Porównaj obraz domu w wierszu Juliana Tuwima pt. ,,Dom” i fragmentu ,,Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Zwróc uwagę na sposób i funkcję budowania poetyckiej wizji.

Dom stanowi pewnego rodzaju kult artystyczny. Stał się już bohaterem już wielu utworów np. ,,Na dom w Czarnolesie” Jana Kochanowskiego. Po tytule wiersza Juliana Tuwima i fragmencie ,,Pana Tadeusza” można stwierdzić, że mają tę samą tematykę. Po przeczytaniu i przeanalizowaniu obu tekstów staje się jasnym, że temat jest zgoła inny.
W wierszu Pt. ,,Dom” Juliana Tuwima to wiersz stroficzny. Regularny rym a,b podkreśla rytm podczas czytania dzieła. W tekście występuje podmiot liryczny. Wypowiada się on w pierwszej osobie liczby pojedynczej i zwraca się bezpośrednio do adresata, co świadczy o tym, że wiersz stanowi osobisty manifest poety. Adresatką wiersza, w której podmiot liryczny jest zakochany. Pierwsza zwrotka utworu to topos Arkadii- mitycznej krainy dobra i szczęścia. Klimat tworzą epitety, które nadają plastyczność. Treść ukrytą niosą ze sobą kolory domu, zielony- symbolizuje nadzieję, biały- czystość, brązowy- naturalność, naturę, którą wiersz jest przepełniony. Wiersz ,,przemawia” do nas o micie powrotu do raju utraconego, jedności człowieka z naturą.
,,Będę z ziemi rósł wygałęziony,
Jeden z tobą, jak drzewne rodzeństwo,
I w gałęzie twych ramion wpleciony,
Wrosnę, wrosnę w twoje białe żeństwo.”
Również kobieta zostaje porównana do natury, a sposób w jaki zostaje opisana potwierdza, że ,,Dom” można zaliczyć do erotyków. Obraz domu dla podmiotu lirycznego stanowi ogromną radość, jest pewny, że odbiorczyni wiersza będzie w tym miejscu szczęśliwa, podkreślanie uczucia osoby przemawiającej w wierszu jest zdanie wykrzyknikowe w trzeciej strofie, ukazujące ogromne emocje. Występuje swoisty kontrast między dynamiką postawy podmiotu lirycznego a formą wiersza, odczucia kipią emocjami i wielkością planów i ich pozytywną wizją natomiast wiersz w swej budowie nie jest aż tak dynamiczny.
Drugi przedstawiony tekst stanowi fragment epopeji narodowej pt. ,,Pan Tadeusz” wieszcza Adama Mickiewicza. Utwór ten napisany jest wierszem, występuje narrator. Tekst początkowo miał stanowić krótka formę poetycką lecz przerodził się w obszerne dzieło. Adam Mickiewicz napisał tekst celem pokrzepienia serc Polaków będących pod jarzmem zaborców. W przedstawionym fragmencie Tadeusz Soplica, syn Jacka vel księdza Robaka, powraca do rodzinnego domostwa po dziesięcioletniej przerwie spowodowanej nauką w odległym mieście. Opis domu, okoliczności i czas kiedy Adam Mickiewicz pisał utwór mogą skłaniać do refleksji, że w opisie budynku przedstawiona zostaje polskość i państwo polskie. Dom w Soplicowie był wykonany z drewna, lecz był podmurowany. Ten fragment budowali może stanowić o trwałości, sile i postawie państwa polskiego i jej mieszkańców. Gospodarstwo było otoczone drzewami, które ze względu na kolor swoich liści symbolizowały nadzieję. Tadeusz, który wraca do domu zauważa, że jest on nadal taki sam. W izbie stał wciąż zegar kurantowy, który grał ,,Mazurek Dąbrowskiego”- hymn Polaków, który symbolizował, że Polski nie da się zdławić, że żyją ludzie dla których Polska znaczy wiele i gotów są za nią zginąć. Na ścianie wisiał obraz przedstawiający Tadeusza Kościuszko- Najwyższego Naczelnika Sił Zbrojnych w powstaniu 1794. Postać Kościuszki narzuca na myśl siłę do walki i przeciwstawienia się wrogowi, wskrzesza ducha pozytywistycznej postawy.
Po głębszym przeanalizowaniu obu tekstów jasnym staje się, że chociaż oba utwory opisują dom to tak naprawdę treści jakie za sobą niosą są z goła inne. ,,Dom” Juliana Tuwima to opis uczuć do kobiety i planów na przyszłość natomiast przytoczony fragment ,,Pana Tadeusza” to przedstawienie polskości poprzez celowe zastosowanie do tego zabudowy w Soplicowie.