"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...".

Nad tymi słowami zastanawiamy się tylko wtedy, gdy już ktoś odchodzi, kiedy kogoś już w naszym życiu brak, zauważamy, że nam zabrakło czasu, by go kochać i słuchać, brać z niego przykład. Będąc młodymi lub i w wieku dojrzałym rzadko kiedy zastanawiamy się nad życiem, zapominamy o tym, że z momentem przyjścia na ten świat nieuchronnie zbliżamy się ku śmierci i gdy dopiero człowiek odchodzi, zdajemy sobie sprawę jak bardzo był dla nas ważny i jak bardzo go kochaliśmy.
Życie człowieka – czym ono jest? Jest jak pochodnia, która zapala się, jakiś czas płonie i zgaśnie. Jedne pochodnie zaaledwie się tlą, aby wreszcie zgasnąć na zawsze... i po nich szybko zanika ślad, inne natomiast palą się jasnym płomieniem, dają światło i ciepło, wskazując drogę idącym za nią...

Takim Człowiekiem – Pochodnią był właśnie Papież Jan Paweł II, który czynem i słowem służył Bogu i ludziom. 2 kwietnia b.r. odszedł od nas ciałem, lecz pozostał z nami duchem. Wrócił do domu Ojca człowiek, który zdołał zjednoczyć świat i pokazać, że możemy kochać blizniego i żyć w zgodzie. Ojciec Święty w czasie swego pontyfikatu odbył 104 pielgrzymki i odwiedził 130 różnych krajów, niosąc słowo Boże i miłość do ludzi. Wszędzie, gdziekolwiek bywał, zawsze odwiedzał ludzi chorych, spotykał się z dziećmi i młodzieżą. Całe życie poświęcał Siebie do reszty: wszystkim ludziom razem i każdemu człowiekowi oddzielnie. Człowieka mierzył miarą serca, uczył miłości, szacunku, godności, patriotyzmu, zdołał znalezć wspólny język i drogę do każdego serca, potrafił zburzyć bariery między Żydami, Chrześcijanami i Muzułmanami. Miał tak wielkie serce, że potrafił przebaczyć temu, który próbował Go zabić. Potrafił słowem dotrzeć do każdego, gdyż nauki, które głosił, były proste lecz globalne: patrzeć w swoje serce, otwierać je dla blizniego, nie lękać się, nie być fałszywym, lecz pomocnym dla innych, w każdej trudnej chwili kochać i miłować Świetą Trójcę, wzmacniać i zwiększać wspólnotę chrześcijańską, wychować swoje dzieci wedlug tych przykazań.
Szczególną uwagą darzył młodzież, co wyraził w swoich ostatnich słowach: ,,Szukałem Was, przyszliście i za to Wam dziękuję”. Młodzież całego świata, a szczególnie młodzież polska, jest wdzięczna Mu za to. We wszystkich zakątkach świata ludzie oddają ostatni hołd Papieżowi. Nie została na uboczu i młodzież Wileńszczyzny. We czwartek, przeddzień pogrzebu Ojca Świętego, uczniowie naszej szkoły uczestniczyli we Mszy Świętej przed Obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej. To wyjątkowe dla wszystkich wiernych miejsce Jan Paweł II Wielki odwiedził w czasie pielgrzymki do Litwy w 1993 roku. Pogrążeni w smutku słuchaliśmy słów i wspomnień księdza i rozważaliśmy o Wielkości Tego Człowieka.
Z całą pewnością możemy powiedzieć:

,,OJCZE ŚWIĘTY, MODLILIŚMY SIĘ Z TOBĄ
PRZED MATKĄ BOSKĄ OSTROBRAMSKĄ.
DZISIAJ MODLIMY SIĘ BEZ CIEBIE,
ALE RAZEM Z TOBĄ.
BYŁEŚ, JESTEŚ I BĘDZIESZ NATCHNIENIEM NASZEJ WIARY,
NADZIEJĄ, POKOJEM.
W SERCACH NASZYCH NA ZAWSZE
ZOSTANIESZ JANEM PAWŁEM II WIELKIM,
BEZ KTÓREGO ŚWIAT STAŁ SIĘ
PRZERAŻAJĄCO MAŁY...”

Pamięć o Wielkim Polaku, Dobrym Człowieku, Papieżu Janie Pawle II Wielkim zostanie w sercu na zawsze...