Kultura Imperium Osmańskiego w Okresie Tulipanowym

Okres panowania Ahmeda III i paszy Ibrahima zyskały miano tulipanowego (za sprawa przywiezionych z Holandii tulipanów, których miłośnikiem był Ahmed III). Cechował się powszechną skłonnością do zabaw, beztroską i lekkomyślnością. Gustowano w rozrywkach pochodzących zarówno ze Wschodu, jak i Zachodu. Teatr wenecki prezentował pantonimy mitologiczne, holenderski malarz Vanmour portretował padyszacha, wielkiego wezyra i innych osmańskich dygnitarzy. Sztuka Imperium zaczęła tracić swoje orientalne cechy-malarstwo ścienne czerpało z europejskiego renesansu i baroku. W stambułskich pałacach zaczęły pojawiać się elementy podobne do spotykanych w sztuce zachodniego rokoka.

Na poezje osmańska cechującą się wyrachowaniem i finezją wpłynął Lale Deverz. Czołowym przedstawicielem poetów tureckich był Nedim, „opiewający z wdziękiem i lekkością radość życia w okresie tulipanów”. Po 1720r. przedsięwzięto pierwsze próby europeizacji Imperium - uruchomiono drukarnię z alfabetem łacińskim (dotąd uważano to za sprzeczne z zasadami religijnymi). Jednak fanatyzm kół religijnych doprowadził do jej zamknięcia. W Imperium wzrosło zainteresowanie praktycznymi naukami europejskimi: geografią, medycyną, naukami ścisłymi. Jednocześnie do Konstantynopola ściągali ludzie z prowincji uciekający przed ciężarami podatkowymi- tworzyli oni w stolicy grupę podatną na fermenty i rozruchy.

Osmańskie masy nie rozumiały kulturalnych, naukowych, technicznych nowinek ani prób reform uważając je za zamach na stary porządek, religię i moralność muzułmańską. Z tego powodu europeizacja Turcji w Okresie Tulipanowym była powierzchowna i nie objęła armii i gospodarki (dziedzin najważniejszych dla rozwoju kraju).