Czy i jak opowiadanie S. Żeromskiego wpłynęło na kształtowanie mojej postawy wobec życia.

Myślę, że opowiadanie Siłaczka wpłynęło niejako na kształtowanie mojej postawy wobec życia.
Młodzi ludzie tacy jak my, mają swoje idee i zasady według, których chcą żyć, przestrzegać ich i wiążą z nimi swoje plany na przyszłość. Stanisława Bozowska przekonała się, że w rzeczywistości nie jest to takie proste jak w fantazjach młodzieży. Ona nie dbając o podnoszenie tzw. standardu życiowego, żyła według swoich ideałów z młodości. Nie wpłynęło to dobrze na jej zdrowie fizyczne. Do czego zmierzam. Otóż czy my ludzie żyjący w XXI wieku, też powinniśmy postępować tak jak wyżej wymieniona bohaterka opowiadania S. Żeromskiego? Czy powinniśmy poświęcić nasz żywot, po to aby w pewnym stopniu zniwelować zło świata?
Myślę, że nie. To, co teraz myślimy o naszej przyszłości, o tym „jak to będzie”, to jedno wielkie kłamstwo. Idee, które w sobie nosimy są słuszne i szlachetne, pragniemy je jak najszybciej zrealizować, dopóki nie wpadamy na twardą „ścianę” życia. Wtedy wszystko mija, ponieważ rzeczywistość okazuje się zupełnie inna a egzystencja we świecie nie taka prosta jak mogłoby się wydawać. Nie wieżę w to, żeby ktoś miał pod nosem dostatnie życie i zrezygnował z niego, tylko dlatego, żeby żyć zgodnie ze swoimi zasadami w warunkach powiedzmy sobie to otwarcie „niezgodnych ze standardami europejskimi”.
W dzisiejszych tzw. „trudnych” czasach praktycznie każdy jest materialistą. Nie można jednak zaprzeczyć istnieniu innych ludzi, tych dla których rodzina i miłość jest wartością najważniejszą. Są to jednak jednostki. Każdy chce zagarnąć jak najwięcej tzw. „forsy” dla siebie i nie zważa na innych. Pani z ostatniego rzędu krzyczy: Jednostka wszystkim, drużyna niczym i oprócz mnie nic się nie liczy! Mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają… Być może nie dają, jednak znacznie ułatwiają życie i podnoszą pozycję człowieka lub rodziny w społeczeństwie.
A świat? On zawsze miał, ma i będzie miał w sobie tę część zła. Nikt nie może tego usunąć, gdyż jest to niewykonalne. Tak samo jak nie wszyscy przedstawiciele gatunku homo sapiens są źli, nie wszyscy dobrzy i tak już zostanie. Nie da usunąć się z człowieka tego zalążka zła, który każdy z nas w sobie ma.
Jeżeli mam odpowiedzieć na pytanie, czy opowiadanie Siłaczka wpłynęło na moją postawę życiową, stanowczo mówię tak. Szkoda tylko, że tak negatywnie.