Układ pokarmowy

Główne części tego układu to żołądek, jelito cienkie oraz jelito grube. Każdy z tych organów to system sam w sobie, a choroba organu powoduje, że nie funkcjonuje on prawidłowo. Bardzo poważne schorzenia usuwa się chirurgicznie. Lub stosuje się posty, co jak wskazuje praktyka są bardzo skuteczne. Post leczniczy jest najlepszą materialną metodą leczenia człowieka. Jest metodą najtańszą i najskuteczniejszą pozbywania się najcięższych chorób, trwałego poprawiania stanu zdrowia, odmładzania, odchudzania i zwiększania poziomu energii organizmu. W przypadku większości osób cierpiących z powodu tzw. chorób cywilizacyjnych, uważanych za nieuleczalne (przez niewystarczająco wykształconych lekarzy), post jest leczeniem prowadzącym do pełnego wyzdrowienia.Spożyty pokarm przechodzi przez przewód pokarmowy, gdzie jest trawiony i wchłaniany przez organizm. Z jamy ustnej przez przełyk pokarm dostaje się do żołądka, gdzie jest rozdrabniany i przekształcany w postać płynną. Z żołądka płynny pokarm przechodzi do jelita cienkiego. Jelito cienkie ma około 6 metrów długości. Składa się ono z trzech części: dwunastnicy, jelita czczego (jejunum) i jelita krętego (ileum). W jelicie cienkim kończy się trawienie pokarmu i następuje wchłanianie wody i składników pokarmowych. Niestrawione resztki pokarmu przechodzą do jelita grubego. Jelito grube ma około 1,5-1,8 metra długości. Składa się z jelita ślepego (kątnicy), okrężnicy (wstępującej, poprzecznicy, zstępującej i esicy) oraz odbytnicy, która kończy się odbytem. W jelicie grubym wchłaniana jest woda, i wszelkie niebezpieczne toksyny z resztek zanieczyszczonego pokarmu oraz formowany jest stolec. Stolec wydalany jest przez odbyt. Mięsień odbytu zwany zwieraczem odbytu umożliwia kontrolę nad oddawaniem stolca.
ŻOŁĄDEK Pepsyna – enzym proteolitycznym (rozkładający białka) – endopeptydaza; wydzielana w postaci proenzymu uaktywnianego w niskim pH. Podpuszczka – występuje tylko u młodych ssaków (pH 6 do 6,5); ścinanie białka mleka kazeiny w parakazeinę łączącą się z jonami wapnia i wytrącająca się z roztworu. Kwas solny – produkowany przez komórki okładzinowe. Skurcze perystaltyczne – mieszanie i przesuwanie treści pokarmowej. Śluz – rola ochronna.
DWUNASTNICA Sok jelitowy – produkowany przez gruczoły dwunastnice i jelita cienkiego; zawiera enzymy trawienne i enterokinazę (uaktywnienie proteolitycznych enzymów trzustki). Sok trzustkowy – wytwarzany przez trzustkę; woda 98%, enzymy i związki jonowe. Żółć – produkowany przez wątrobę; woda 93%, substancje stałe (sole kwasów żółciowych , fosfolipidy i cholesterol); emulgowanie tłuszczów.
ENZYMY TRZUSTKI: µ-amylazy – hydrolizują wiązania µ-glikozydowe w polisacharydach. Endoppeptazy (trypsyna, chymotrypsyna) wydzielane w formie nieczynnych proenzymów (trypsynogen i chymotrypsynogen) doprowadzają do rozpadu dużych cząsteczek białka na mniejsze. Egzopeptydazy (karboksypeptydaza, aminopeptydaza) wydzielane w formie nieczynnych proenzymów odczepiają od peptydów dwu- i trójpeptydy. Lipazy – wydzielane w postaci czynnej; hydrolizują wiązania estrowe. Emulgacja – rozpraszanie drobin tłuszczu przez kwasy żółciowe, które wykazują jednoczesne powinowactwo do wody i tłuszczów. Nukleazy – hydrolizują wiązania fosfo-diestrowe pomiędzy nukleotydami w kwasach nukleinowych.JELITO CIENKIE Wydzielanie soku jelitowego (3-6 litrów na dobę) – enzymy trawienne; ostateczny rozkład substancji pokarmowych. Rozkład przez enzymy proteolityczne dwu- i trójpeptydów na pojedyńcze aminokwasy. Disacharazy – hydroliza dwucukrowców do monosacharydów. Mleczko pokarmowe – końcowy produkt działania enzymów trawiennych. Zawiera wodną mieszaninę jednocukrów, kwasów tłuszczowych, aminokwasów i nukleotydów oraz substancji mineralnych.Wchłanianie monomerów do krwioobiegu (żyła wrotna oraz naczynia limfatyczne). Zwiększenie powierzchni wchłaniania – fałdy okrężne; kosmki jelitowe; mikrokosmki komórek nabłonka jednowarstwowego tworzące rąbek oskórkowy.Pory komórek nabłonkowych jelita cienkiego – dyfuzja „mniejszych” jonów (Na+) oraz przechodzenie wody. Wchłanianie przez komórki nabłonkowe produkty lipolizy są w nich ponownie składane w tłuszcze (resynteza). Zostają otoczone wraz z fosfolipidami i cholesterolem cienką warstwą białek (powstanie chylomikronów) i uwolnione do naczyń limfatycznych.„Większe” jony – dyfuzja wspomagana lub transport aktywny. Monosacharydy i aminokwasy – żyłą wrotną do wątroby.JELITO GRUBE Oddzielone od cienkiego zastawką krętniczo-kątniczą. Gruczoły jelita grubego – produkcja śluzu. Wchłanianie – jonów, witamin, aminokwasów wraz z wodą (resorpcja wody). W jelicie grubym wchłaniane są również do organizmu różne substancje, łącznie z toksynami wydzielanymi przez fermentujące albo wręcz gnijące resztki jedzenia. Jeśli stolec zbyt długo przebywa w jelicie, zaczyna ono chorować. Skończyć się może nawet chorobą raka (częste zatwardzenia). Lewatywa w takich przypadkach jest idealnym rozwiązaniem, lub tabletka rzewienia - (lek ziołowy wytwarzany z rabarbaru).
WĄTROBA I JEJ FUNKCJE 1. Metabolizm węglowodanów.2. Magazynowanie glikogenu (kondensacja cząsteczek glukozy – glikogeneza).3. Równoważenie poziomu cukru we krwi.
4. Utlenianie kwasów tłuszczowych (b-oksydacja).
5. Zamiana nadwyżki cukrów na kwasy tłuszczowe lub tłuszcze.6. Synteza fosfolipidów i cholesterolu.
7. Przeróbka cholesterolu na kwasy żółciowe.8. Wyłapywanie ze krwi szkodliwych związków azotowych i poddawanie ich dezaminacji.9. Synteza białek osocza krwi.10. Produkcja żółci.11. Usuwanie i neutralizowanie trucizn.12. Magazynowanie witamin A, D, B12.13. Granulocyty (występują w łącznotkankowym zrębie wątroby) wytwarzają heparynę (mukopolisacharyd) – przeciwdziałanie krzepnięciu krwi.14. Główny generator ciepła.OŚRODEK GŁODU I SYTOŚCI Ośrodek pokarmowy (podwzgórze). Spadek poziomu cukru we krwi uaktywnia ośrodek głodu