Czy według ciebie istnieją jakieś wzorce osobowe? Jeśli tak, to wymień przynajmniej jeden wzór osobowy, który starasz się (chciałabyś) naśladować. Dlaczego to robisz (jeśli robisz)?

Każdy pragnie być „kimś”. Czytamy wiele książek, które w dużym stopniu przyczyniają się do kształtowania naszej osobowości. Autorzy tych powieści kreują w swych dziełach pewne wzorce postaw i zachowań, aby móc w ten sposób zachęcić nas do zmiany sposobu bycia, zgodnie z ich kanonem zasad. Pisarze jednak różnią się między sobą. mają inne charaktery oraz odmienne systemy wartości, zatem wzorce, jakie stwarzają nie pokrywają się. Czytelnicy, zafascynowani lekturą, starają się naśladować bliskich im postaci.
Na przestrzeni wieków wykształciło się wiele charakterys- tycznych wzorców, bohaterów.
Biblia jest jednym z najważniejszych źródeł naszej kultury, z niej wyrasta światopogląd, system wartości i ocen, bogactwo literatury i sztuki. Dla chrześcijan Biblia jest księgą świętą. Jest autorytetem religijnym - wyjaśnia stworzenie świata, opisuje też jego koniec w zgodzie z wiarą swoich wyznawców. Oprócz tego, jest świętą księgą dla całej ludzkości, gdyż stworzyła obowiązujący do dzisiaj ogólno- ludzki kodeks moralny, kodeks zasad i wartości. Biblia jest wielką opowieścią o człowieku, o jego uczuciach, namiętnościach, o złożoności ludzkiej natury. Pokazuje ludzki błąd i ludzką znakomitość. Jest nauczycielką trudnego optymizmu, tworzy bowiem optymistyczny wizerunek człowieka, który choć jest istotą kruchą i słabą, często upadającą, ale zawsze korzystając z bezcennego daru Boga, czyli rozumu i wolnej woli, może piąć się do doskonałości, wybrać dobro. Pismo Święte porusza również wiele problemów trudnych, takich jak cierpienie. Doskonałą odpowiedź na pytanie: "czy cierpienie ma sens?" znajdujemy w "Księdze Hioba".
Hiob jest symbolem człowieka, który w nieszczęściu i cierpieniu potrafi zachować spokój, godność i wiarę. Przekazuje potomnym "mądrość", że w każdej, najcięższej nawet sytuacji życiowej, trzeba zachować umiar i godność oraz nadzieję na boską sprawiedliwość.
W średniowieczu myśl ludzka wykształciła pewne ideały życiowe. Wynikały one z uznawanej wówczas filozofii i dotyczyły dwóch uprzywilejowanych stanów: rycerstwa i duchowieństwa. Powstał więc ideał rycerza oraz ideał człowieka pobożnego - ascety. Święty Franciszek z Asyżu stworzył inny, nowy ideał ascety. Uważał, że czło- wiek religijny nie musi gardzić światem i uciekać od niego. Powinien raczej kochać świat jak twór boski i wszystko co jest na nim: zwierzęta, rośliny, całą przyrodę, zachwycać się jej pięknem i harmo- nijnie z nią współżyć. W "Kwiatkach św. Franciszka" poznajemy czło- wieka, który szuka sensu życia na ziemi, zwraca się do całego świata z miłością i zrozumieniem. Dzieje św. Franciszka przedstawione są tu jako wzorzec do naśladowania zawsze aktualny, niezależnie od cza- su historycznego. Poszczególne opowiadania, czasami bardzo krótkie, kilkuzdaniowe, składają się na kompletny obraz nauki świętego Fran- ciszka. Przyznawał on, że na świecie istnieje zło, a człowiek jest istotą grzeszną, ale ze złem i grzechem zalecał walczyć łagodnością, dobro- cią i miłością.
