Charekterystyka bohatera "Cierpień młodego Wertera"

Głównym bohaterem „Cierpień młodego Wertera” jest młodzieniec o imieniu Werter. Jest to typowy romantyk. Buntuje się on przeciw wszystkiemu, co stanie na jego życiowej drodze, co w konsekwencji prowadzi go do osamotnienia, obłędu i samobójstwa. Werter jest osoba bardzo uczuciową i sentymentalną, często płacze, jest naiwny w uczuciach. Natura jest odbiciem jego stanu psychicznego, dlatego też, kiedy jest wesoły cały świat wydaje mu się być piękny, kiedy ogarnia go melancholia i smutek wydaje mu się, że wszystko jest szare i ponure, co potęguje jego uczucia. W chwili poznania Lotty jego dusze przepełnia radość, która kończy się, gdy ukochana oznajmia mu, że ma narzeczonego. Od tej pory życie Wertera staje się udręką. Nie potrafi on znaleźć się w nowym świecie, świecie bez wzajemnego uczucia. To cierpienie doprowadza go do szaleństwa, a następnie do samobójstwa.
Jak już wyżej napisałem Werter utożsamiał się z naturą. Był jej bardzo oddany, w niej szukał harmonii i spokoju, którego mu tak brakowało wśród ludzi. W liście z 18 sierpnia doskonale uwidacznia to, co go bulwersuje w prawach natury i to, co go inspiruje. Pisze, że w przyrodzie odnalazł szczęście, że dawniej radość sprawiało mu patrzenie na źdźbło trawy, na komary tańczące na tle zachodzącego słońca. Każde najmniejsze stworzenie mógł dojrzeć tylko człowiek, który potrafił patrzeć z uczuciem, który przez chwile zatrzymał się na łące i spoglądając na nią nie widział tylko kołysających się na wietrze źdźbeł trawy, lecz tętniące życiem „miasta” tych najmniejszych stworzeń Bożych. Takim człowiekiem był właśnie Werter. Myśl, że jeden człowiek może zniszczyć mrowisko budowane przez mrówki przez parę miesięcy, wzbudzała w nim złość. Bulwersował się na wspomnienie o ludziach, którzy nie potrafią patrzeć w naturę, którzy nie potrafią odnaleźć w niej swojego miejsca.
Miłość była dla niego najważniejsza cnota w życiu. Nią się zawsze kierował, ona nim rządziła jak chciała, a Werter nie potrafił się jej przeciwstawić. Motto utworu zaczyna się słowami „takiej miłości każdy młodzian czeka..”. Moim zdaniem nie tylko młody człowiek, ale każdy z ludzi pragnie przeżyć taką miłość, jaką przeżył Werter, pragnie obdarzyć kogoś tak wielkim uczuciem, pragnie, choć przez chwile być tak szczęśliwym jak Werter w chwilach, które spędzał z lotta, nawet, jeśli potem miałyby nastąpić cierpienie i tęsknota za ukochaną. Następne słowa motta brzmią „… tak być kochana chce każda dziewczyna…”. I tu również zaprzeczę, że nie tylko dziewczyny, nie tylko wrażliwe osoby, nie tylko ludzie żyjący z miłości pragną, aby ktoś ich tak pokochał. Każdy człowiek chce być kochanym, każdy chce mieć tą druga osobę, lecz w dalszych słowach motta pojawia się pytanie retoryczne, które z pewnością zastanowi czytelnika „…czemuż w najświętszym z popędów człowieka tkwi straszliwego cierpienia przyczyna?”. Tu napewno nasunie się pytanie „czy warto poświęcić kilka chwil szczęścia, dla paru miesięcy, lat cierpienia?” Czy Werter dobrze postąpił obdarzając nieograniczoną miłością Lotte, a w zamian otrzymując tylko łzy i złamane serce?
Miłość sprawiła, że Werter z człowieka w pełni cieszącego się życiem, będącego przykładem optymisty przeradza się w osobę pogrążoną w melancholie, poddającą się prądowi życia. Buntuje się on przeciw wszystkiemu, jednak tego buntu nie wyraża działaniem, poddaj się koleją życia, i choć wewnątrz prowadzi wojna, naprawdę nie podejmuje żadnych działań w walce o swoje, w walce o miłość.