Związek między biblijną Przypowieścią o Synu marnotrawnym, a obrazem Bosha i Rembrandta.

Znana jest dobrze biblijna przepowieść o synu marnotrawnym, gdy młodszy syn opuścił kiedyś rodzinny dom, a teraz powraca skruszony do domu. Długo był poza domem. Roztrwonił wszystkie pieniądze, odwrócili się od niego przyjaciele. Było mu bardzo źle. Głodny, zmarźnięt i sponiewierany postanowił wrócić do domu, gdzie było mu kiedyś tak dobrze. I oto ojciec, który zobaczył z daleka nadchodzącego syna, wybiegł mu na spotkanie, ucałował i mocno przytulił do siebie, bo nadal bardzo go kochał. Wszystko mu przebaczył i teraz cieszy się, ze znowu byli razem. Tymczasem jego starszy brat nie chciał się pogodzić z taka sytuacja. Zawsze był posłuszny i pracowity, a nigdy nie został tak wynagrodzony. Ojciec tłumaczył mu, ze odzyskali kogoś, kogo dawno temu stracili. Należy się wiec cieszyć, ze syn zrozumiał, ze źle zrobił, powrócił, żałował swoich postępków i wszedł na właściwą drogę, nie można go wiec odtrącić.
Obraz Hieronima Bosha „ Syn marnotrawny” przedstawia młodego człowieka wracającego do domu. Głodny, obdarty, wychudzony, skruszony i niepewny pozostawia za sobą zło. Idzie do domu rodzinnego, by prosić o przebaczenie.
W obrazie Rembranda przedstawiona jest natomiast sytuacja, w której to oto syn prosi o przebaczenie swojego ojca. Klęczy przed nim na kolanach, a ojciec trzyma na jego barkach swoje ręce, które różnią się bardzo od siebie. Jedna dłoń jest jak gdyby kobieca, delikatna, zadbana, a druga to dłoń męska, zniszczona od ciężkich prac. Ten motyw oznacza, że ojciec troszczy się o niego miłością matki i ojca w jednym. Na tym obrazie jest również widoczna postać starszego syna, który przypatruje się tej sytuacji. Jaki jest wiec związek miedzy tymi trzema obrazami?
Wszystkie one przedstawiają to samo. Biblijna przepowieść bardzo szczegółowo opisuje nam całe zdarzenie, ukazuje przeżycia wewnętrzne, cechy postaci i motywy postępowania. Obrazy zaś i H. Boscha, i Rembranda są malarska wersja biblijnej przepowieści. Ojciec kocha synów. Wybiega naprzeciw marnotrawnemu synowi, bo go kocha, nie odtrąca dziecka, które zboczyło na złą drogę. Czytając przepowieść, wyobrażamy sobie wracającego do domu, głodnego, bosego świniopasa i takiego właśnie opisuje nam obraz H. Boscha.