Wiele jest dzieł literatury romantycznej wartych uwzględnienia przy ustalaniu kodeksu moralnego, lecz najbardziej jego zasady widoczne są w balladach. Najbliżej natury żyje lud, który kieruje się pierwotnymi, naturalnymi prawami. Natura pełni funkcję strażnika, często wymierzającego za przekroczenie tych praw surową karę. Ta pierwotna sprawiedliwość jest niejednokrotnie bardzo daleka od chrześcijańskiego rozumienia problemu winy i kary. "Świtezianka" Adama Mickiewicza jest balladą o męskiej niestałości i konsek- wencjach, jakie pociąga za sobą ten grzech. Świtezianka wystawiła na próbę ukochanego. Młodzieniec przysięgał jej miłość i wierność na wieki, aby go sprawdzić zmieniła się w kuszącą "dziewiczą pięk- ność". Młodzieniec dał się skusić i wówczas rozpoznał swoją pierwszą miłość. Przerażony próbował uciec, lecz było już za późno, chwyciły go wzburzone fale jeziora i wciągnęły wraz z dziewczyną.
Głównym wątkiem tej ballady jest kwestia miłości, wierności i zdrady. Strzelec to człowiek słaby, lekkomyślny, nie potrafiący dochować wierności, ulegający pokusom, dlatego spotyka go za to kara. Jest to opowieść o winie i karze, przypomnienie, że nie można bezkarnie obrażać uczuć innych ludzi.
Problem winy i kary jest również doskonale widoczny w "Balladynie" Juliusza Słowackiego. Jej bohaterowie są postaciami tragicznymi, jakkolwiek postąpią i tak zbliżają się ku katastrofie i zagładzie. Kre- sem wszystkich zmagań nieuchronnie jest śmierć lub wieczne nieszczęście. Nikt nie uniknął klęski, nawet końcowa tryumfatorka, Balladyna. Z losów Balladyny można wysnuć wniosek, że zbrodnia, jak cień, idzie w ślad za zbrodniarzem i objawia mu się w najmniej oczeki- wanym miejscu i momencie, często w chwili największej radości i zado- wolenia. Prędzej, czy później trzeba będzie zapłacić, wyrównać rachunki ze sprawiedliwością ludzką i boską.
Literatura XX wieku wielokrotnie porusza temat norm etycz- nych człowieka. Jest to przecież epoka dwóch woje światowych – roz- woju zachowań nieludzkich i postaw głęboko humanitarnych. W utwo- rach tego okresu widoczna jest walka ze złem, lecz także odpowie- dzialność jednostki za dzieje ogółu. Ludzie, czytając te dzieła, często upodabniają się do ich bohaterów.
Ja również, jako mała dziewczynka, podziwiałam wiele książkowych postaci. Po przeczytaniu „Karolci”, marzyłam, by tak jak ona, znaleźć magiczny koralik, lub zaczarowaną kredkę. Gdy poznałam „Dzieci z Boullerbyn”, zapragnęłam mieszkać na wsi, aby móc również przeżywać niezwykłe przygody. Starałam się naśladować niektórych bohaterów. Kiedy miałam zły humor, przypominałam sobie Pollyannę i próbowałam znajdować we wszystkim pierwiastek dobra, patrzeć na świat niczym przez różowe okulary. Na pewno w wielu przypadkach okazało się to bardzo pomocne. Niekiedy brałam też przykład z Ani Shirley. Zazdrościłam jej niezwykłego temperamentu, oraz silnej woli i wytrwałości w dążeniu do wcześniej ustalonego celu.
Te i inne postacie wywarły duży wpływ na rozwój mojej osoby, mej wrażliwości i kultury.
Obecnie jednak nie chcę naśladować żadnych wzorców. Pragnę sama stworzyć swój wizerunek. Mam nadzieje, że zdołam zostać osobą wyjątkową, niepowtarzalną. Wiem, iż czeka mnie dużo pracy,
jednak muszę się o to postarać, aby osiągnąć satysfakcję.