu majątku, byli Sarmaci. Uważali oni, iż są potomkami starożytnego, szlachetnego rodu i mają niezwykłą krew. Prawda jest taka, że byli to zarozumiali, samolubni ludzie, którzy troszczyli się tylko o siebie, a nie o całe państwo. Niestety tylko oni czuli się dobrze w tamtym układzie. Nie dostrzegali cierpienia chłopów...
Trywialność ubioru najlepiej pokazuje to, iż ludzie którzy mają „najpiękniejsze umysły” i dusze pełne wiary, nadziei oraz miłości, czyli wartości które liczą się najbardziej, chodzą w szatach bardzo skromnych. Mam na myśli zakonników i mnichów, czyli ludzi, którzy potrafią spojrzeć z góry na pogoń za pieniądzem.
Szata zawsze była i będzie symbolem naszego statusu społecznego, pozycji. Trudno jest zmusić bogatych, aby ubierali się jak biedni. Nie można nikogo za to winić. Jednak najważniejsze jest, aby szata nie zasłoniła człowieka, czyli tego kim naprawdę jest...